Słowa kluczowe
naturalizm
„zmiana paradygmatu”
teologia ciała
dobra małżeństwa
odpowiedzialne rodzicielstwo
duszpasterstwo małżonków
neognostycyzm
Jak cytować
Abstrakt
Konflikt interpretacji encykliki Humanae vitae papieża Pawła VI w jej związku z Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes II Soboru Watykańskiego został otwarty na nowo wraz z narodzinami idei, jakoby Amoris laetitia przedstawiała „zmianę paradygmatu” dla duszpasterstwa. Artykuł przedstawia analizę na temat treści debaty teologicznej wokół czterech tematów: antropologii (jaki personalizm?), teologii małżeństwa (jaka miłość?), moralności (jakie sumienie?), praktyki eklezjalnej (jakie duszpasterstwo?).
Wynika z tego, że w interpretacji Humanae vitae wchodzi w grę ostatecznie prawda o Wcieleniu przeciwko dryfowi neognostyckiemu, który oddziela miłość od ciała, osobę od natury, małżeństwo od prokreacji i który kończy się porzuceniem doktryny Kościoła na rzecz przekonań o dwuznacznym prymacie duszpasterstwa.
Bibliografia
Anaya L.A. (1993), La conciencia moral en el marco antropológico de la constitución pastoral Gaudium et spes, Buenos Aires.
Bordeyne Ph. (2010), Éthique du mariage. La vocation sociale de l’amour, Paris.
Commissione Teologica Internazionale (2009), Alla ricerca di un’etica universale: nuovo sguardo sulla legge naturale, Città del Vaticano.
Delhaye Ph. (1968), L’enciclique “Humanae vitae” et l’ensiegnement de Vatican II sur le mariage et la famille (GS), w: Bijtragen. Tijdschrift voor filosophie en theologie 29, s. 351-368.
Doms H. (1935), Vom Sinn und Zweck der Ehe, Breslau.
Fernández Benito A. (1994), Contracepción: de Vaticano II a la Humanae vitae, Toledo.
Fontana S. (2018), Addio insegnamento, ora il magistero pone dubbi, w: La nuova Bussola quotidiana, http://www.lanuovabq.it/it/addio-insegnamento-il-magistero-ora-pone-dubbi [dostęp: 03.04.2018].
Fuchs J. (1996), Ricercando la verità morale, Cinisello Balsamo.
Gałuszka P.S. (2017), Karol Wojtyła e „Humanae vitae”. Il contributo dell’Arcivescovo di Cracovia e del gruppo dei teologi polacchi all’enciclica di Paolo VI, Siena.
Gil Hellin F. (1998), Intervención conciliar de Pablo VI sobre el matrimonio y la familia, „Anthropotes” XIV/2, s. 359-372.
Giovanni Paolo II (2009), L’amore umano nel piano divino. La redenzione del corpo e la sacramentalità del matrimonio nelle catechesi del mercoledì (1979-1984), a cura di G. Marengo, Città del Vaticano.
Goertz S., Witting C. red. (2016), Amoris laetitia. Wendepunkt für die Moraltheologie?, Freiburg im Br., s. 13-79.
Granados J. (2010), La carne si fa amore. Il corpo, cardine della storia della salvezza, Cantagalli, Siena 2010.
Granados J. (2013), Il Memoriale di Cracovia. Introduzione, w: Persona e natura. Persona e natura nell’agire morale, red. J.J. Pérez-Soba, P. Gałuszka, Siena, s. 81-86.
Granados J. (2014), Una sola carne in un solo Spirito. Teologia del matrimonio, Siena.
Granados J. (2015), Eucaristia e divorzio: cambia la dottrina?, Siena.
Häring B. (1971), Morality is for Persons. The Ethics of Christian Personalism, New York.
Janssens L. (1972), Ontic Evil and Moral Evil, „Louvain Studies” 4/2, s. 115-156.
Kasper W. (2016), „Amoris laetitia”: Bruch oder Aufbruch. Eine Nachlese, „Stimmen der Zeit” 11, s. 723-732.
