Kierowanie wykonaniem samobójstwa i polecenie jego wykonania w polskim prawie karnym
PDF

Słowa kluczowe

samobójstwo
kierowanie wykonaniem samobójstwa
polecenie wykonania samobójstwa
art. 151 k.k.

Jak cytować

Burdziak, K. (2014). Kierowanie wykonaniem samobójstwa i polecenie jego wykonania w polskim prawie karnym. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny I Socjologiczny, 76(4), 175–187. https://doi.org/10.14746/rpeis.2014.76.4.12

Liczba wyświetleń: 381


Liczba pobrań: 234

Abstrakt

Zgodnie z art. 151 k.k. podlega karze, kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie. Niezwykle syntetyczne ujęcie rzeczonego przepisu skutkuje występowaniem na jego gruncie wielu problemów interpretacyjnych. Jednym z nich jest zagadnienie właściwej kwalifikacji prawnej kierowania wykonaniem samobójstwa oraz polecenia jego wykonania. Wskazać można w tym zakresie dwie możliwe propozycje interpretacyjne. W myśl pierwszej z nich kierowanie wykonaniem samobójstwa należałoby zakwalifikować jako doprowadzenie człowieka do targnięcia się na własne życie w drodze udzielenia mu pomocy, polecenie wykonania samobójstwa zaś –jako doprowadzenie człowieka do targnięcia się na własne życie w drodze namowy. Druga z propozycji przewiduje z kolei, że kierowanie wykonaniem samobójstwa oraz polecenie jego wykonania należałoby zakwalifikować tak, jak to czyni zdecydowana większość doktryny, a więc jako wykonanie zabójstwa człowieka. Każda z ww. koncepcji może budzić wątpliwości. Utworzenie koncepcji nowej natomiast najprawdopodobniej raziłoby sztucznością. W przekonaniu autora niniejszej publikacji ostatecznie należy się opowiedzieć za rozwiązaniem, że kierowanie wykonaniem samobójstwa oraz polecenie jego wykonania są zachowaniami, którymi przekracza się normę sankcjonowaną zawartą w art. 151 k.k. Pogląd ten wynika z przeświadczenia, że jeżeli stoi się przed koniecznością wyboru jednego spośród złych rozwiązań, należy wybrać to z nich, które jawi się jako mniejsze zło.

 

https://doi.org/10.14746/rpeis.2014.76.4.12
PDF

Bibliografia

Daszkiewicz K., Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, C.H. Beck, Warszawa 2004.

Giezek J. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, WKP, 2012, LEX/el.

Hołyst B., Interdyscyplinarna problematyka badań etiologii zachowań suicydalnych, Psychiatria w Praktyce Ogólnolekarskiej, tom 4, nr 3, Via Medica 2004.

Makarewicz J., Kodeks karny z komentarzem, Lwów 1932.

Malczewski J., Problem z prawną kwalifikacją lekarskiej pomocy do samobójstwa, Prokuratura i Prawo, 2008, nr 11.

Marek A., Kodeks karny. Komentarz, Lex 2010, Lex/el.

Michalska-Warias A., Nowikowski J., Piórkowska-Flieger J., Teoretyczne i praktyczne problemy współczesnego prawa karnego. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Tadeuszowi Bojarskiemu, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2011.

Mozgawa M. (red.), Kodeks karny. Komentarz, LEX/el.

Pohl Ł., Prawo karne. Wykład części ogólnej, LexisNexis, Warszawa 2012.

Pohl Ł., Struktura normy sankcjonowanej w prawie karnym. Zagadnienia ogólne, Poznań 2007.

Sarkowicz R., Wyrażanie przyczynowości w tekście prawnym, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z Nauk Politycznych, z. 37, Kraków 1989.

Sobol E. (red.), Nowy słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 2002.

Szeroczyńska M., Eutanazja i wspomagane samobójstwo na świecie, Universitas, Kraków 2004.

Śliwiński S., Udział w czynie osoby atakującej swoje własne dobro, Demokratyczny Przegląd Prawniczy, 1948, nr 9.

Warylewski J. (red.), System prawa karnego, t. 10: Przestępstwa przeciwko dobrom indywidualnym, C.H. Beck, Warszawa 2012.

Wąsek A., Prawnokarna problematyka samobójstwa, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1982.

Zieliński M., Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, LexisNexis, Warszawa 2012.

Zoll A. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, t. 1: Komentarz do art. 1-116 k.k., wyd. II, Zakamycze 2004, Lex/el.

Zoll A. (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. 2: Komentarz do art. 117-277 k.k., Lex/el.