Najmniejsze miasta w Polsce w ujęciu koncepcji kontinuum miejsko-wiejskiego
Main Article Content
Abstrakt
Głównym celem opracowania jest określenie roli najmniejszych miast w układach regionalnych oraz zbadanie stopnia ich zróżnicowania na skali kontinuum miejsko-wiejskiego na podstawie wybranych wskaźników miejskości. Przedmiotem badań jest 16 najmniejszych miast, zlokalizowanych po jednym w każdym z województw. Zakres czasowy opracowania zasadniczo obejmuje rok 2015. Postępowanie badawcze służące realizacji głównego celu pracy składa się z kilku etapów. W etapie pierwszym omówiono w sposób syntetyczny podstawowe założenia teoretyczne koncepcji kontinuum miejsko-wiejskiego. W etapie drugim przeprowadzono ogólną charakterystykę najmniejszych miast w układach regionalnych. W zasadniczym, trzecim etapie pracy wykonano klasyfikację miast na skali kontinuum miejsko-wiejskiego na podstawie przyjętych wskaźników miejskości. W etapie czwartym zaprezentowano studium przypadku i opisano poziom miejskości najmniejszego i zarazem nowego miasta Kołaczyce. Klasyfikacja ośrodków na podstawie syntetycznego wskaźnika miejskości pozwala stwierdzić, że najmniejsze miasta w układach regionalnych wykazują niezbyt silne zróżnicowanie na skali kontinuum miejsko-wiejskiego i charakteryzują się przeciętnym natężeniem cech miejskich.
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Jak cytować
Konecka-Szydłowska, B. (2018). Najmniejsze miasta w Polsce w ujęciu koncepcji kontinuum miejsko-wiejskiego. Rozwój Regionalny I Polityka Regionalna, (41), 151-165. https://doi.org/10.14746/rrpr.2018.41.11
Numer
Dział
Artykuły
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Referencje
- Appenzeler D. 2011. Wielowymiarowa analiza porównawcza jako narzędzie opisu zjawisk złożonych, Warsztaty „Metody ilościowe w badaniach ekonomicznych”. Cz. II. Studium doktoranckie. Wydział Zarządzania UEP, Poznań.
- Babbie E. 2004. Badania społeczne w praktyce. PWN, Warszawa.
- Bański J. 2008. Strefa podmiejska – już nie miasto, jeszcze nie wieś. [W:] A. Jezierska-Thole, L. Kozłowski (red.), Gospodarka przestrzenna w strefie kontinuum miejsko-wiejskiego w Polsce. IGiPZ PAN, Toruń, s. 29–44.
- Berndt H. 1978. Die Natur der Stadt. Frankfurt/M.
- Biuletyn Szadkowski, red. Marszał T. 2001–2017. Wyd. Uniwersytet Łódzki, Urząd Miasta i Gminy Szadek.
- Chojnicki Z., Czyż T. 1989. Charakterystyka małych miast regionu poznańskiego a koncepcja kontinuum miejsko-wiejskiego. [W:] P. Korcelli, A. Gawryszewski (red.), Współczesne przemiany regionalnych systemów osadniczych w Polsce, Prace Geograficzne, IGiPZ PAN, 152: 139–157.
- Czyż T. 2016. Metoda wskaźnikowa w geografii społeczno-ekonomicznej, Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, 34: 9–19.
- Drobek W. 1999. Rola małych miast zdegradowanych w sieci osadniczej Śląska. PIN Instytut Śląski w Opolu, Opole.
- Drobek W. 2002. Polskie nowe miasta 1977–2001. [W:] J. Słodczyk (red.), Przemiany bazy ekonomicznej i struktury funkcjonalnej miast. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole, s. 71–84.
- Drobek W. 2005. Najmniejsze miasta w Polsce (1989–2003). [W:] K. Heffner (red.), Małe miasta a rozwój lokalny i regionalny. Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego w Katowicach, Katowice, s. 53–58.
- Dziewoński K. 1971. Studium rozwoju pojęć, metod i ich zastosowań. [W:] K. Dziewoński (red.), Baza ekonomiczna i struktura funkcjonalna miast. Prace Geograficzne IG PAN, 87: 9–110.
- Falkowski J., Brodowski P. 2008. Ocena kontinuum miejsko-wiejskiego obszarów metropolitalnych Polski metodą potencjału społeczno-gospodarczego. [W:] W. Gierańczyk, M. Kluba (red.), Problemy i metody oceny kontinuum miejsko-wiejskiego w Polsce, Studia Obszarów Wiejskich, 13: 11–36.
- Gierańczyk W., Kluba M. (red.) 2008. Problemy i metody oceny kontinuum miejsko-wiejskiego w Polsce. Studia Obszarów Wiejskich, PTG PAN, 13.
- Golachowski S. 1964. Dawne wzory i nowe modele wsi, Czasopismo Geograficzne, 35, 3–4: 371–386.
- GUS 2014. Dojazdy do pracy w Polsce – wyniki NSP 2011. GUS, Warszawa.
- Jałowiecki B. 1987. Proces urbanizacji a relacje miasto-wieś.
- Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN, Wyd. PWN, Warszawa.
