Wykluczenie społeczne. Metoda towarzyszenia kompleksowym systemem wsparcia wobec potrzebujących
PDF

Słowa kluczowe

wykluczenie
marginalizacja
towarzyszenie
metoda towarzyszenia
Caritas

Jak cytować

Pryba, A. (2019). Wykluczenie społeczne. Metoda towarzyszenia kompleksowym systemem wsparcia wobec potrzebujących. Teologia I Moralność, 14(1(25), 51–60. https://doi.org/10.14746/tim.2019.25.1.3

Abstrakt

Na zjawisko wykluczenia składa się wiele aspektów. Wiąże się ono z wielowymiarowym upośledzeniem społecznym dotykającym wiele obszarów życia osób doświadczających wykluczenia.

Marginalizacja ściśle łączy się z uprzedmiotowieniem. Im bardziej człowiek jest uprzedmiotowiony, tym mniejszy ma wpływ na życie swoje i swoich bliskich. Staje się kimś w rodzaju bezwolnego przedmiotu oddziaływań i manipulacji innych ludzi.

Caritas Francja departamentu Seine-Saint-Denis we współpracy z ANPE (Narodowa Agencja Zatrudnienia) wypracowała metodę towarzyszenia osobom wykluczonym. Polega ona na obecności, asystowaniu i uczestniczeniu w życiu osób wykluczonych. Jest to forma resocjalizacji przez powrót do aktywności zawodowej. Jeśli jest ona tylko możliwa, to skutkuje ona również powrotem do społeczeństwa.

https://doi.org/10.14746/tim.2019.25.1.3
PDF

Bibliografia

Doliński D., (1993), Racjonalne i egotystyczne mechanizmy unikania kontroli nad biegiem zdarzeń, w: M. Kofta (red.), Psychologia aktywności: zaangażowanie, sprawstwo, bezradność, Poznań, s. 117-132.

Frąckiewicz L. (2005), Wykluczenie społeczne w skali makro i mikroregionalnej, w: L. Frąckiewicz (red.), Wykluczenie społeczne, Katowice.

Kot J. (2008), Kompleksowy system wsparcia na podłożu metody towarzyszenia, w: Wyprowadzić na prostą. Innowacyjne metody aktywizacji społecznej i zawodowej na przykładzie wdrażania modelu lokalnej sieci wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością, red. A. Wiktorska-Święcka, Wrocław, s. 149-167.

Kotlarska-Michalska A. (2011), Dysfunkcje rodziny jako efekt przemian makrostrukturalnych, w: Pomoc społeczna wobec rodzin. Interdyscyplinarne rozważanie o publicznej trosce o dziecko i rodzinę, red. D. Trawkowska, Toruń.

Kowalak T. (1998), Marginalność i marginalizacja społeczna, Warszawa.

Kurzynowski A. (2005), Pamiętniki bezrobotnych jako źródło wiedzy o wykluczeniu społecznym, w: Zapobieganie wykluczeniu społecznemu, red. L. Frąckiewicz, Katowice.

Nożka M., (2006), Włóczęgostwo. Zjawisko społeczne i interwencja socjalna, Krakow.

Paugham S., (2004), La disqualifi cation sociale, Paris.

Tarkowska E. (2005), Bieda w Polsce w świetle badań jakościowych – próba podsumowania, w: Ubóstwo i wykluczenie społeczne. Badania. Metody. Wyniki, red. S. Golinowska, E. Tarkowska, I. Kopińska, Warszawa.

Szarfenberg, R. (2007). Ubóstwo, marginalność i wykluczenie społeczne, w: G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny (red.) Polityka społeczna, Warszawa, s. 317-331.

Szarfenberg R. (2017), Rodzaje i formy aktywnej polityki społecznej, w: Polityka społeczna, red. G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny, Warszawa, s. 401-416.

Sędek G., Kofta M., (2003), W poszukiwaniu uniwersalnych wyznaczników zjawiska wyuczonej bezradności: przegląd klasycznych wyników eksperymentalnych i test empiryczny koncepcji egotystycznej, w: M. Kofta (red.), Psychologia aktywności. Zaangażowanie, sprawstwo, bezradność, Poznań, s. 133-170.

Vigneau-Cazalaa M. (2008), Wprowadzenie do metody towarzyszenia: źródła metody towarzyszenia wielowymiarowego i zindywidualizowanego we Francji, w: Wyprowadzić na prostą. Innowacyjne metody aktywizacji społecznej i zawodowej na przykładzie wdrażania modelu lokalnej sieci wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością, Wrocław, s. 133-140.

Wódz K. (2008), Jak pomagać bezdomnym? Uwagi na marginesie metody towarzyszenia, w: Wyprowadzić na prostą. Innowacyjne metody aktywizacji społecznej i zawodowej na przykładzie wdrażania modelu lokalnej sieci wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością, red. A. Wiktorska-Święcka, Wrocław, s. 35-66.