Słowa kluczowe
mniejszości
Mjanma
Panama
Boliwia
Jak cytować
Abstrakt
W artykule dokonano przeglądu polityki państw w stosunku do mniejszości narodowościowych i procesów nadawania im autonomii terytorialnej na przykładzie trzech krajów zróżnicowanych pod względem położenia geograficznego, odmiennych dziejów i zróżnicowanych struktur narodowych. Do analizy wybrano Mjanmę, Panamę i Boliwię. We wszystkich tych państwach zastosowano bolszewicką praktykę wydzielania obszarów autonomicznych zgodnie z rozmieszczeniem poszczególnych narodów, co – jak pokazuje praktyka – prowadzi zazwyczaj do dezintegracji państw. Dwa spośród analizowanych państw weszły już na drogę dezintegracji.
Bibliografia
Albó X., Romero C. 2009. Autonomias indigenas en la realidad Boliviana y su nueva constutución. Vicepresidencia del Estado Plurinacional. La Paz.
Aung M. 2016. Naga Self-administration Zone and Nagas land in Myanmar Collection. University of Yangoon, Yangoon.
Becka J. 1995. Historical dictionary of Myanmar. Scarecrow Press, Lanham.
Benninson J.J. 1933. Census of India 1931. V. XI. Burma. Part 1. Report. Office of Superintendent, Rangoon.
Bolivia (Plurinational State of) Constitution of 2009, 2009. Oxford University Press, Oxford.
Bolivia. Carasterísticas de población y vivienda. Censo Nacional de Población y Vivienda 2012. Instituto Nacional de Estadística, La Paz.
Census atlas Myanmar. The 2014 Myanmar population and housing census 2014. Ministry of Labour Immigration and Population, Naypyitaw.
Chan A. 2005. The development of a Muslim enclave in Arakan (Rakhine) state of Burma (Myanmar). SOAS Bulletin of Burma Research, 3, 2: 396–420.
Cholewińska K. 2014. Czy reindianizacja państwa jest możliwa? Etnocentryczne projekty we współczesnej Boliwii. Ameryka Łacińska, supl., 22: 74–86.
Damm K., Mikusińska A. (red.) 2000. Ludy i języki świata. Leksykon PWN. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa.
Gonionskij S.A. 1976. Panama i Panamskij Kanał. U karty mira. Izd. Mysl’, Moskva.
Haskin F.J. 1918. The Panama Canal. Doubleday, Page and Co., New York.
Hedström J. 2019. Myanmar in transition: China, conflict, and ceasefire economies in Kachin State. Swedish Institute of International Affairs, Stockholm.
Howe J. 1986.Native rebellion and US intervention in Central America. Cultural Survival Quarterly Magazine (https://www.culturalsurvival.org/publications/cultural-survival-quarterly/native-rebellion-and-us-intervention-central-america dostęp: 5.12.2020).
Htung Y.2018. Armed conflict between the Kachin Independence Organization and Myanmar Army: A conflict analysis. Thammaset Review, 21, 2: 234–252.
Hudson B. 2005. A Pyu homeland in the Samon Valley: a new theory of the origins of Myanmar’s early urban system. Myanmar Historical Commission Conference Proceedings, 2. Universities Historical Research Centre, Yangoon, s. 59–79.
Kuna indigenous people of Madungandi and Embera indigenous people of Bayano and their members vis Panama 2014. Inter-American Court of Human Rights. San Jóse, Raport, 126/12.
Lacroix L. 2012. Indigenous territoriality and political agenda in Bolivia (1970–2010). Qu-aderns-e, Revista del Institit Catala d’Antropologia, 17, 1: 60–77.
Lubina M. 2014. Birma: centrum kontra peryferie. Kwestia etniczna we współczesnej Birmie (1948–2013). Wyd. KonTekst, Kraków.
Łepkowski T. (red.) 1977. Dzieje Ameryki Łacińskiej. T. 1. 1750–1870/1880. Książka i Wiedza, Warszawa.
Marks D. 2012. The evolution of the Kuna mola: from cultural authentication to cultural survival. Royal Melbourne Institute of Technology, Melbourne.
Mohajan H.K. 2018. History of Rakhine State and the origin of Rogingya muslims. IKAT, The Indonesian Journal of Southeast Asian Studies, 2, 1: 19–46.
Myint-U T. 2004. The making of modern Burma. Cambridge University Press, Cambrigde.
Ortiz-T.P., Chirif A. 2010. ¿Podemóos ser autonómos? Pueblos indígenas vs. Estado in Latinoamérica. Intercooperacion, Quito.
Phayre A.P. 1883. History of Burma. Trübner and Co., London.
Piekarska-Maulik A. 2002. Myanmar. [W:] M.M. Dziekan (red.), Encyklopedia historyczna świata. T. 11. Azja, cz. 2. Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków, s. 214–219.
Postero N., Tockman J. 2020. Self-governance in Bolivia’s first indigenous autonomy: Charagua. Latin American Research Review, 55, 1: 1–15.
Price K. 2007. From revolt to resolution: remembering the events of 1925 in Kuna Yala. Ilassa Conference, Austin.
Sakhong L.H. 2003. In search of Chin identity. A study in religion, politics and ethnic identity in Burma. NIAS Press, Nordic Institute of Asian Studies, Monograph series, 91. Copenhagen.
Skidmore M., Wilson T. (red.) 2007. Myanmar. The state, community and the environment. The Australian National University Press, Canberra.
Skidmore M., Wilson T. (red.) 2008. Dictatorship, disorder and decline of Myanmar. The Australian National University Press, Canberra.
Sobczyński M. 2006. Państwa i terytoria zależne. Ujęcie geograficzno-polityczne. Wyd. Adam Marszałek, Toruń.
South A. 2008. Mon nationalist movements: insurgence, ceasefires and political struggle. Institute of Asian Studies, Chulalongkorn University, Bangkok.
South A. 2011. Burma’s longest war. Anatomy of the Karen conflict. Transnational Institute Burma Centre Netherlands, Amsterdam.
The Statesman’s Year Book 1934. Macmillan and Co., London.
Uzyanov A.N. (red.) 1982. Birma. Spravočnik. Izdatel’stvo Nauka, Moskva.
Valiente Lopez A. (red.) 2002. Derechos de los pueblos indígenas de Panamá. Centro de Asistencia Legal Popular, Panama.
We are like forgotten people. The Chin people in Burma. Unsafe in Burma unprotected in India 2009. Human Rights Watch, Washington.
Wickstrom S. 2003. The politics of development in indigenous Panama. Latin American Perspectives, 131, 30, 4: 43–68.
Wienin W. 1953. Panama i Kanał Panamski. Wiedza Powszechna, Warszawa.
Yue R.W.K. 2018. A study of post-colonial stratecraft in the Pa-o Selfadministrated Zone in the Southern Shan State of Myanmar, 1988–2015. University of Bath, Bath.
Yunnus M. 1994. A history of Arakan – past and present. University of Chittagong, Chittagong.