Słowa kluczowe
scientific novel
romanticism
meteorology
love story
Jak cytować
Abstrakt
Jules Verne’s Le Rayon vert (1882) is at the same time a scientific novel and a love story, a repertory of knowledge and a criticism of clichés. Telling the amusing attempts of a little group of travelers that tries in vain to catch sight of the “green ray” – the last impression of sunset – on the horizon from the Scottish coast, the author confronts in an ironical way different stereotypical discourses about weather phenomena which coexist in the bourgeois society of the late 19th century. Verne mocks equally scientific, folkloristic and romantic ideas about meteorological observations and uses these opposite explications of the mysteries of nature to characterize his protagonists and to develop the suspense of the narration.
Bibliografia
Becker, K. (2012a). Discours météorologiques et discours littéraires en France, du Moyen Âge à l’époque contemporaine. In K. Becker (Ed.), La Pluie et le beau temps dans la littérature française. Discours scientifiques et transformations littéraires, du Moyen Âge à l’époque moderne (pp. 15-56). Paris : Hermann.
Becker, K. (2012b). La fascination du nubigène. Les discours sur les nuages dans la littérature française. In K. Becker (Ed.), La Pluie et le beau temps dans la littérature française. Discours scientifiques et transformations littéraires, du Moyen Âge à l’époque moderne (pp. 57-120). Paris : Hermann.
Becker, K. (2016). La symbolique du feu et de la flamme dans la littérature. Linguae &. Rivista di lingue e culture moderne, 15/1, 9-28. Retrieved from http://www.ledonline.it/index.php/linguae/article/view/959.
Becker, K. (2018). Les vapeurs des écrivains : les nuages et le brouillard dans la littérature française du XIXe siècle. In P. Glaudes & C. Klettke (Eds.), Nuages romantiques. Mise en fiction et traitement esthétique (pp. 109-137). Berlin : Frank & Timme.
Becker, K. & Leplatre, O. (2014). Introduction. La brume et le brouillard – deux « météores » énigmatiques dans l’histoire de la science, de la littérature et des arts. In K. Becker & O. Leplatre (Eds.), La brume et le brouillard dans la science, la littérature et les arts (pp. 11-56). Paris : Hermann.
Becker, K. & Leplatre, O. (in press). Souterrain. In Ph. Cométy & J. Lamy (Eds.), Dictionnaire Littérature et nature.
Belleguic, Th. (2003). Diderot et le temps qu’il fait : portrait de l’écrivain en météorologue. Tangence, 73, 9-37.
Belleguic, Th. & Vasak, A. (2013). Introduction. « Météore » : brève enquête sur le mot et la chose. In Th. Belleguic & A. Vasak (Eds.), Ordre et désordre du monde. Enquête sur les météores, de la Renaissance à l’âge moderne (pp. 1-26). Paris : Hermann.
Bonn, K. (2014). Vom grünen Leuchten, vom grünen Licht und vom Zufall – Jules Verne, Eric Rohmer und F. Scott Fitzgerald. Philologie im Netz, 70. Retrieved from http://web.fu-berlin.de/phin/phin70/p70t1.htm.
Burgaud, Ph. (1996). La bibliothèque scientifique de Jules Verne. In D. Jacquart (Ed.), De la science en littérature à la science-fiction (pp. 129-136). Paris : Éditions du CTHS.
Burke, E. (1792). A Philosophical Inquiry Into the Origin of Our Ideas of the Sublime and Beautiful. Basil : J.J. Tourneisen.
Chevrier, A. (1999). La « Folie du vert » : un cas de vision monochrome chez J. Verne. Bulletin de la Société Jules Verne, 131, 25-29.
Compère, D. (1996). Le jeu avec les références scientifiques dans les romans de Jules Verne. In D. Jacquart (Ed.), De la science en littérature à la science-fiction (pp. 137-146). Paris : Éditions du CTHS.
Compère, D. (2005). Jules Verne, parcours d’une oeuvre. Amiens : Encrage.
Compère, D. (2013). La Science romanesque de Jules Verne. Amiens : AARP – Encrage édition.
Corbin, A. (Ed.) (2013). La pluie, le soleil et le vent. Une histoire de la sensibilité au temps qu’il fait. Paris : Aubier.
Crovisier, J. (2005). L’astronomie de Jules Verne. In Ph. Mustière & M. Fabre (Eds.), Jules Verne. Les Machines et la Science (pp. 66-73). Nantes : Coiffard.
Dehs, V. (2005). Jules Verne. Eine kritische Biographie. Düsseldorf und Zürich : Artemis & Winkler.
Derivery, F. (1994). Pulsions et inscriptions dans deux romans de Jules Verne. Paris : E.C. Éditions.
Dufour, L. (1982). Météorologie et littérature – Le rayon vert dans la littérature française. Ciel et Terre, 98, 122–123.
Dupuy, L. (2013). Jules Verne : la géographie et l’imaginaire. Aiglepierre : La Clef d’Argent.
