Słowa kluczowe
akt żalu
formacja chrześcijan
kwalifikacje spowiednika
Jak cytować
Abstrakt
Zasadniczym elementem sakramentu pokuty jest odnawiana odpowiedzialność za siebie i innych. Sakrament ten jest najbardziej osobistym z sakramentów - grzesznik staje przed Bogiem z żalem, a jednocześnie pragnieniem własnego uświęcenia. Aby osiągnąć ten cel penitent musi przygotować się prawidłowo. Bez wątpienia każdy warunek sakramentu pokuty odgrywa istotną rolę, ale priorytetem powinien być żal. W tym artykule autor podkreśla rolę sumienia i moment spowiedzi. Szczególną uwagę zwraca na rolę spowiednika w formacyjnej wartości sakramentu pokuty.Bibliografia
Augustyn J., Najtrudniejsza i najpiękniejsza posługa, w: Sztuka spowiadania. Poradnik dla księży, red. J. Augustyn, S. Cyran, Kraków 2005.
Augustyn J., Sakrament pojednania, Kraków 2000.
Bramorski J., Rachunek sumienia jako istotny element chrześcijańskiego nawrócenia, „Studia Gdańskie” t. XIV (2001).
Glombik K., Sens pokuty zadawanej podczas spowiedzi, „Homo Dei” 73 (2003), nr 4(269).
Grzywocz K., Adrianne von Speyer o spowiedzi, „Życie Duchowe”, nr 52 (2007).
Jan Paweł II, List apostolski „Dominicae cenae” do wszystkich biskupów Kościoła o tajemnicy i kulcie Eucharystii (24.02.1980).
Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek 2002 roku.
Jan Paweł II, Rola kapłana w sakramencie pokuty, Przemówienie do członków Penitencjarii Apostolskiej (18.03.1995), „L`Osservatore Romano” (wyd. pol.) 1995.
Kawecki W., Spowiedź a kształtowanie sumienia, „Homo Dei” 71 (2001).
Kokoszka A., Teologia moralna fundamentalna, Tarnów 1996.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, Kapłan głosiciel słowa, szafarz sakramentów i przewodnik wspólnoty w drodze do trzeciego tysiąclecia (19.03.1999), Tarnów 1999.
Kowalczyk D., Współczucie w konfesjonale, „Życie Duchowe” 2006, nr 46.
Krakowiak Cz., Celebracje pokutne w świetle Rytuału „Obrzędy pokuty”, „Anamnesis” 6 (1999/2000).
Kroplewski Z., Kultura dialogowania w konfesjonale, „Życie Duchowe” 2007, nr 52.
Kucza G., Antropologiczny kontekst w teologii sakramentu pokuty i pojednania, „Studia Pastoralne” n. 3 (2007).
Misiurek J., Formacyjne wartości częstej spowiedzi, „Anamnesis” 6 (1999/2000), n. 20.
Mizak J., Kapłan jako szafarz sakramentu pokuty w dobie współczesnego znieprawienia sumień, „Studia Diecezji Radomskiej” 2009, t. IX.
Nagórny J., Małżeński rachunek sumienia, w: Komisja Episkopatu Polski, Duszpasterstwa Ogólnego, Ewangelizacja wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Program duszpasterski na rok 1993/94, Katowice 1993.
Orzeszyna J., Konfesjonał w służbie nowej ewangelizacji, „Homo Dei” 72 (2002).
Płatek J.S., Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania, Częstochowa 1996.
Sieńczak B., Uczestnictwo wiernych w sakramencie pokuty, „Homo Dei” 65 (1996).
Sobolewski Z., Vademecum dobrej spowiedzi, Warszawa 2007.
Szymański J., Formacja do posługi spowiednika, „Ateneum Kapłańskie” 2002, t. CXXXVIII, z. 2.
Szymański J., Kapłan sługą sakramentalnego pojednania, „Ateneum Kapłańskie” 2010, t. CLIV, z. 2(606).
Szymański J., Teraźniejszość i przyszłość sakramentu pojednania odczytane w liście apostolskim „Novo millennio ineunte”, „Ateneum Kapłańskie” 2005, t. 145, z. 2(579).
Świerzawski W., Słowo wstępne, w: Nabożeństwa Pokutne, cz. 1, red. E. Piotrowski, Sandomierz 1997.
Licencja
Prawa autorskie są zastrzeżone