Przemiany w kulturze muzycznej Sumatry Zachodniej na przykładzie wykorzystania fletu saluang darek

Abstrakt

Saluang darek jest uznawany za jeden z najstarszych i autochtonicznych instrumentów wykorzystywanych w muzyce przez ludzi Minangkabau. Jego nazwa pochodzi od regionu Darek zwanego też Luhak Nan Tigo i stanowiącego kolebkę kultury Minangkabau. Saluang darek jest instrumentem o prostej konstrukcji – bambusowej rury otwartej na obu końcach, posiadającej cztery otwory palcowe. Taka budowa wymaga jednak stosowania specyficznej i trudnej techniki gry. Jego dźwięk jest bardzo charakterystyczny i stanowi współcześnie jeden z elementów używanych do budowania poczucia tożsamości etnicznej wśród ludzi Mianankgabau. Tradycyjnie stosowano saluang jako instrument akompaniujący do rzewnych, nostalgicznych pieśni oraz jako medium do kontaktu z duchami. W latach 70. wraz ze wzrostem popularności muzyki rozrywkowej narodził się gatunek saluang dangdut, w którym radosnym melodiom granym na flecie towarzyszą bębny i śpiew. Gatunek ten ewoluował do bardzo popularnego dziś Pop-Minang. W artykule przedstawione zostaną współczesne pola eksploatacji fletu saluang darek oraz wpływ obcych kultur i massmediów na wykonywaną na nim muzykę.