Słowa kluczowe
dyrektywa
siedziba statutowa
siedziba faktyczna
wykonywanie działalności gospodarczej
rynek wewnętrzny
swoboda przedsiębiorczości
inkorporacja spółki
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 480
Liczba pobrań: 178
Abstrakt
Przekonanie o potrzebie wydania czternastej dyrektywy jest niemal powszechne. Dyskusja toczy się natomiast wokół pytania: Czy dyrektywa powinna umożliwiać transgraniczne przekształcenie w drodze przeniesienia (zmiany) siedziby statutowej spółki bez konieczności przenoszenia siedziby faktycznej spółki? Taki wariant kwestionowany jest głównie z dwóch powodów: po pierwsze – ponieważ uchwalenie dyrektywy na podstawie art. 50 ust. 2 lit. g TfUE ma służyć urzeczywistnieniu swobody przedsiębiorczości (art. 50 ust. 1 TfUE), a – zgodnie z przyjętą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wykładnią – art. 49 TfUE samo przekształcenie, bez elementu realnego, nie jest postacią korzystania z tej swobody. Po drugie – ponieważ traktatowa zasada subsydiarności (art. 5 ust. 3 TUE) wyklucza ingerencję ustawodawcy unijnego w prawo kolizyjne państw członkowskich.
Czternasta dyrektywa umożliwiająca transgraniczne przekształcenie bez przeniesienia siedziby faktycznej – jeżeli prawo państwa przyjmującego na to pozwala – byłaby wyrazem rozsądnego kompromisu leżącego u podstaw zarówno dyrektywy w sprawie transgranicznego łączenia się spółek kapitałowych, jak i wypracowanego w orzecznictwie Trybunału w sprawach dotyczących transgranicznego przenoszenia siedziby spółki. Umożliwienie rozdzielenia siedziby statutowej i faktycznej powinno być połączone uregulowaniem środków skutecznej ochrony tych podmiotów, których interesy w związku z transgranicznym przekształceniem spółki mogą być narażone (wierzycieli, wspólników mniejszościowych, pracowników).
Bibliografia
Anmerkung von Oliver Mörsdorf und Christian Jopen, Zeitschrift für Wirtschaftsrecht 2012, z. 29.
Bayer W., Schmidt J., BB-Gesetzgebung- und Rechtsprechungsreport Europäisches Unternehmensrecht 2012, Betriebs-Berater 2013, nr 1-2.
Bayer W., Schmidt J., Das Vale-Urteil des EuGH: Die entgültige Bestätigung der Niederlassungsfreiheit als “Formwechselfreiheit”, Zeitschrift für Wirtschaft 2012.
Behme C., Der grenzüberschreitende Formwechsel von Gesellschaften nach Cartesio und Vale, Neue Zeitschrift für Gesellschaftsrecht 2012, nr 24.
Biermeyer T., Shaping the Space of Cross-Border Conversion in EU. Between Right and Autonomy: VALE, Common Market Law Review 2013, z. 2.
Błaszczyk P., Przyszłość europejskiego prawa spółek i ładu korporacyjnego w najnowszym Planie działania (Action Plan) Komisji Europejskiej, Przegląd Prawa Handlowego 2013, nr 4.
Böttscher L., Kraft J., Grenzüberschreitender Formwechsel und tatsächliche Sitzverlegung – Die Entscheidung VALE des EuGH, Neue Juristische Wochenschrift 2012, z. 37.
Drygala T., Europäische Niederlassungsfreiheit vor der Rolle rückwärts?, Europäische Zeitschrift für Wirtschaftsrecht 2013, z. 15.
Hoffmann J., Neue Möglichkeiten zur identitätswahrenden Sitzverlegung in Europa? Der Richtlinienvorentwurf zur Verlegung des Gesellschaftssitzes innerhalb der UE, Zeitschrift für Unternehmens- und Gesellschaftsrecht 2000, z. 1.
Hopt K.J., Europäisches Gesellschaftsrecht im Lichte des Aktionsplans der Europäischen Kommision vom Dezember 2012, Zeitschrift für Unternehmens- und Gesellschaftsrecht 2013, nr 2.
Hopt K.J., The European Company Law Action Plan Revisited: An Introduction, EC GI Working Paper Series in Law, Working Paper N°.140/2010, February 2010.
Kindler P., Der reale Niederlassungsbegriff nach dem VALE-Urteil des EuGH, Europäische Zeitschrift für Wirtschaftsrecht 2012, z. 23.
Klyta W., Podmioty międzynarodowych transakcji handlowych, [w:] System prawa handlowego, red. S. Włodyka, t. 9: Międzynarodowe prawo handlowe, red. W. Popiołek, Warszawa 2013.
Luter M., Bayer W., Schmidt J., Europäisches Unternehmens- und Kapitalmarktrecht, Zeitschrift für Unternehmens- und Gesellschaftsrecht, Sonderheft 1/1, Berlin-Boston 2012.
Martens S.A.E., Methodenlehre des Unionsrecht, Tübingen 2013.
