Słowa kluczowe
ochrona krajobrazu
ocena społeczna
Jak cytować
Abstrakt
Głównym celem opracowania jest ocena jakości krajobrazu Poznania w opinii jego mieszkańców. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza, który składał się z osiemnastu pytań. Pytania ankiety zostały sformułowane i pogrupowane w taki sposób, aby umożliwić realizację kilku szczegółowych problemów badawczych. Dotyczyły one przede wszystkim oceny znaczenia jakości krajobrazu (jego zasobów i walorów), harmonii oraz ładu przestrzennego dla warunków życia, zamieszkania i wypoczynku. Zwrócono również uwagę na sposób postrzegania przez respondentów zachodzących w krajobrazie zmian. Za równie ważne uznano znajomość prawnych i administracyjnych instrumentów ochrony krajobrazu w Polsce oraz ocenę ich skuteczności. W dalszej części opracowania skoncentrowano się na identyfikacji czynników wpływających na wysoką lub niską jakość krajobrazu oraz na analizie cech krajobrazu idealnego. W podsumowaniu odniesiono się do propozycji działań służących poprawie walorów krajobrazu.
Bibliografia
Bajerowski T. 2007. Ocena i wycena krajobrazu. Wyd. Educaterra, Olsztyn.
Balon J., Krąż P. 2013. Ocena jakości krajobrazu – dobór prawidłowych jednostek krajobrazowych. [W:] Identyfikacja i waloryzacja krajobrazów: wdrażanie Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Warszawa, s. 58–63.
Bogdanowski J. 1999. Metoda jednostek i wnętrz architektoniczno-krajobrazowych (JARK-WARK) w studiach i projektowaniu. Wyd. Politechniki Krakowskiej im. T. Kościuszki, Kraków.
Chmielewski T.J. 2012. Systemy krajobrazowe. Struktura, funkcjonowanie, planowanie. Wyd. PWN, Warszawa.
Cymerman R., Hopfer A. 1988. Zastosowanie metody Söhngena do oceny wartości przyrodniczych krajobrazu obszarów wiejskich. Instytut Planowania i Urządzania Obszarów Wiejskich. Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, 18: 29–38.
Dobrzańska B., Dobrzański G., Kiełczowski D. 2008. Ochrona środowiska przyrodniczego.PWN, Warszawa.
Europejska Konwencja Krajobrazowa z dnia 20 października 2000 r. (Dz.U. 2000, nr 14, poz. 98).
Hull Z. 1984. Świadomość ekologiczna (II). Aura, 11: 3–4, 19.
Kondracki J. 2013. Geografia regionalna Polski. Wyd. PWN, Warszawa.
Mazurski K.R. 2012. Pojęcie krajobrazu i jego ocena. [W:] R.K. Mazurski (red.), Mijające krajobrazy Polski. Dolny Śląsk. Krajobraz dolnośląski kalejdoskopem jest… Wyd. Proksenia, Kraków, s. 11–18.
Myga-Piątek U. 2007. Kryteria i metody oceny krajobrazu kulturowego w procesie planowania przestrzennego na tle obowiązujących procedur prawnych. [W:] M. Kistowski, B. Korwel-Lejkowska (red.), Waloryzacja środowiska przyrodniczego w planowaniu przestrzennym. Problemy Ekologii Krajobrazu, t. 19, s. 101–110.
Paprzycka A. 2005. Kryteria typologii i oceny krajobrazu kulturowego. [W:] A. Szponar, S. Horska-Schwarz (red.), Struktura przestrzenno-funkcjonalna krajobrazu. Problemy Ekologii Krajobrazu, 17: 78–83.
Parlak M. 2005. Edukacja ekologiczna w procesie kształcenia wczesnoszkolnego – założenia, program, propozycje metodyczne. Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, Kielce.
Polska A. 2011. Oceny estetyczne krajobrazu. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego, 15: 185–192.
Tuszyńska L. 2006. Edukacja ekologiczna dla nauczycieli i studentów. Wyższa Szkoła Pedagogiczna Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Warszawa.
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. 2015, nr 0, poz. 774).
Wejchert K. 1974. Elementy kompozycji urbanistycznej. Wyd. Arkady, Warszawa.
Wojciechowski K. 1986. Problemy percepcji i oceny estetycznej krajobrazu. Wyd. UMCS, Lublin.