Abstrakt
Zbiór dyrektyw interpretacyjnych stosowanych w trzech fazach wykładni (fazie porządkującej, fazie rekonstrukcyjnej i fazie percepcyjnej) tworzy normatywną koncepcję wykładni prawa, której pierwotną wersję przedstawił w 1969 r. Maciej Zieliński, a w pełni zaprezentował w monografii Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki w 2002 r. W koncepcji tej przyjmuje się, że interpretacji dokonuje się zawsze (omnia sunt interpretanda) i podlega jej tekst aktu prawnego, który ze względu na swoiste cechy związane z quasi-idiomatycznością oraz różnymi sposobami wyrażanie norm w przepisach prawnych, wymaga przeprowadzenia czynności rekonstrukcyjnych (syntaktycznie, logicznie i treściowo) oraz ujednoznaczniających. Natomiast rezultatem działań interpretatora – po zastosowaniu dyrektyw językowych, dyrektyw systemowych i dyrektyw funkcjonalnych zgodnie z zasadą interpretatio cessat post applicationem trium typorum directionae – jest norma prawna rozumiana jako zupełna (syntaktycznie, treściowo i logicznie) wypowiedź dostatecznie jednoznaczna w wybranym momencie interpretacyjnym.
Bibliografia
Bogucki, O. (2011), Wykładnia funkcjonalna w działalności najwyższych organów władzy sądowniczej, Szczecin.
Choduń, A. (2006), Leksyka tekstów aktów prawnych, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 68(4): 19-30.
Choduń, A. (2007), Słownictwo tekstów aktów prawnych w zasobie leksykalnym współczesnej polszczyzny, Warszawa.
Choduń, A. (2010), Lex specialis i lex generalis a przepisy modyfikujące, [w:] Choduń, A., Czepita, S. (red.), W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, Szczecin: 215-225.
Choduń, A., Zieliński, M. (2011), Interpretacyjna rola wstępów aktów prawnych, [w:] Ciapała, J., Rost, A. (red.), Wokół konstytucji i zdrowego rozsądku. Circum constitutionem rationemque sanam Prace dedykowane Profesorowi Tadeuszowi Smolińskiemu, Szczecin-Jarocin: 15-25.
Godek, A. (2011), Zastosowanie derywacyjnej koncepcji wykładni prawa do rozstrzygania spraw ze stosowaniem przepisów unijnych, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 73(1): 21-39.
Matczak, M. (2010) Dwupoziomowość języka prawnego w derywacyjnej koncepcji wykładni i jej znaczenie dla współczesnych sporów w anglosaskiej teorii interpretacji prawniczej, [w:]
Choduń, A., Czepita, S. (red.), W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, Szczecin: 129-140.
Morawski, L. (2005), Kilka uwag na temat wykładni, [w:] Wronkowska, S. (red.), Polska kultura prawna a proces integracji europejskiej, Kraków: 31-42.
Municzewski, A. (2004), Reguły interpretacyjne w działalności orzeczniczej Sądu Najwyższego, Szczecin.
Peno, M., Zieliński, M. (2011), Wykładnia derywacyjna a wykładnia w orzecznictwie Izby Karnej i Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, [w:] Godyń, J., Hudzik, M., Paprzycki, L.K. (red.), Zagadnienia prawa dowodowego, Warszawa: 117-136.
Zieliński, M. (1972), Interpretacja jako proces dekodowania tekstu prawnego, Poznań.
Zieliński, M. (2002), Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki, wyd. 1, Warszawa.
Zieliński, M. (2005), Podstawowe zasady współczesnej wykładni prawa, [w:] Winczorek, P. (red.), Teoria i praktyka wykładni prawa, Warszawa: 117-125.
Zieliński, M. (2012), Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, wyd. 6 poprawione, uwspółcześnione i wzbogacone, Warszawa.
Zieliński, M. (2013), Iura novit curia, [w:] Lewandowski, S., Machińska, H., Petzel J. (red.), Prawo – język – logika. Księga jubileuszowa Profesora Andrzeja Malinowskiego, Warszawa: 287-303.
Zieliński, M., Zirk-Sadowski, M. (2011), Klaryfikacyjność i derywacyjność w integrowaniu polskich teorii wykładni prawa, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 73(2): 99-111.
Ziembiński, Z. (1960), Przepis prawny i norma prawna, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 22(1): 105-122.
Ziembiński, Z. (1966) , Logiczne podstawy prawoznawstwa, Warszawa.
Ziemski, K. (1978), Rola i miejsce reguł w procesie dekodowania tekstu prawnego, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 40(2): 1-15.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2016 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.