Knieps-Port le Roi Th. red. (2017), A Point of No Return? “Amoris laetitia” on Marriage, Divorce and Remarriage, Intams Studies on Marriage & Family nr 2, Münster.
Lear J. (1991), Love and its Place in Nature. A Philosophical Interpretation of Ferudian Psychonalysis, New York.
Marengo G. (2014), Generare nell’amore. La missione dellla famiglia cristiana nell’insegnamento ecclesiale dal Vaticano II ad oggi, Assisi.
Maritain J. (1985), Nove lezioni sulla legge naturale, red. F. Viola, Milano.
Mattheeuws A. (1989), Union et procréation. Developpements de la doctrine des fins du mariage, Paris.
Mazzocato G. (2006), Il dibattito tra Doms e neotomisti sull’indirizzo personalista, „Teologia” 31, s. 249-275.
Melina L., Pérez-Soba J.J. (red.) (2012), La soggettività morale del corpo (VS 48), Siena.
Melina L. (1987), La conoscenza morale. Linee di riflessione sul Commento di san Tommaso all’Etica Nicomachea, Roma.
Melina L. (2006), La prudenza nella vita morale secondo S. Tommaso, „Aquinas” 49/2, s. 381-393.
Melina L. (2018), Coscienza e prudenza. La ricostruzione del soggetto morale cristiano, Siena.
Mongillo D., Chiavacci E., Goffi T. (1968), „Humanae vitae”. Note teologico-pastorali, Brescia.
Pérez-Soba J.J. (2011), La verità dell’amore: una luce per camminare. Esperienza, metafisica e fondamento della morale, Siena.
Pérez-Soba J.J. (2013), La natura della persona si rivela nelle sue azioni. Status quaestionis, w: Persona e natura nell’agire morale, red. J.J. Pérez-Soba, P. Gałuszka, Cantagalli, Siena, s. 33-78.
Pérez-Soba J.J. (2014), Verità dottrinale e verità pastorale, w: Misericordia, verità pastorale, red. J.J. Pérez-Soba, Siena, s. 71-102.
Pérez-Soba J.J., Gałuszka P. red. (2013), Persona e natura nell’agire morale, Siena.
Pérez-Soba J.J. (red.) (2016), La famiglia: chiave del dialogo Chiesa-Mondo nel 50° della „Gaudium et spes”, Siena.
Pinckaers S. (1996), Coscienza, verità e prudenza, w: Aa.Vv. (a cura di G. Borgonovo), La coscienza, (Conf. Intern. “Wethersfield Institute” – Orvieto: 27-28 maggio 1994), Città del Vaticano, s. 126-141.
Pius XI (1930), Encyklika Castii connubii, „Acta Apostolicae Sedis” 22, s. 539-592.
Ratzinger J. (1966), Theological Highlights of Vatican II, New York–Mahwah.
Rigobello A. (1975), Il personalismo, Roma.
Schockenhoff E. (2017), Traditionsbruch oder notwendige Weiterbildung? Zwei Lesearten des Nachsynodalen Schreibens „Amoris laetitia”, „Stimmen der Zeit” 3, s. 147-158.
Tettamanzi D. (1969), La risposta dei vescovi alla „Humanae vitae”. I documenti degli episcopati nazionali. Commento e direttive pastorali, Milano.
Turbanti G. (2000), Un Concilio per il mondo moderno. La redazione della costituzione pastorale „Gaudium et spes” del Vaticano II, Bologna.
Wojtyła K. (1973-1974), Wypowiedź wstępna w czasie dyskusji nad „Osobą i czynem” w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, dnia 16 XII 1970 r., „Analecta Cracoviensia” 5-6, s. 53-55, Słowo końcowe, s. 243-263.
Wojtyła K. (1978), La visione antropologica della „Humanae vitae”, „Lateranum” XLIV, s. 125-145.
Wojtyła K. (1981), Alle fonti del rinnovamento. Studio sull’attuazione del Concilio Vaticano Secondo, Città del Vaticano.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia i Moralność są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia i Moralność udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych w Teologii i Moralności pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).