Słowa kluczowe
uwarunkowania społeczne
społeczeństwo
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł opisuje dorobek naukowy Marii Jarosz, która uchodziła za jedną z najważniejszych badaczek problematyki samobójstw w Polsce. Maria Jarosz korzystając z danych Głównego Urzędu Statystycznego dokonała unikalnych i wnikliwych analiz zjawiska samobójstw. W swoich badaniach wiązała fenomen samobójstwa ze zjawiskami makrospołecznymi, takimi jak kryzys gospodarczy, bezrobocie, przemiany stylów życia w środowiskach miejskich i wiejskich.Bibliografia
Durkheim É. (2006), Samobójstw. Studium z socjologii, tłum. K. Wakar, Warszawa.
Hołyst B. (1968), Samobójstwa w Polsce i w niektórych innych państwach, „Zdrowie Psychiczne” nr 2, s. 22-23.
Hołyst B. (1983), Samobójstwo – przypadek czy konieczność?, Warszawa.
Hołyst B. (2012), Suicydologia, Warszawa.
Hołyst B. (2013), Dynamika i struktura samobójstw w Polsce, w: Kondycja psychiczna społeczeństwa polskiego a samobójstwa, red. B. Hołyst, Warszawa, s. 11-290.
Jarosz M. (1975), Wybrane zagadnienia patologii społecznej, Warszawa.
Jarosz M. (1977), Samobójstwa i ich społeczne determinanty, „Studia Socjologiczne” nr 3, s. 325-350.
Jarosz M. (1978), Le suicide en Pologne, „Revue d’études comparatives est-quest”, nr 4, s. 65-101.
Jarosz M. (1979), Problemy dezorganizacji rodziny. Determinanty i społeczne skutki, Warszawa.
Jarosz M. (1980), Samoniszczenie. Samobójstwo. Alkoholizm. Narkomania, Wrocław.
Jarosz M. (1985), Suicides in Poland as an Indicator of Social Disintegration, „Social Indicators Research”, nr 4, s. 449-464.
Jarosz M. (1995), Polscy samobójcy i ich cechy społeczno-zawodowe, w: Samobójstwo, red. B. Hołyst i M. Staniaszek, Warszawa–Łódź, s. 9-31.
Jarosz M. (1997), Samobójstwo, Warszawa.
Jarosz M. (1999), Rezygnacja z życia: analiza socjologiczna zjawiska samobójstwa w Polsce, „Ethos”, nr 3, s. 115-126.
Jarosz M. (2002), Samobójstwo, w: Encyklopedia socjologii, t. 4, red. W. Kwaśniewicz, Warszawa, s. 9-12.
Jarosz M. (2004), Samobójstwo: ucieczka przegranych, Warszawa.
Jarosz M. (2005a), Suicides, tłum. W. Gaignebet, Paris.
Jarosz M. (2005b), Samobójstwa w III Rzeczypospolitej w perspektywie światowej. Analiza socjologiczna, „Suicydologia”, t. I, s. 1-13.
Jarosz M. (2012), Ludzie i instytucje. Samobójstwa jako wskaźnik dezintegracji społecznej, w: Instytucje: konflikty i dysfunkcje, red. M. Jarosz, Warszawa, s. 298-329.
Jarosz M. (2013a), Samobójstwa. Dlaczego teraz?, Warszawa.
Jarosz M. (2013b), Polskie bieguny. Społeczeństwo w czasach kryzysu, Warszawa.
Jarosz M. (2015a), Samobójstwa w czasach kryzysu, „Suicydologia”, t. VII, s. 5-17.
Jarosz M., Kozak M.W. (2015b), Eksplozja nierówności?, Warszawa.
Jarosz M., Kozak M.W. (2016), Poza systemem. Instytucje i społeczeństwo, Warszawa.
Jarosz M., Krawczyk J. (1995), Niektóre przejawy patologii społecznej – samobójstwa i przestępczość, w: Prywatyzacja polskiej gospodarki w ujęciu regionalnym. Aspekty społeczno-ekonomiczne, red. M. Jarosz, Warszawa, s. 93-119.
Jarosz M. red. (2010), Polacy równi i równiejsi (Klasy i warstwy we współczesnym społeczeństwie polskim), Warszawa.
Jarosz M. red. (2005), Wygrani i przegrani polskiej transformacji, Warszawa.
Jarosz M. red. (2008), Wykluczeni. Wymiar społeczny, materialny i etniczny, Warszawa.
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.