Abstrakt
Człowiek jest z natury osobą religijna. Ma potrzebę transcendencji. Jednakże nie zawsze człowiek religijny jest tożsamy z chrześcijaninem. Nie można również utożsamiać duchowości religijnej z duchowością chrześcijańską. Człowiek religijny staje się nowym człowiekiem poprzez spotkanie z Chrystusem. Duchowość chrześcijańska to forma relacji z Bogiem osobowym objawionym w Jezusie Chrystusie. Przykładem uchrystusowienia są misje prowadzone w Papui Nowej Gwinei. Tam postać Bikmana przywódcy klanu, może dokonać chrystoformizacji i przyjmując Chrystusa przeszczepić duchowość chrześcijańską jako formę życia wspólnoty, której jest liderem.Bibliografia
Burzawa W., Rola „Bikmana” w procesie inkulturacji w Papui Nowej Gwinei. Misyjne wyzwanie na Trzecie tysiąclecie, Rzym 1998.
Chmielewski M, Vademecum duchowości katolickiej, Lublin 2004.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Pastores dabo vobis,Watykan 1992.
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.
Nowak A.J., Homo religiosus. Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Lublin 2002.
Nowak A.J., Identyfikacja postaw. Lublin 2000.
Nowak A.J., Człowiek wiary, nadziei i miłości, Katowice 1988.
Nowak A.J., Nowy człowiek, Rybnik 1997.
Nowak A.J., Osobowość sakramentalna, Lublin 1997.
Pius XII, Encyklika Humani generis.
Secondin B., Goffi T., Corso di spiritualita. Esperienza-sistematica proiezioni, Brescia 1989.
Sobczyk A. Communio caritatis Świętej Rodziny z Nazaretu jako wzór życia duchowego współczesnej rodziny katolickiej, Warszawa 2010.
Sobór Watykański II. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, Rzym 1965
Tippet A., Salomon Islands christianity: A study in Growth and obstruction, London 1967.
Witek S., Duchowość religijna, w: Encyklopedia katolicka, tom IV, red. R. Łukaszyk i inni. Lublin 1995.
Zdybicka Z., Doświadczenie ludzkie podstawą afirmacji Boga. W: Homo meditans IV. Bóg i człowiek w doświadczeniu religijnym. red. W. Słomka. Lublin 1986.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia i Moralność są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia i Moralność udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych w Teologii i Moralności pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).