Abstrakt
The linguistic paradox - considered in a perspective of the discourse analysis - appears to be a mechanism rooted in two relations: the oppositional one (contradiction or contrariness) and the junction obtaining between the same components. The interpretation of the paradox can also be implied (or, sometimes, even forced) by using terms or markers directly stating its presence {paradoxical, paradoxically, it seems paradoxical that, etc.); still, each componential opposition can be neutralized in the discourse, which makes contradiction and contrariness canceled on the level of semantic interpretation to have later the paradoxical sequence integrated into the "doxical perspective".
Bibliografia
Dictionnaires et encyclopédies
Beauzee N., Marmontel J.-F. (1982, 1784, 1786), Encyclopédie méthodique. Grammaire & Littérature, 3 tomes, Panckoucke et Plomteux, Paris et Liège.
Dictionnaire étymologique, (1964), Larousse, Paris.
Diderot D., D’Alenibert J.L. (1969), Encyclopédie ou Dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métieurs, par une société de gens de lettres, 20 vol., Briasson, David, le Breton, Paris. « 1751-1765 ».
Głowiński M., Kostkiewiczowa T., Okopień -Sławińska A., Stawiński J. (2000), Słownik terminów literackich, Ossolineum, Wrocław. Grand Larousse de la langue française (1976), Paris.
Jedynak S. (red.) (1996), Mala encyklopedia filozofii. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz.
Julia D. {1964), Dictionnaire de la philosophie, Larousse, Paris. Komputerowy słownik języka polskiego (1997), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kopaliński W. (1967), Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa.
Le Petit Robert (1979), Société du Nouveau Littré, Paris.
Morier H. (1961), Dictionnaire de poétique el de rhétorique, PUF, Paris.
Słownik wyrazów obcych ( 1964), Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
Théorie
Aristote (1994), Organon, (I. Catégories, II. De l'interprétation), J. Vrin (éd.), Paris (cité par D. Bertrand: 2000).
Bertrand D. (2000), Précis de sémiotique littéraire, Nathan, Paris.
Bruxelles S., Ducrot O., Raccah P.-Y. (1995), Argumentation and the lexical topical fields, Journal of Pragmatics, vol. 24, pp. 99-114.
Carel M., Duerot O. (1999a), Le problème du paradoxe dans une sémantique argumentative, Langue française, n° 123, pp. 6-26.
Carel M., Ducrot O. (1999b), Les propriétés linguistiques du paradoxe : paradoxe et négation, Langue française, n° 123, pp. 27-40.
Douay-Soublin F. (1996), Le Paradoxe et son cortège : de l'a « Encyclopédie » à l'« Encyclopédie méthodique », [in] R. Landheer, PJ. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll.« Hisloire d ’idées et critique littéraire », vol. 350, Droz, Genève, pp. 221 -237.
Dubois J. et Cl. (1971), Introduction à ta lexicographie : le dictionnaire, coll. « Langue et Langage », Larousse, Paris.
Ducrot O. (1989), Topoï et sens, Actes du 9™* colloque d'Albi, Université de Toulouse-Le Mirait,pp. 1-22.
Fontanier P. (1968), Les figures du discours, Flammarion, Paris.
Godart-Wendling B. (1996). « Je mens » : Histoires sémantique et logique d'un paradoxe, [in] Landheer R., Smith P.J., Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. « Histoire d'idées et critique littéraire », vol. 350, Droz, Genève, pp. 17-38.
Greimas A. J. (1966), Sémantique structurale, Larousse, Paris.
Kripke S. (1975), Outline o f a Theory o f Truth, The Journal of Philosophy, n° 72, pp. 690-716 (cité par B. Godart-Wendling 1996).
Landheer R. (1992), Le paradoxe ou la tension d'une contradiction apparente, [in] M. Balat et J. Deledalle-Rhodes (éds), Signs o f Humanity. L ’homme et ses signes. Mouton de Gruyter, Berlin, vol. I, pp. 473-480.
Landheer R. (1996), Le paradoxe : un mécanisme de bascule, [in] R. Landheer, PJ. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. «Histoire d’idées et critique littéraire», vol. 350, Droz, Genève, pp. 91-116.
Martin R.L. (1967), Toward a Solution to the Liar Paradox, The Philosophical Rewiew, n” 76, pp. 279-311 (cité par B. Godart-Wendling 1996).
Martin R. (1987), Langage et croyance. Les « univers de croyance » dans la théorie sémantique, Pierre Mardaga, Bruxelles.
Martin R. (1992), Pourune logique du sens, PUF, Paris.
Molinie G. (1992), Dictionnaire de rhétorique, Les Usuels de Poche, Paris.
Rastier F. (1987), Sémantique interprétative, PUF, Paris.
Rastier F. (1996), Chamfort : le sens du paradoxe, [in] R. Landheer, P.J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. «Histoire d’idées et critique littéraire», vol. 350, Droz, Genève, pp. 119-143.
Riffaterre M. (1996), Paradoxe et présupposition, [in] R. Landheer, P.J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. « Histoire d ’idées et critique littéraire », vol, 350, Droz, Genève, pp. 149-171.
Russell B-, Whitehead A.N. (1910/1927), Principia mathematica, 3 vol., Cambridge University Press, Cambridge (cité par B. Godart-Wendling 1996).
Tarski A. (1972), Le concept de vérité dans les langages formalisés, [in] Logique, Sémantique, Métamathématiques, articles de 1923 à 1944, Colin. Paris, t. 1., pp. 157-269 (cité par B. Godart-Wendling 1996).
Tutescu M., Paradoxe, univers de croyance et pertinence argumentative, [in] R. Landheer, P.J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. « Histoire d ’idées et critique littéraire ». vol. 350, Droz, Genève, pp. 75-90.
Van der Poel M. (1996), « Paradoxon » et « adoxon » chez Ménandre le Rhéteur et chez les humanistes du XV'F siècle, [in] R. Landheer, P.J. Smith, Le paradoxe en linguistique et en littérature, coll. « Histoire d ’idées et critique littéraire », vol. 350, Droz, Genève, pp. 199-220.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).