Słowa kluczowe
młodzież
Internet
telewizja
gry komputerowe
telemaniactwo
cyberzależność
wychowanie
moralność
Jak cytować
Abstrakt
Żyjemy w czasach, w których łatwo dostrzec coraz większy wpływ telewizji, komputera i Internetu na życie człowieka, zwłaszcza na dzieci i młodzież. Niebezpiecznie zwiększa się ilość czasu spędzanego przez nie przed ekranem telewizora i komputera, co prowadzi często do uzależnienia od tych mediów (telemaniactwo, cyberzależność). Fenomen ten niesie ze sobą wiele reperkusji w procesie wychowawczym, gdy kształtuje się sumienie moralne oraz świat wartości. Stąd też pojawiają się nowe wyzwania przed rodzicami i wychowawcami, odpowiedzialnymi za prawidłowy przebieg personalizacji i socjalizacji ich dzieci. Komputer czy telewizja mają charakter ambiwalentny. Mogą służyć dobru, albo mogą degradować osobowo i moralnie. Wszystko zależy od człowieka (homo videns), który z tych mediów korzysta. Trzeba zatem podjąć wysiłek profilaktyki i uświadomienia, by dzieci i młodzież, poruszając się po wirtualnym świecie Internetu, gier i filmów, nie wyalienowały się ze świata realnego, potrafiły mądrze konsumować treści medialne i nie padły ofiarą ich negatywnego oddziaływania na życie.Bibliografia
Baczyński A., Telewizja w służbie ewangelizacji, Kraków 1998.
Bea A., Rozważania o rodzinie ludzkiej, Kraków 1967.
Berson I.R., Cyberofiary: psychospołeczne konsekwencje wykorzystywania młodzieży za pośrednictwem Internetu, „Dziecko krzywdzone” (2003) nr 2.
Calster S., Czy telewizja izoluje człowieka? Konsumpcja zamiast komunikacji, „Communio”, R. XV (1995) nr 6.
Coupland D., Pokolenie X, Warszawa 1998.
Drążkowska B., Wykorzystywanie komputera w edukacji chrześcijańskiej: możliwości i zagrożenia, „Paedagogia Christiana” (2001) nr 1.
Dziekańska E., Komputer a zdrowie, „Chip” (1997) nr 3.
Filas A. Teleedukacja, „Wprost” (1999) nr 3.
Florek-Moskal M., Teleinfekcja, „Wprost” (2007) nr 23.
Gajewski M., Niebezpieczne gry komputerowe, „Wychowawca” (2002) nr 1.
Gołąbek E., Bandżi na drucie. Przewodnik po świecie młodych, Poznań 2008.
Grzegorski Z., Ja, dziecko i TV, Poznań 2000.
Horton, D. Wohl R.R., Mass communication and para-social interaction. Observation on intimacy at a distance, „Psychiatry“ (1956) nr 19
Izdebska J., Rodzina, dziecko, telewizja. Szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji, Białystok 2001
Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów – szanse i zagrożenia, Katowice 2000.
Kirwill L., Co dziecko odbiera z telewizji?,w: Pedagogika mediów, red. J. Detka, Kielce 2000.
Kłoskowska A., Kultura masowa. Krytyka i obrona, Warszawa 1980.
Konopko M., Czy Karl Popper był wrogiem „społeczeństwa otwartego”?, „Fronda” (2001) nr 25/26.
Kroker A.M., Media Delirium, w: Digital Delirium, red. A.M. Kroker, Montreal 1997.
Kwarciak B., Co trzeba wiedzieć o reklamie?, Kraków 1997.
Malesa D., Dziecinada, „Newsweek Polska” (2010) nr 39.
Meeker M., Ojcowie, córki i ich problemy, „Fronda” (2010) nr 56.
Nagórny J., Religia i religijność w telewizji, w: O Panu Bogu w telewizji, red. L. Dyczewski, Częstochowa 1996.
Noga H., Antywychowawcze aspekty gier komputerowych, „Paedagogia Christiana” (1999) nr 3.
Olczyk A., „Nowe” problemy wychowawcze w dobie „nowych mediów”, „Polonia sacra”, R. XVI (2012) nr 31.
Olczyk A., Młodzież w świecie „instant” – współczesne uzależnienia, Rocznik Wydziału
Pedagogicznego Akademii Ignatianum w Krakowie (2011).
Pasterniak W., Przestrzeń edukacyjna, Zielona Góra 1995.
Pius XII, Miranda prorsus. Encyklika o kinematografii, radiu i telewizji, w: Kościół a kultura masowa, red. F. Adamski, Kraków 1984.
Podlewska J., Odpowiedzialność prawna za cyberprzemoc w stosunku do nieletnich, „Dziecko krzywdzone” (2009) nr 1.
Raś D., Gry komputerowe i telewizja jako zagrożenie społecznych kontaktów uczniów, w: Psychopatologia i psychoprofilaktyka. Przejawy narkomanii, alkoholizmu, zaburzeń psychicznych w rodzinie i szkole oraz możliwości im przeciwdziałania, red. A. Margasińska, B. Zajęcka, Kraków 2000.
Socha N., Sieć diabła, „Wprost” (2001) nr 46.
Solecka M., W świecie dziecka nie ma litości dla matki, „Newsweek Polska” (2008) nr 35.
Szafraniec J., Dzieci – teletoksyny i syndrom „moral insanity”, „Cywilizacja” (2006) nr 18.
Szulczewski M., Magia szklanego ekranu. Szkice o telewizji, Warszawa 1972.
Toso M., Mass media dzisiaj w świetle nauki społecznej Kościoła, „Społeczeństwo” (2001) nr 2.
Więczkowska M., Co wciąga twoje dziecko?, Kraków 2012.
Wojtasik Ł., Przemoc rówieśnicza z użyciem mediów elektronicznych – wprowadzenie do problematyki, „Dzieci krzywdzone” (2009) nr 1.
Wolak J., Mitchell K., Finkelhor D., Czy nękanie za pośrednictwem Internetu jest formą przemocy rówieśniczej? Analiza zjawiska nękania online przez znajomych rówieśników i przez sprawców znanych wyłącznie z sieci, „Dziecko krzywdzone” (2009) nr 1
Young K., Klausing P., Uwolnić się z sieci. Uzależnienie od Internetu, Katowice 2009.
Zwoliński A., Krzywdzone dzieci. Zagrożenia współczesnego dzieciństwa, Kraków 2012
Zwoliński A., Przed telewizorem, Warszawa 2008.
Zwoliński A., Reality TV, Kraków 2006.
Zyss T., Boroń J., Świat gier komputerowych – nowe medium rozrywkowe i nowe zagrożenia, „Psychiatria Polska” (1996) nr 2.
Żechowski C., Ciemne drogi wolności, „Więź” (2000) nr 6.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia i Moralność są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia i Moralność udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych w Teologii i Moralności pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).