Słowa kluczowe
rozwój tradycji
sumienie
rozwód
metoda dedukcyjna
moralność chrześcijańska
Jak cytować
Abstrakt
W swojej adhortacji papież Franciszek podkreśla wprawdzie powiązanie z wypowiedziami poprzedników, dokonuje jednak w ramach tradycji Kościoła dotyczącym małżeństwa i rodziny istotnej zmiany paradygmatu. Umożliwia to nowe podejście do osób, które zawarły nowy związek po rozpadzie sakramentalnego małżeństwa. Zmiana paradygmatu dotyczy nie tylko kwestii powtórnie zaślubionych po rozwodzie, ale w ogóle etyki małżeńsko-rodzinnej. Papież zachęca do respektowania osądu sumienia małżonków, wyrażając daleko idący sceptycyzm wobec metody dedukcyjnej w kwestiach moralnych, w ramach której w dotychczasowym nauczaniu Kościoła z prawd ogólnych wyprowadzano daleko idące wnioski dla każdej pojedynczej sytuacji. Zdaniem Franciszka logika marginalizacji i potępienia nie może już określać drogi Kościoła. Nie może on rzucać moralnymi prawami jak kamieniami w życie osób, którzy nie we wszystkim są zgodni z ideałem, ale raczej powinien ich zaprosić do czynienia na drodze miłości dalszych kroków, które w swoim sumieniu rozpoznają jako tu i teraz możliwą odpowiedź na wezwanie Boże.
Bibliografia
Brantl J. (2016), Zwischen Einzelfallprüfung und gültiger Norm, Wywiad dla katholisch.de z 5.12.2016, http://www.katholisch.de/aktuelles/aktuelle-artikel/zwischen-einzelfallprufung-und-gultiger-norm [dostęp: 4.03.2018].
Gruber H.G. (1994), Christliche Ehe in moderner Gesellschaft. Entwicklung – Chancen – Perspektiven, Freiburg i. Br..
Häring B. (1963), Das Gesetz Christi. Moraltheologie dargestellt für Priester und Laien, t. 1, Freiburg.
Jüngel E. (1977), Gott als Geheimnis der Welt, Tübingen.
Jan Paweł II (1981), Adhortacja apostolska Familiaris consortio, http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/it/apost_exhortations/documents/hf_jp-ii_exh_19811122_familiaris-consortio.html [dostęp: 03.03.2018].
Orth. S. (2016), Vatikan: Franziskus gibt Lesehilfe für Amoris Laetitia, „Herder Korrespondenzˮ 70, s. 48.
Pieper J. (1996), Über die Liebe, w: J. Pieper, Werke, red. B. Wahl, t. 4: Schriften zur Philosophischen Anthropologie und Ethik: Das Menschenbild der Tugendlehre, Hamburg.
Pinckaers S., Les sources de la morale chrétienne. Sa méthode, son contenu, son histoire, Freiburg i. Üe. 1985.
Pius XI (1930), Encyklika Casti connubii, http://w2.vatican.va/content/pius-xi/it/encyclicals/documents/hf_p-xi_enc_19301231_casti-connubii.html [dostęp: 03.03.2018].
Rhonheimer M. (1994), Praktische Vernunft und Vernünftigkeit der Praxis. Handlungstheorie bei Thomas von Aquin in ihrer Entstehung aus dem Problemkontext der aristotelischen Ethik, Berlin.
Thomae de Aquino (1996), Sancti Thomae de Aquino Opera omnia iussu Leonis XIII P.M. edita, t. 25, 2: Quaestiones de quolibet… Quolibet I, II, III, VI, IV, V, XII. Indices, Roma–Paris.
Thomae de Aquino (1892), Sancti Thomae Aquinatis Doctoris Angelici Opera omnia iussu impensaque Leonis XIII P.M. edita, t. 7: Prima Secundae Summae theologiae a questione LXXI ad questionem CXIV, Romae.
Schröer Ch. (1995), Praktische Vernunft bei Thomas von Aquin, Stuttgart m.in.
Stanke G. (1984), Die Lehre von den „Quellen der Moralität“. Darstellung und Diskussion der neuscholastischen Aussagen und neuerer Ansätze, Regensburg.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia i Moralność są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia i Moralność udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych w Teologii i Moralności pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).