- Johnston R.J., Gregory D., Smith D.M. (red.) 1993. The dictionary of human geography. Blackwell, Oxford.
- Kiełczewska-Zaleska M. 1972. Geografia osadnictwa. PWN, Warszawa.
- Kirk W. 1980. The rural-urban continuum: Perception and reality. [W:] G. Eynedi, J. Meszaros (red.), Development of setlement systems. Akademiai Kiado, Budapest, s. 11–19.
- Konecka-Szydłowska B. 2015. Restituted towns and their socio-economic conditions for development/Społeczno-gospodarcze uwarunkowania rozwoju miast restytuowanych. [W:] R. Krzysztofik, M. Dymitrow (red.), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems/Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy. University of Gothenburg, Gothenburg, s. 117–118/119–138.
- Konecka-Szydłowska B., Perdał R. 2017. Rola nowych miast w lokalnym rozwoju społeczno-gospodarczym. Wiadomości Statystyczne, Rok LXII 3(670): 28–48.
- Korcelli P., Gawryszewski A. (red.) 1989. Współczesne przemiany regionalnych systemów osadniczych w Polsce. Prace Geograficzne, IGiPZ PAN, 152.
- Kostrubiec B. 1965. Klasyfikacja dynamiczna i wielocechowa województw Polski. Biuletyn KPZK PAN, 35: 28–49.
- Krzysztofik R. 2006. Nowe miasta w Polsce w latach 1980–2009. Geneza i mechanizmy rozwoju. Próba typologii. Uniwersytet Śląski, Wydział Nauk o Ziemi, Sosnowiec.
- Maik W. 1992. Podstawy geografii miast. Wyd. UMK, Toruń.
- Najgrakowski M. 2009. Miasta Polski do początku XXI w. Dokumentacja Geograficzna, 39.
- Nowak S. 2007. Metodologia badań społecznych. PWN, Warszawa.
- Obiektyw Jasielski 2010. Rozmowa z Małorzatą Salachą – burmistrz Kołaczyc.
- Perkal J. 1953. O wskaźnikach antropologicznych. Przegląd Antropologiczny, 19: 210–221.
- Ponikowski H. 2011. O ekstruzji potencjałów rozwoju najmniejszych miast w Polsce. [W:] M. Soja, A. Zborowski (red.), Człowiek w przestrzeni zurbanizowanej. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, Kraków, s. 137–150.
- Ratzel F. 1891. Antropogeographie. T. II. Stuttgart.
- Runge J 2007. Metody badań w geografii społeczno-ekonomicznej – elementy metodologii. Wybrane narzędzia badawcze. Podręczniki i Skrypty, UŚ, Katowice.
- Słownik wyrazów obcych PWN. 1989. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
- Smith D. 1972. Geography and social indicators. South African Geographical Journal, 54: 43–57.
- Sokołowski D. 1992. Zróżnicowanie małych miast Polski w aspekcie funkcjonalnym i infrastrukturalnym. Czasopismo Geograficzne, 63, 3–4: 295–312.
- Sokołowski D. 1999. Zróżnicowanie zbioru małych miast i większych osiedli wiejskich w Polsce w ujęciu koncepcji kontinuum wiejsko-miejskiego. Wyd. UMK, Toruń.
- Sokołowski D. 2014. New towns in Poland. Bulletin of Geography, Socio-Economic Series, 23: 149–160.
- Stanny M., Śliwowska Z., Hoffmann R. 2017. Miasto – wieś: dychotomia czy continuum? Rozważania osadzone w trzech kontekstach: socjologicznym, ekonomicznym i geograficznym. Zeszyty Naukowe Wydziału Nauk Ekonomicznych, 1(20): 265–279.
- Sulima M. 2012. Wybrane aspekty rewitalizacji urbanistycznej małego miasta Suraż. Architektura. Czasopismo Techniczne, 3-A/12, s. 267–272.
- Szmytkie R. 2006. Stopień rozwoju cech miejskich w małych miastach Polski. Czasopismo Geograficzne, 77(1–2): 69–82.
- Szmytkie R. 2014. Metody analizy morfologii i fizjonomii jednostek osadniczych. Rozprawy Naukowe Instytutu Geografii i Rozwoju Regionalnego, 35.
- Szmytkie R., Krzysztofik R. 2011. Idea miejskości w Polsce. [W:] B. Namyślak (red.), Przekształcenia regionalnych struktur funkcjonalno-przestrzennych. T. 2. Zmiany funkcjonalno-przestrzenne miast i obszarów wiejskich. Rozprawy Naukowe IGiRR UW 20: 25–38.
- Szymańska D. 1992. Przemiany miejskiej sieci osadniczej województwa bydgoskiego, toruńskiego i włocławskiego. Acta Universitatis Nicolai Copernici, Geografia, 26.
- Szymańska D. 1996. Nowe miasta w systemach osadniczych. Wydawnictwo UMK, Toruń.
- Zagożdżon A. 1988. Osadnictwo – trwałość i zmienność. [W:] B. Jałowiecki, E. Kaltenberg-Kwiatkowska (red.), Procesy urbanizacji i przekształcenia miast w Polsce. Ossolineum, Wrocław–Łódź, s. 57–74.