Keywords
Elred z Rievaulx
młodzież
relacje
przyjaźń duchowa
kryzys przyjaźni
miłość oblubieńcza
ewangelizacja
How to Cite
Abstract
Celem artykułu jest przedstawienie propozycji odpowiedzi na kryzys zjawiska przyjaźni, w szczególności przyjaźni między młodymi ludźmi. Taką propozycją, która wydaje się aktualna, może być model duchowej przyjaźni Aelreda z Rievaulx. W swoim najsłynniejszym dziele „De spirituali amicitia” krytykuje on relacje oparte wyłącznie na użyteczności, przyjemności i proponuje przyjaźń opartą na miłości Chrystusa. Według cysterskiego Opata przyjaźń z Chrystusem może stanowić punkt wyjścia dla relacji międzyludzkich. Z drugiej strony zaś strony, przyjaźń z ludźmi może doprowadzić nas do bliskiej więzi z Bogiem. Młodym ludziom, którzy są dziećmi swoich czasów, niezwykle trudno jest budować relacje oparte na prawdziwej miłości, dlatego propozycja Aelreda może być lekarstwem na ich problemy, pojawiające się w relacjach interpersonalnych, a nawet prawdziwa przyjaźń, oparta na miłości agapicznej, może okazać się rodzajem duchowej terapii dla młodych ludzi. Ponadto koncepcja duchowej przyjaźni może służyć ewangelizacji młodego pokolenia. Wreszcie młodzi ludzie, którzy pragną znaleźć współmałżonka na całe życie i stworzyć rodzinę, dzięki kultywowaniu prawdziwych przyjaźni, mogą nauczyć się jak żyć w głębokich relacjach. Teologia przyjaźni Aelreda z Rievaulx stanowi więc szkołę cnót dla współczesnej młodzieży.
References
Aelredus Rievallensis, De Spirituali Amicitia, Migne PL 195, s. 659-702.
Alberoni F. (20063), L’amicizia, Milano.
Baldini M. (1998), L’amicizia secondo i filosofi, Roma.
Baldini M. (2001), La storia dell’amicizia, Roma.
Billy D.J. (2002), The Healing Role of Friendship in Aelred of Rievaulx’s De Spiritali Amicitia, “Studia Moralia” 40, s. 63-84.
Capodieci S. (2012), Giuseppe. Storia di fratellanza e amicizia, Città del Vaticano.
Cicerone M.T. (1985), Laelius de amicitia, tłum. C. Saggio, Milano.
Coppi P. (2007), Il volto dell’amicizia in Aelredo di Rievaulx, w: φιλία. Riflessioni sull’amicizia. Atti di Convegno La necessità dell’amicizia presso la Pontificia Università della Santa Croce, red. M. D’Avenia, A. Acerbi, Roma, s. 149-156.
Czubak M. (2004), Teoria przyjaźni Aelreda z Rievaulx, „Etyka”, nr 37, s. 69-84.
Dotto G. (1995), «Caritas» ed amicizia nella spiritualità del secolo XII: Bernardo di Chiaravalle e Aelredo di Rievaulx, w: Il concetto di amicizia nella storia della cultura europea. Atti del XXII Convegno internazionale di studi italo-tedeschi, Merano, s. 546-557.
Elred z Rievaulx (2010), Przyjaźń duchowa, tłum. M. Wylęgała, Kielce.
Graczyk W. (2017), Implicazioni morali della teologia dell’amicizia nel Vangelo di Giovanni. Dissertatio ad Doctoratum in Theologia Morali consequendum, Calisia.
Grzywocz K. (2014), W duchu i przyjaźni, Audiobook, Kraków.
Majkrzak H. (2006), Miłość i przyjaźń, Kraków.
Maritain J., Maritain R. (1989), Matrimonio, amore e amicizia, red. G. Galeazzi, Milano.
Mendonça J.T. (2013), Nessun cammino sarà lungo. Per una teologia dell’amicizia, Milano.
Lodovici G.S. (2009), Il ritorno delle virtù. Temi salienti della “Virtue Ethics”, Milano.
O’Neil K. (1996), Forming Right Relationships, w: Spirituality and Morality, red. D.J. Billy, D.L. Orsuto, New York, s. 97-111.
Pezzini D. (2004), Introduzione, w: Aelredo di Rievaulx, L’amicizia spirituale, Milano, s. 7-80.
Raguž I. (2013), „Ecce ego et tu, et spero quod tertius inter nos Christus sit”. Aelredo di Rievaulx sull’amicizia, “Communio” 237, s. 32-41.
Rutecki M. (2017), Przyjaciel, moją drogą do Boga, Kraków.
Schnackenburg R. (2007), Amicizia con Gesù, Brescia
Seidl H. (1995), Condizioni dell’amicizia oggi, w: Il concetto di amicizia nella storia della cultura europea. Atti del XXII Convegno internazionale di studi italo-tedeschi, Merano, s. 405-421.
Wojtyła K. (2001), Miłość i odpowiedzialność, Lublin.
Wylęgała M. (2010), Wstęp, w: Elred z Rievaulx, Przyjaźń duchowa, tłum. M. Wylęgała, Kielce, s. 12-18.
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.