Mataczyński M., Transgraniczne przeniesienie siedziby statutowej polskiej spółki za granicę, Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego, t. 13 (red. M. Pazdan), Katowice 2013.
Mörsdorf O., The Legal Mobility of Companies within the European Union trough Cross-Border Conversion, Common Market Law Review 2012, z. 2.
Möstl M., Grenzen der Rechtsangleichung im europäischen Binnenmarkt. Kompenenzielle, grundfreiheidliche und grundrechtliche Schranken des Gemeinschaftstgebers, Europarecht 2002.
Mülbert P.O., Schmolke K.U., Die Reichweite der Niederlassungsfreiheit von Gesellschaften – Anwendungsgrenzen der Art. 43 ff. EGV bei kollisions- und sachrechtlichen Niederlassungshindernissen, Zeitschrift für Vergleichende Rechtswissenschaft. Archiv für Internationales Wirtschaftsrecht, 2001, z. 3.
Napierała J., Przekształcenie spółki zagranicznej w spółkę krajową w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Vale, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 2013, z. 1.
Opalski A., Europejskie prawo spółek – zasady prawa europejskiego i ich wpływ na polskie prawo spółek, Warszawa 2010.
Oplustil K., Łącznik siedziby spółki w nowym prawie prywatnym międzynarodowym. Uwagi na tle prawa europejskiego, Kwartalnik Prawa Prywatnego 2011, nr 3.
Response to the European Commission’s Action Plan on Company Law and Corporate Governance by the former Reflection Group on the Future of UE Company Law, European Company and Financial Law Review 2013, z. 3.
Ringe W.-G., Corporate Mobility in the European Union – A Flash in the Plan? An Empirical Study on the Success of Lawmaking and Regulatory Competition, European Company and Financial Law Review 2013, z. 2.
Roth G.H., Das Ende der Briefkastengründung? – Vale contra Centros, Zeitschrift für Wirtschaftsrecht 2012, z. 36.
Roth W.H., Grenzüberschreitender Rechtsformwechsel nach VALE, [w:] Festschrift für Michael Hoffmann-Becking zum 70. Geburstag, München 2013.
Schön W., Das System gesellschaftrechtlichen Niederlassungsfreiheit nach VALE, Zeitschrift für Unternehmens- und Gesellschaftsrecht 2013, nr 3.
Sonnenberger H.J. (red.), Vorschläge und Berichte zur Reform des europäischen und deutschen internationalen Gesellschaftsrechts, Tübingen 2007.
Studie über die Verlegung des Sitzes einer Gesellschaft von einem Mitgliedstaat in einen anderen, Luxemburg 1993 – K.P.M.G European Business Centre, Bruksela.
Teichmann Ch., Der Grenzüberschreitende Formwechsel ist spruchreif: das Urteil des EuGH in der Rs. Vale, Der Betreib 2012, z. 37.
Teichmann Ch., Gesellschaftsrecht im System der Europäischen Niederlassungsfreiheit, Zeitschrift für Unternehmens- und Gesellschaftsrecht 2011, z. 6.
Teichmann Ch., Überprüfung von Sekundärrecht am Maßstab der Grundfreiheiten, [w:] P.-Ch. Müller-Graff, S. Schmahl, V. Skouris (red.), Festschrift für Dieter H. Scheuing, Baden-Baden 2011.
Verse V., Niederlassungsfreiheit und grenzüberschreitende Sitzverlegung – Zwischenbilanz nach “National Grid Indus” und “Vale”, Zeitschrift für Europäisches Privatrecht 2013, z. 3.
Vorschläge und Berichte zur Reform des europäischen und deutschen internationalen Gesellschaftsrechts (pod red. H.J. Sonnenbergera), Tübingen 2007.
Weller M.-P., Rentsch B., Die Kombinationslehre beim grenzüberschreitenden Rechtsformwechsel – Neue Impulse durch Europarecht, Praxis des Internationalen Privat- und Verfahrensrechts 2013, z. 6.
Wiśniewski A.W., Statut personalny spółek kapitałowych i uznawanie spółek zagranicznych. Orzecznictwo Trybunału Wspólnot a reforma polskiego prawa prywatnego międzynarodowego, [w:] A. Łazowski, R. Ostrihansky (red.), Współczesne wyzwania europejskiej przestrzeni prawnej. Księga pamiątkowa dla uczczenia 70. urodzin Profesora Eugeniusza Piontka, Kraków 2005.
Wiśniewski A.W., Uznanie zagranicznej osoby prawnej w cieniu art. 17 nowego prawa międzynarodowego, [w:] Współczesne wyzwania prawa prywatnego międzynarodowego (red. J. Poczobut), Warszawa 2013.
Wohlfarter S., Die kollisionsrechtliche Behandlung der grenzüberschreitenden Verschmelzung einer deutschen Kapitalgesellschaft mit einer Kapitalgesellschaft aus einem Andersen EU/EWR-Staat, Hamburg 2014.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2014 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.