Epistemologiczne i etyczne podstawy „nowego ateizmu".

Abstrakt

Na początku stawiam tezę, że widocznej od kilku lat  ofensywy ateizmu i agnostycyzmu oraz narastania sentymentów antyreligijnych w Polsce nie da się wyjaśnić wyłącznie procesami zachodzącymi w naszym kraju. Rodzimi ateiści korzystają bowiem z metod i argumentów opracowanych w obrębie tzw. nowego ateizmu - nurtu o charakterze międzynarodowym, który ukształtował się w pierwszej dekadzie XXI wieku. Jego przywódcami są „czterej jeźdźcy ateizmu”: R. Dawkins, Ch. Hitchens, D. Dennett i S. Harris, których książki tłumaczone są na wiele języków i  wydawane w ogromnych nakładach.  Po przedstawieniu  głównych tez, genezy i celów tego nurtu omówione są jego wybrane założenia: ewidencjalizm i scjentyzm oraz przekonanie, że religie dostarczają uzasadnienia dla  działań niemoralnych a dla uzasadnienia działań moralnie słusznych wystarczy sama nauka. ‘Nowy ateizm’ stanowi zagrożenie dla religii, ale także stymuluje pojawienie się sprawnych apologetów. Ich skuteczność zależna jest jednak nie tylko od dobrego wykształcenie teologicznego, ale także filozoficznego, które uwzględnić powinno zwłaszcza wiedzę z zakresu współczesnej epistemologii, filozofii nauki i filozofii religii.