Fundamentalne elementy w budowaniu autentycznej duchowości eucharystycznej w adhortacji Sacramentum Caritatis Benedykta XVI
PDF

Słowa kluczowe

Eucharystia
duchowość
duchowość eucharystyczna
śmierć
zmartwychwstanie
słowo Boże
komunia
służba
chrzest
bierzmowanie
wiara

Jak cytować

Kwiatkowski, D. (2022). Fundamentalne elementy w budowaniu autentycznej duchowości eucharystycznej w adhortacji Sacramentum Caritatis Benedykta XVI. Teologia I Moralność, 17(1(31), 221–233. https://doi.org/10.14746/TIM.2022.31.1.14

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie fundamentalnych elementów budowania autentycznej duchowości eucharystycznej. Zagadnienie wydaje się ważne i aktualne, gdyż dziś można zaobserwować u wielu katolików zjawisko subiektywnego oceniania własnego uczestnictwa i przeżywania Eucharystii. Niektórzy wierni szukają w Eucharystii mocnych doświadczeń emocjonalnych związanych z wprowadzaniem do celebracji elementów światła, głośnej muzyki, dodawaniem różnych gestów: nakładania rąk, modlitwy o uzdrowienie, namaszczania różnymi olejkami, zjawisk omdlenia i głośnego śmiechu przypisywanych działaniu Ducha Świętego. Oznacza to dla nich szukanie „lepszej” Eucharystii. W tym miejscu rodzi się pytanie: Czy może być lepsza i gorsza Eucharystia? Odpowiadając a postawione pytania, staraliśmy się pokazać najważniejsze elementy budujące autentyczną duchowość eucharystyczną. Na podstawie adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Sacramentum Caritatis wskazaliśmy na następujące fundamenty autentycznej duchowości eucharystycznej: jedność Eucharystii z całym chrześcijańskim wtajemniczeniem, wiarę budowaną na słuchaniu słowa Bożego i wypływający z Eucharystii duch służby obecny w codziennym życiu chrześcijanina. Poznanie tych elementów pozwala widzieć, że Eucharystia jest zawsze jedna i ta sama, gdyż zawsze uobecnia niepowtarzalne misterium paschalne Chrystusa dokonane dla zbawienia ludzkości.

https://doi.org/10.14746/TIM.2022.31.1.14
PDF

Bibliografia

Augustyn. 1984. Komentarz do Ewangelii św. Jana, Traktat 84,1-2 Pełnia miłości. W: Liturgia godzin. Modlitwa codzienna Ludu Bożego, t. 2. 347. Poznań: Pallottinum.

Benedykt XVI. 2007. Posynodalna adhortacja apostolska „Sacramentum Caritatis”.

Benedykt XVI. 2010. Posynodalna adhortacja apostolska „Verbum Domini”.

Cervera, Jesus Castellano. 1998. Liturgia e spiritualità. W: Scientia liturgica. Manuale di Liturgia.

Liturgia fondamentale, t. 2. red. Anscar Chupungco, 63-82. Casale Monferrato: Piemme.

Cieślak, Zbigniew, Krzysztof Piotr Kowalik i Dariusz Kwiatkowski. 2014. Chrzest - nowe narodziny z wody i Ducha. Pismo Święte - liturgia - prawo kanoniczne. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Teologiczny.

Durrwell, François Xavier. 1983. L’eucaristia sacramento del mistero pasquale. Roma: Edizioni Paoline.

Fabris, Rinaldo. 1994. I miracoli di Gesú, i suoi riti di guarigione e la predicazione del regno di Dio. W: Liturgia e terapia. La sacramentalità a servizio dell’uomo nella sua interezza, red. Aldo Natale Terrin, 57-63. Padova: Edizioni Messaggero.

Jan Paweł II. 2003. Encyklika „Ecclesia de Eucharistia”.

Katechizm Kościoła katolickiego. 1994. Poznań: Pallottinum.

Kwiatkowski, Dariusz. 2012. Paschalny wymiar obrzędu mandatum we Mszy Wieczerzy Pańskiej Wielkiego Czwartku. Liturgia Sacra, 40, 345-349.

Kwiatkowski, Dariusz. 2016. Poznali Go po łamaniu chleba. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Teologiczny.

Mszał rzymski dla diecezji polskich. 1986. Poznań: Pallottinum.

Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego. Z trzeciego wydania mszału rzymskiego. 2006. Poznań: Pallottinum.

Ryś, Grzegorz. 2005. Mandatum, Kraków: eSPe.

Sobeczko, Helmut Jan. 1998. Liturgia epifanią Ducha Świętego. Liturgia Sacra, 11, 15-22.

Sobór Watykański II. 1963. Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum Concilium”.

Sobór Watykański II. 1964. Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”.

Sobór Watykański II. 1965a. Dekret o posłudze i życiu prezbiterów „Presbyterorum ordinis”.

Sobór Watykański II. 1965b. Konstytucja o objawieniu Bożym „Dei verbum”.