Słowa kluczowe
historical relativity
buzz
clash
end / consequence distinction
Jak cytować
Abstrakt
Presidential elections, by their nature, provoke fierce debates. During the 2017 French campaign the heated exchange between C. Angot and F. Fillon attracted public attention: that “clash” was making a “buzz”. Our attention was first caught by the terminology recurrently used by the media: in which ways are “clashes” and “buzzes” different from but also similar to old rhetorical mechanisms? And, more specifically, would New Rhetoric’s sensitivity to historical relativity shed some light on the issue? At first, we assumed that, polemic being a typical argumentative situation, there was no incompatibility between that theoretical framework and the study of a concrete polemical exchange. Of course, New Rhetoric doesn’t focus on polemical exchanges; we do, however, share Nicolas’ unease at saying that Perelman idealizes philosophical agreement (e.g. Nicolas, 2015a, § 7). After addressing that issue and the ambivalence of Perelman’s position, we will say a few words about the end / consequence distinction.
Bibliografia
Amossy, R. (2014). Apologie de la polémique. Paris : Presses Universitaires de France.
Angot, C., Fillon, F. & Pujadas, D. (2017, March 23). L’inattendue. L’émission politique [Video file]. Retrieved from https://www.youtube.com/watch?v=8st3VAj31L4&t=6s
Askolovitch, C. (2017, March 24). Ce n’est pas Angot qu’il fallait saluer dans L’Émission Politique. Slate.fr. Retrieved from http://www.slate.fr/story/141749/angot-fillon
Auffray, A. (2017, March 24). « Cabinet noir » et Christine Angot : sur France 2, une soirée pénible pour François Fillon. Retrieved from http://www.liberation.fr/politiques/2017/03/24/cabinet-noiret-christine-angot-sur-france-2-une-soiree-penible-pourfrancois-fillon_1557977
Be Diaf, L. (2014). Journalistes 2.0. Usages et dilemmes des journalistes contemporains. Paris : L’Harmattan.
Chétochine, G. (2007). To buzz or not to buzz ? Comment lancer une campagne de buzz marketing. Paris : Eyrolles.
Lenesley, É. (2017, March 24). Christine Angot, François Fillon vous dit merci ! Le Figaro. Retrieved from http://www.lefigaro.fr/vox/politique/2017/03/24/31001-20170324ARTFIG00249-christine-angotfrancois-fillon-vous-dit-merci.php
Nicolas, L. (2016). Using Speech to Disturb Consensus: Or, Taking Rhetoric (and its Agonistic Roots) Seriously. Rivista Italiana di Filosofia del Linguaggio, pp. 184-198. Retrieved from https://doi.org/10.4396/2016BC13
Nicolas, L. (2015a). Compte-rendu de : R. Amossy, Apologie de la polémique (Presses Universitaires de France, coll. « L’interrogation philosophique », Paris 2014). Argumentation et Analyse du Discours, 15. Retrieved from http://journals.openedition.org/aad/2057
Nicolas, L. (2015b). L’épidictique, assise et pivot de l’édifice rhétorique. Rivista Italiana di Filosofia del Linguaggio, pp. 33-47.
Nicolas, L. (2015c). Discours et liberté. Contribution à l’histoire politique de la rhétorique. Paris : Garnier.
Olbrechts-Tyteca, L. (1974). Le comique du discours. Bruxelles : Éd. de l’Université. Retrieved from http://digistore.bib.ulb.ac.be/2007/DL2191476_000_f.pdf
Perelman, C. (1952). Raison éternelle, raison historique. In L’homme et l’histoire (pp. 347-354). Strasbourg : Sociétés de philosophie de langue française.
Perelman, C. (1965). Cours de logique. Introduction historique. Moyen Âge et Temps modernes. Bruxelles : Pub.
Perelman, C. (1974). Perspectives rhétoriques sur les problèmes sémantiques. Logique et Analyse, 17(67-68), pp. 241-252.
Perelman, C. (2012a). Rhétoriques. Bruxelles : Éd. de l’Université.
Perelman, C. (2012b). Éthique et droit. Bruxelles : Éd. de l’Université.
Perelman, C., & Olbrechts-Tyteca, L. (2008 [1958]). Traité de l’argumentation. La nouvelle rhétorique. Bruxelles : Éd. de l’Université.
Plantin, C. (2003). Des polémistes aux polémiqueurs. In G. Declercq, M. Murat, & J. Dangel (éds), La Parole polémique (pp. 377-408). Paris: Champion. Retrieved from https://fr.scribd.com/document/163287925/Des-polemistes-aux-polemiqueurs-plantan
Schneidermann, D. (2017, March 24). Angot face à Fillon ; la séquence qui a tué toute l’émission. Le http://tempsreel.nouvelobs.com/rue89/sur-le-radar/20170324.OBS7065/angot-face-a-fillon-la-sequence-qui-a-tue toute-l-emission.html
Schopenhauer, A. (1990 [1831]). L’art d’avoir toujours raison ou Dialectique éristique (trad. H. Plard). Strasbourg : Circé.
Yanoshevsky, G. (2003). De la polémique à la polémique journalistique. Recherches en Communication, 20, pp. 1-8. Retrieved from http://sites.uclouvain.be/rec/index.php/rec/article/viewFile/4501/4231 English Oxford dictionary. Retrieved from https://en.oxforddictionaries.com/Online etymology dictionary. Retrieved from http://etymonline.com/
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).