Słowa kluczowe
Sebastián Lelio
chilean cinema
Jacques Rancière
Jak cytować
Abstrakt
Art that addresses socio-political issues is exposed to various hazards. Its creators can easily fall into a moralizing or propagandistic tone, being accused of impoverishing ideologization, on the one hand, or opportunistic populism, on the other. In the case of this type of work, the discussions on the importance of the social problem addressed relegate aesthetic issues to the background, turning them, according to the opinion of some, into second-rate works, which serve a greater cause but lack real artistic value. These dilemmas, as he himself affirmed on many occasions, lie at the heart of Sebastián Lelio’s cinematographic creation. In his films, the Chilean director seeks to overcome the difficulties that come with the desire to tell a socially relevant story in a non-biased way that is both unique and universal. The director’s last three works touch on “urgent” subjects. Gloria (2013), Una mujer fantástica (2017), Disobedience (2018) portray figures excluded or placed on the margins of hegemonic society. Lelio confronts the non-normativity of his characters with a whole series of mechanisms of social discipline. The aim of the article will be the analysis of the director's artistic project – the characterization of its aesthetic qualities and its political consequences. In this task we will rely on the conceptual apparatus constructed on the basis of ideas taken from Jacques Rancière’s theory, the essential reference for any approach to the relationship between aesthetics and politics.
Bibliografia
Bassas Vila, J. (2012). El cine en común. Rancière y el poder político de las imágenes. En J. Rancière, Las distancias del cine (145-167). Pontevedra: Ellago.
Brodsky, J. (2018). Mi nombre es Marina ¿Hay algún problema con eso?, Etica y cine. Consultado el 30 de julio 2019 en http://www.eticaycine.org/Una-mujer-fantastica.
Gajewska, A. (2006). Reprezentacje starości w dyskursie feministycznym w Polsce. En E. Zierkiewicz & A. Łysak (red.), Drugi wiek trzeciej płci. Starsze kobiety jako podmiot aktywności społecznej i kulturowej (117-135). Wrocław: MarMar.
Góra, M. (2017) Oddajcie mi moje życie. Wokół filmu „Fantastyczna kobieta” Sebastiána Lelio. Kultura Liberalna, 457, 42. Consultado el 30 de julio 2019 en https://kulturaliberalna.pl/2017/10/10/gora-oddajcie-mi-moje-zycie-wokol-filmu- fantastyczna-kobieta/.
Jakubowiak, M. (2018). Bez wyjścia. Dwutygodnik, 244, 08/2018. Consultado el 30 de julio 2019 en https://www.dwutygodnik.com/artykul/7956-bez-wyjscia.html.
Kapała, M. (2006). Prawdy i mity dotyczące aktywności starszych kobiet. Przegląd badań. En E. Zierkiewicz & A. Łysak (red.), Drugi wiek trzeciej płci. Starsze kobiety jako podmiot aktywności społecznej i kulturowej (7-37). Wrocław: MarMar.
Lacan, J. (1981 [1974]). El Seminario 21. Los desengañados se engañan o los nombres del padre (trad. N.A. González). Buenos Aires: Paidós.
Lingenti, A. (2018). Sebastián Lelio: ¿Qué pasaría si quien amas muere en tus brazos? (entrevista con Sebastián Lelio). La Nación. Consultado el 30 de julio 2019 en https://www.lanacion.com.ar/espectaculos/cine/sebastian-lelio-que-pasaria-si-quien-amas-muere-en-tus-brazosnid2111913.
Mediacinemachile (2017). Entrevista al director Sebastián Lelio por UNA MUJER FANTÁSTICA. Consultado el 30 de julio 2019 en https://www.youtube.com/watch?v=RUKAjWSiQYO.
Mościcki, P. (2007). Jacques Rancière i polityka estetyki. En Obieg. Consultado el 30 de julio 2019 en https://archiwum-obieg.u-jazdowski.pl/wydarzenie/2226.
Mouffe, Ch. (2011 [2005]). En torno a lo político (trad. S. Laclau). Buenos Aires: Fondo de Cultura Económica.
Nawrot, R. (2019, 26.05). “Gloria Bell”, czyli trójwymiarowy portret kobiety bez okularów 3D. Gazeta Wyborcza. Consultado el 30 de julio 2019 en https://poznan.wyborcza.pl/poznan/7,36000,24829055,gloria-bell-czyli-trojwymiarowy-portret-kobiety-bez-okularow.html.
Pustoła, M. (2007). Nie zakochuj się we władzy. En J. Rancière, Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka (trad. M. Kropiwnicki, y J. Sowa) (5-34). Warszawa: Korporacja ha!art.
Rancière, J. (1998). Política, identificación y subjetivación (trad. C. Sims & D. Duque). Consultado el 30 de julio 2019 en http://www.catedras.fsoc.uba.ar/heler/poliyidenranciere.htm#_ftn1.
Rancière, J. (2006 [1998]). Diez tesis sobre la política. En Política, policía, democracia (trad. M.E. Tijoux) (59-79). Santiago de Chile: LOM.
Rancière, J. (2012a [2011]). Las distancias del cine (trad. H. Pons). Buenos Aires: Manantial.
Rancière, J. (2012b [2008]). Dlaczego należało zabić Emmę Bovary? Literatura, demokracja i medycyna (trad. J. Franczak). Teksty Drugie: teoria literatury, krytyka, interpretacja, 4 (136), 143-159.
Rohter, L. (2014). A Woman’s Liberation, a Nation’s Past (entrevista con Sebastián Lelio). New York Times. Consultado el 30 de julio 2019 en https://www.nytimes.com/.
Żmijewski, A. (2007). Polityczne gramatyki obrazu. En J. Rancière, Estetyka jako polityka (5-13). Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).