Abstrakt
Artykuł podejmuje problematykę Karty Dużej Rodziny (KDR), jako jednego z rozwiązań o charakterze komplementarnym, łączącym obszar polityki prorodzinnej i społecznej. Mechanizmy warunkujące efektywność oddziaływania instrumentu ujęte zostały w kontekście analizy danych demograficznych, względem oczekiwań społecznych klientów, wyrażonych za pomocą pojęcia empowermentu. W kontekście materiału źródłowego zaproponowano nową definicję karty, wskazano na jej historię oraz sposób wdrażania. Instruktywny pozostaje tu przykład Torunia, jako jedynego miasta w Polsce na terenie którego obsługa KDR zlecona została organizacji z sektora pozarządowego. Aspekt ten oddają wyniki badan ewaluacyjnych, obrazujących relacje pomiędzy sferą oczekiwań a wskaźnikiem zadowolenia klientów programu KDR.Bibliografia
Adams R., Social Work and Empowerment, New York 2003.
Balcerzak-Paradowska B., Rodziny wielodzietne w Polsce: teraźniejszość i przyszłość, Warszawa 1997.
Bronisławska E.A., Wielodzietność we współczesnych rodzinach polskich, Poznań-Opole 2010.
Deskur P., Pomoc społeczna rodzinie wielodzietnej, w: Rodzina – Etyka – Małżeństwo, red. R. Horodeński, E. Ozorowski, Białystok 2005, s. 149-173.
GUS, Podstawowe informacje o rozwoju demograficznym Polski do 2013 roku, http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/L_podst_inf_o_rozwoju_dem_pl_do_2013.pdf [dostęp 31.03.2014].
Kancelaria Prezydenta RP, Karta Dużej Rodziny w Polsce i wybranych krajach, Warszawa 2013.
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Jak wprowadzić Kartę Dużej Rodziny. Poradnik dla jednostek samorządu terytorialnego, Warszawa 2013.
Rządowa Rada Ludnościowa, Sytuacja demograficzna Polski. Raport 2011-2012, Warszawa 2012.
Thevenon O., Family Policies in OECD: A Comparative Analisis, “Population and Development Review” 2011, nr 37 (1), s. 57-87.
Licencja
Prawa autorskie są zastrzeżone