Evans, A.B. (1996). Literary Intertexts in Jules Verne’s Voyages Extraordinaires. Science Fiction Studies, vol. 23, no. 69, 171-187.
Frappa, É. (2019). Jules Verne et le mystère du rayon vert. Bulletin de la Société Jules Verne, 198, 77–89.
La Soudière, M. de (1999). Au bonheur des saisons. Voyage au pays de la météo, Paris : Grasset.
Laszlo, P. (1996). Le savant fou chez Jules Verne. In D. Jacquart (Dir.), De la science en littérature à la science-fiction (pp. 117-128). Paris : Éditions du CTHS.
Le Lay, C. & Tirard, S. (2011). Le climat sans dessus dessous. In Ph. Mustière & M. Fabre (Eds.), Rencontres Jules Verne. Science, technique et société (pp. 195-203). Nantes : Coiffard.
Le Roy Ladurie, E., Berchtold, J. & Sermain, J.-P. (Eds.) (2007). L’Événement climatique et ses représentations (XVIIe-XIXe siècle). Histoire, littérature, musique et peinture. Paris : Desjonquères.
Le Scanff, Y. (2007). Le Rayon vert et le problème de la représentation romanesque. In Ch. Reffait & A. Schaffner (Eds.), Jules Verne ou Les inventions romanesques (pp. 249-262). Amiens : Encrage.
Michel, A. (1980). Jules Verne et la science romantique. In Jules Verne, écrivain du XIXe siècle (2). Jules Verne : filiations, rencontres, influences (pp. 117-123). Paris : Minard.
Picot, J.-P. (1992). Le conteur et le compteur ou Jules Verne entre science et sentiment. In F. Raymond (Dir.), Jules Verne 6. La science en question (pp. 57-83). Paris : Minard.
Porcq, Ch. (1990). Helena Campbell et ses filles, ou les rayons du Rayon vert. Bulletin de la Société Jules Verne, 93, 40-44.
Pourvoyeur, R. (1990). Une autre lecture du Rayon vert. Bulletin de la Société Jules Verne, 93, 33-37.
Ramponi, P. (2015). Wetterfühligkeit und Diätetik. Skizzen zur literarischen Wissensgeschichte eines kulturellen Symptomleidens 1800/1900. In K. Becker, V. Moriniaux & M. Tabeaud (Eds.), L’alimentation et le temps qu’il fait – Essen und Wetter – Food and Weather (pp. 39-56). Paris : Hermann.
Raymond, F. (1994). Au rendez-vous des artistes : Le Rayon-Vert. In P. Avrane, Ch. Chelebourg, J. Nassif & F. Raymond (Eds.), Jules Verne 7. Voir du feu. Contribution à l’étude du regard chez Jules Verne (pp. 101-116). Paris : Lettres modernes.
Reichler, Cl. (2012). Météores et perception de soi : un paradigme de la variation liée. In K. Becker (Ed.), La Pluie et le beau temps dans la littérature française. Discours scientifiques et transformations littéraires, du Moyen Âge à l’époque moderne (pp. 213-236). Paris : Hermann.
Robin, Ch. (2008). La description des météores : un haut moment de vulgarisation dans les Voyages extraordinaires. In Ph. Mustière & M. Fabre (Dir.), Rencontres Jules Verne. Le partage du savoir (pp. 57-64). Nantes : Coiffard.
Roboly, D. (2005). Jules Verne ou la science au service du merveilleux. In Ph. Mustière & M. Fabre (Eds.), Jules Verne. Les Machines et la Science (pp. 168-175). Nantes : Coiffard.
Sadaune, S. (1999). Jules Verne, des Cinq Cent Millions de la Bégum au Rayon-Vert ou la démythification de l’idée traditionnelle de « progrès ». Bulletin de la Société Jules Verne, 130, 14-21.
Sadaune, S. (2004). Les 60 « Voyages extraordinaires » de Jules Verne. Rennes : Ouest-France.
Saint Girons, B. (2005). Le Sublime, de l’Antiquité à nos jours. Paris : Desjonquères.
Schaaf, F. (2006). Der grüne Blitz. Astronomie Heute, Dezember, 30-34.
Schneider, S. (2010). Enzyklopädie, wissenschaftliche Beobachtung, Beschreibung. Drei Formen von Objektivität und ihre ironische Vermittlung in Vernes Romanen De la Terre à la Lune und Autour de la Lune. In N. Bender & S. Schneider, Steffen (Eds.), Objektivität und literarische Objektivierung seit 1750 (pp. 99-120). Tübingen: Narr.
Serres, M. (1994). Atlas. Paris : Julliard.
Vasak, A. (2008). Météorologies. Discours sur le ciel et le climat, des Lumières au romantisme. Paris : Champion.
Verne, J.J. (1973). Jules Verne. Paris : Hachette.
Verne, J. (2005). Le Rayon vert. Paris : Librairie Générale Française.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).