Abstrakt
The tale is not just a linear, sober narrative, but a clever combination of a diegesis of a certain type, a network of images and an implicit philosophy. This is where it differs from both the short story and the fable. As a literary genre, it is less of a « simple form » (André Jolles) and more of a « simplex form » (Alain Berthoz). In this context, how to address the question of the simple style in the literary genre of the fairy tale – a genre which leans towards complexity and sophistication, more than simplicity? We will suggest that the literary ideal of simplicity advocated by Perrault, best exemplified in The Fairies, is constructed against the gallant aesthetic which was the source of French fairy tales.Bibliografia
L’âge d’or du conte de fées : De la comédie à la critique (1690-1709). La Fée Bienfaisante et autres comedies (2007). Éd. Nathalie Rizzoni. Entretiens sur les contes de fées et autres textes critiques. Éd. Julie Boch. Paris : Champion.
AULNOY, MARIE-CATHERINE (2004). Contes des fées. Éd. Nadine Jasmin. Paris : Champion.
BASILE, GIAMBATTISTA (2002). Le Conte des contes ou Le divertissement des petits enfants. Trad. et éd. Françoise Decroisette. Strasbourg : Circé.
BEN HASSEN, BOCHRA & CHARNAY, THIERRY (1997). Contes merveilleux de Tunisie. Paris : Maisonneuve et Larose.
BERLIOZ, JACQUES & POLO DE BEAULIEU, MARIE-ANNE (2008). L’irruption de la matière orientale dans la littérature exemplaire, XIIIe-XIVe siècle : de la description à la quantification. In Frédéric Bauden, Aboubakr Chraïbi, Antonella Ghersetti (éd.), Le répertoire narratif arabe médiéval, transmission et ouverture [Texte imprimé] : actes de Colloque international (Liège, 15-17 septembre 2005) (pp. 161-172). Genève : Droz.
BERTHOZ, ALAIN (2009). La Simplexité. Paris : Odile Jacob.
BREMOND, CLAUDE (1998). L’exemplum médiéval est-il un genre littéraire ? In Jacques Berlioz & Marie-Anne Polo de Beaulieu (dir.), Les Exempla médiévaux : Nouvelles perspectives (pp. 21-42). Paris : Champion.
CORRADI, FEDERICO (2013). L’illustration ésopique en Italie au XVIe siècle : les fabliers de Faërne et de Verdizzotti. Le Fablier. Revue des Amis de Jean de La Fontaine, no 24, La Fontaine, la fable et l’image I, 73-82.
CURTIUS, ERNST (1986). La littérature européenne et le Moyen Âge latin. Trad. Jean Bréjoux. Paris : Agora.
EICHEL-LOJKINE, PATRICIA (2013). Contes en réseaux. L’émergence des contes sur la scène littéraire européenne. Genève : Droz.
FLAHAULT, FRANÇOIS (2001). La Pensée des contes. Paris : Anthropos.
FOUCAULT, MICHEL (2008). L’Archéologie du savoir. Paris : Gallimard.
HEIDMANN, UTE (2011). Expérimentation générique et dialogisme intertextuel : Perrault, La Fontaine, Straparola, Basile. Féeries, no 8, Études sur le conte merveilleux (XVIe-XIXe siècles), 45-69.
HEIDMANN, UTE ET ADAM JEAN-MICHEL (2010). Textualité et intertextualité des contes. Perrault, Apulée, La Fontaine, Lhéritier. Paris : Garnier.
JOLLES, ANDRÉ (1970). Formes simples. Trad. Antoine Marie Buguet. Paris : Seuil.
LA FONTAINE, JEAN DE (1990). Les amours de Psyché et de Cupidon. Éd. Françoise Charpentier. Paris : Flammarion.
LÜTHI, MAX (1986). The European Folktale. Form and Nature. Trad. John D. Niles. Bloomington & Indianapolis : Indiana University Press.
MARTIN, SERGE (1997). Les Contes à l’école. Paris : Bertrand-Lacoste.
PAULME, DENISE (1976). La Mère dévorante. Essai sur la morphologie des contes africains. Paris : Gallimard.
PERRAULT, CHARLES (1991). Contes. Éd. Gilbert Rouger. Paris : Garnier.
PERRAULT, CHARLES (1692) Parallèle des Anciens et des Modernes, III, La Poésie Paris, Veuve Coignard. <http://reader.digitale-sammlungen.de/de/fs1/object/display/bsb10447865_00005.html>.
PERRAULT, CHARLES (1989). Contes. Éd. Marc Soriano. Paris : Flammarion.
ROBERTS, WARREN EVERETT (1994). The Tale of the Kind and Unkind Girls : AA-TT 480 and related titles. Detroit : Wayne State University Press.
RÓHEIM, GÉZA (1992). Dame Holle : Dream and Folktale (Grimm No 24). In Géza Róheim, Fire in the Dragon and Other Psychoanalytic Essays on Folklore (pp. 181-192). Éd. Alan Dundes. Princeton : Princeton University Press.
SCHMITT, JEAN-CLAUDE (dir.) (1985). Prêcher d’exemple. Récits de prédicateurs du Moyen-Âge. Paris : Stock.
SERMAIN, JEAN-PAUL (2010a). Fables, contes, nouvelles. Liaisons poétiques. Féeries, 7, 9-19.
SERMAIN, JEAN-PAUL (2010b). Ce que les contes doivent aux fées. Liaisons anthropologiques », Féeries, 7, 193-201.
SIMONSEN, MICHÈLE (1992). Perrault, Contes. Paris : PUF.
STRAPAROLA, GIANFRANCESCO (1585). Les nuictz facetieuses. Trad. Pierre de Larivey. Paris : Abel L’Angelier.
STRAPAROLA, GIANFRANCESCO (1857). Les Facétieuses nuits. Trad. Jean Louveau et Pierre de Larivey. Paris : P. Jannet, 2 vol. (Bibliothèque elzévirienne) (Gallica, en ligne : <http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k277945>; <http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k27795h)>.
STRAPAROLA, GIANFRANCESCO (1999). Les Nuits facétieuses. Trad. rev. par Joël Gayraud. Paris : J. Corti.
THIRARD, MARIE-AGNÈS (2004). Le renouveau à l’école à l’heure de la mondialisation. In J. Pierrot (dir.), Les métamorphoses du conte. Bruxelles : Peter Lang.
TOLAN, JOHN VICTOR (1993). Petrus Alfonsi and his medieval readers. Gainesville : University Press of Florida.
VELAY-VALLANTIN, CATHERINE (1992). L’Histoire des contes. Paris : Fayard.
VIALA, ALAIN (2008). La France galante. Paris : PUF.
VIALA, ALAIN (2009). « Si Peau d’Âne m’était conté… » ou les frontières de la galanterie. Littératures classiques, 69, 79-88.
WETZEL, HERMANN H. (1981). Éléments socio-historiques d’un genre littéraire : l’histoire de la nouvelle jusqu’à Cervantès. In Lionello Sozzi (dir.), La Nouvelle française de la Renaissance (pp. 41-80). Genève – Paris : Slatkine.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).