Czas w demokratycznym systemie parlamentarnym. Przypadek Sejmu RP w latach 1989–2015
Main Article Content
Abstrakt
Niezależnie od perspektywy teoretycznej, aspekt czasu jest odnotowywany właściwie w każdym studium dotyczącym ewolucji systemów politycznych. Ma on szczególne znaczenie w analizach systemów przechodzących od autorytaryzmu do demokracji. Dotyczy to wielu systemów parlamentarnych, tj. opartych na mechanizmach periodycznych wyborów do ciał przedstawicielskich. Jednak stosunkowo mało uwagi poświęca się zagadnieniu czasu w polskiej literaturze politologicznej. Celem artykułu jest prezentacja wyników badań nad wykorzystaniem czasu w polskim Sejmie w latach 1989–2015, tj. w kadencjach X–VII. Czas był analizowany w sensie fizycznym i organizacyjnym. Na podstawie oficjalnych danych Sejmu RP
zbadano dynamikę wykorzystania czasu m.in. poprzez analizę liczby dni obrad i długości posiedzeń. Wyniki badań wskazują, że cechą charakterystyczną badanego okresu jest zmienna dynamika wykorzystania czasu w Sejmie. Ważny wydaje się w tym przypadku zwłaszcza okres między IV i V kadencją.
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Jak cytować
Kasianiuk, K. (2018). Czas w demokratycznym systemie parlamentarnym. Przypadek Sejmu RP w latach 1989–2015. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, (1), 185-206. https://doi.org/10.14746/ssp.2018.1.10
Numer
Dział
Artykuły
Teksty opublikowane na łamach czasopisma "Środkowoeuropejskie Studia Polityczne" i udostępniane w formacie PDF objęte są licencją CC BY 4.0 (Creative Commons - Uznanie autorstwa). Kopiowanie i rozpowszechnianie dozwolone jest pod warunkiem uznania autorstwa.
Bibliografia
- Agre P. E. (2002), Real-time politics: The internet and the political process, „The Information Society”, vol. 18, nr 5, s.311–331.
- Alonso A. M. (1994), The politics of space, time and substance: State formation, nationalism and ethnicity, „Annual Review of Anthropology”, vol. 23, s. 379–405.
- Anderson S. E., Woon J. (2014), Delaying the buck: Timing and strategic advantages in executive-legislative bargaining over appropriations, „Congress & the Presidency”, vol. 41, s. 25–48.
- Blok Z. (2006), Transformacja jako konwersja funkcji wewnątrzsystemowych na przykładzie Polski, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
- Cargill T. F., Hutchinson M. M. (1991), Political business cycles with endogenous election timing: Evidence from Japan, „The Review of Economics and Statistics”, vol. 73, nr(4), s.733–739, https://doi.org/10.2307/2109416.
- Chmaj M. (1996), Sejm „kontraktowy” w transformacji systemu politycznego Rzeczypospolitej Polskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
- Collier R. B., Collier D. (1991), Critical junctures and historical legacies, Princeton University Press, Princeton.
- Dudzińska A. (2015), System zamknięty. Socjologiczna analiza procesu legislacyjnego, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
- Easton D. (1979), A systems analysis of political life, The University of Chicago Press, Chicago–London.
- Gersen J. E., Posner E. A. (2007), Timing rules and legal institutions, „Harvard Law Review”, s. 543–589.
- Goetz K. H. (2009), How does the EU tick? Five propositions on political time, „Journal of European Public Policy”, vol. 16, nr 2, s. 202–220.
- Goetz K. H. (2013), The EU timescape, Routledge.
- Hix S., Marsh M. (2011), Second-order effects plus pan-european political swings: An analysis of European Parliament elections across time, „Electoral Studies”, vol. 30, nr 1, s. 4–15.
- Huntington S. P. (1991), Democracy’s third wave, „Journal of Democracy”, vol. 2, nr 2, s. 12–34.
- Kamiński A. (2010), Stracony moment konstytucyjny w pokomunistycznej Polsce: skutki dla jakości rządzenia dwadzieścia lat później, w: Modernizacja Polski. Struktury, agencje, instytucje, red. W. Morawski, Wydawnictwa Naukowe i Profesjonalne, Warszawa.
- Kasianiuk K. (2016), Zespoły poselskie i parlamentarne jako formy samoorganizacji parlamentarzystów. Wyniki polskich badań eksploracyjnych, „Wrocławskie Studia Politologiczne”, vol. 20, s. 124–140.
- Kayser M. A. (2005), Who surfs, who manipulates? The determinants of opportunistic election timing and electorally motivated economic intervention, „American Political Science Review”, vol. 99, nr 1, s. 17–27.
- Lamport L. (1998), The part-time parliament, „ACM Transactions on Computer Systems (TOCS)”, vol. 16, nr 2, s.133–169.
- Lupia A., Strøm K. (1995), Coalition termination and the strategic timing of parliamentary elections, „American Political Science Review”, vol. 89, nr 3, s. 648–665, https://doi.org/DOI:10.2307/2082980.
- Nalewajko E., Wesołowski W. (2007), Five Terms of the Polish Parliament, 1989–2005, „The Journal of Legislative Studies”, vol. 13, nr 1, s.59–82, https://doi.org/10.1080/13572330601165295.
- Osborne P. (1995), The politics of time, Verso, London.
- Rasmussen A., Toshkov D. (2011), The inter-institutional division of power and time allocation in the European Parliament, „West European Politics”, vol. 34, nr 1, s.71–96.
- Sartori G. (1994), Teoria demokracji, tłum. P. Amsterdamski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
- Schumpeter J.A. (2013), Capitalism, socialism and democracy, Routledge.
- Sokołowski J., Poznański P. (2008), Wybrane aspekty funkcjonowania Sejmu w latach 1997–2007, Oficyna Wydawnicza AFM, Kraków.
- Toshkov D., Lowery D., Carroll B., Berkhout J. (2013), Timing is everything? Organized interests and the timing of legislative activity, „Interest Groups & Advocacy”, vol. 2, nr 1, s. 48–70.
- Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992r. Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, M. P. 1992, Nr 26, poz. 185.
- Zubek R., Klüver H., Matczak M., Zalasiński T. (2012), Barometr legislacyjny. Analiza przyczyn braku terminowości w realizacji rządowych planów legislacyjnych w latach 2008–2011, Domański-Zakrzewski-Palinka, Warszawa.