Słowa kluczowe
intersemiotic translation
humorous communication
Jak cytować
Abstrakt
The article focuses on the multisemiotic functioning of Internet memes in communication through the web, focused, among other things, on a humorous effect. The role of the image, first of all, in the creation of the Internet meme and also in its re-application in a multicultural and interlingual environment seems fundamental. This iconic element is part of the large and varied number of relationships with other types of signs (linguistic, cultural, discursive). It seems that the question of the typological diversity of image-text relations (in the very broad sense of it) can be addressed from a variety of perspectives that involve not only a philosophy of translation, but also an approach to humorous communication on the Internet. The article aims to analyse the nature of the relationship that unites an iconic element with a linguistic element that constitutes the essence of the message conveyed by internet memes.
Bibliografia
Attardo, S. (1994). Linguistic Theories of Humor. In V. Raskin, M. Apte (eds.), Humor Research 1. Berlin/New York : Mouton de Gruyter.
Attardo, S. (2001). Humorous Texts. A Semantic and Pragmatic Analysis. In V. Raskin, W. Ruch (eds.), Humor Research, 6. Berlin/New York : Mouton De Gruyter.
Attardo, S. (2002). Translation and Humour : An Approach Based on the General Theory of Verbal Humour (GTVH). Manchester : St. Jerome Publishing.
Attardo, S., Chabanne, J. (1992). Jokes as a text type. Humor: International Journal of Humor Research, 5 (1-2), 165-176.
Baran, A. (2012). Visual humour on the Internet. In Estonia and Poland: Creativity change in cultural communication. Vol. 1: Jokes and humour (pp. 144-158). DOI: doi.org/10.7592/EP.1.baran.
Blackmore, S. (1999). The Meme Machine, Oxford University Press, trad. française (2006) : La théorie des mèmes. Pourquoi nous nous imitons les uns les autres, trad. B. Thomass, Paris : Max Milo Éditions.
Davison, P. (2012). The Language of Internet Memes. In M. Mandiberg (ed.), The Social Media Reader. URL : https//veryinteractive.net/library/the-language-of-internet-memes.
Dawkin, R. (1976). The Selfish Gene. Oxford : Oxford University Press. DOI : 10.4324/9781912281251.
Émelina, J. (1996). Le comique. Essai d’interprétation générale. Paris : Éd. SEDES.
Fortis, J.-M., Col, G. (2018). Espaces Mentaux et Intégration Conceptuelle : Retour sur la Constitution de Théories Sœurs. Revue de l’Association française de linguistique cognitive. CogniTextes (en ligne),18. DOI : https://doi.org/10.4000/cognitextes.1111.
Gasquet-Cyrus, M. (2002). Pour une étude sociolinguistique de l’humour : l’humour marseillais. In M. Madini (ed.), 2000 ans de Rire. Permanence et Modernité, Coll. «Linguistique et sémiotique » 42 (pp. 251-259). Besançon : PU Franc-Comtoises.
Gumperz, J. (1982). Discourse Strategies. Cambridge : Cambridge University Press.
Kozinets, R.V. (2012). Netnografia. Badania etnograficzne online (trad. de M. Brzozowska Brywczyńska). Warszawa : PWN.
Lew, R. (2000). Dowcip językowy w świetle najnowszych językoznawczych teorii humoru. In S. Gajda, D. Brzozowska (eds.), Świat humoru (pp. 127-135). Opole : Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Mulkay, M. (1988). On Humor. Its Nature and its Place in Modern Society. Cambridge : Blackwell.
Nash, W. (1985). The Language of Humour: Style and Technique in Comic Discourse. London/New York : Longman.
Norrick, N.R. (1993). Conversational Joking. Humor in everyday talk. Bloomington, Indianapolis : Indiana University Press.
Ong, W.J. (2002). Orality and Literacy: The Technologizing of the Word (2nd ed.). New York : Routledge.
Samovar, L.A., Porter, R.E. (eds.) (1997). Intercultural Communication. New York/Wadsworth : Peter Lang.
Shifman, L. (2013). Memes in a digital world: Reconciling with a conceptual troublemaker. Journal of Computer-mediated Communication, 18, 362-377. DOI : 10.1111/jcc4.12013.
Szpunar, M. (2008). Redefinicja pojęcia czasu i przestrzeni w dobie Internetu. Kulturowe kody mediów. Stan obecny i perspektywy rozwoju, 59-73.
Tomaszkiewicz, T. (2010). Przekład audiowizualny, werbo-wizualny czy intersemiotyczny: różne wymiary tej samej rzeczywistości? Lingwistyka Stosowana, 3, 33-44.
Victoroff, D. (1953). Le rire et le risible. Introduction à la psycho-sociologie du rire. Paris : PUF.
Wagener, A. (2020). Mèmes, gifs et communication cognitivo-affective sur Internet. Communication (en ligne), 37/1. URL : http://journals.openedition.org/communication/11061. DOI : http://doi.org/10.4000/communication.11061.
Yus, F. (2018). Identity-Related Issues in Meme Communication. Internet Pragmatics, 1(1), 113-133. DOI : 10.1075/ip.00006.yus.
Zaremba, M. (2012). Memy internetowe (20102011). Media i Społeczeństwo, 2.
Ziv, A. (1987). Le sens de l’humour. Paris : Bordas.
Żydek-Bednarczuk, U. (2004). Tekst w Internecie i jego wyznaczniki. In M. Kita (ed.), Dialog a nowe media (pp. 11-21). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Sources des mèmes
Licencja
- Autor oświadcza, że przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie do Utworu oraz że nie są one ograniczone w zakresie objętym niniejszą Umową, oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza majątkowych lub osobistych praw autorskich innych osób.
- Autor udziela Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji na korzystanie z Utworu bez ograniczeń terytorialnych i przez czas nieokreślony na następujących polach eksploatacji:
2.1. wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy Utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2.2. wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy Utworu;
2.3. publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
2.4. włączenie Utworu w skład utworu zbiorowego;
2.5. wprowadzanie Utworu w postacie elektronicznej na platformy elektroniczne lub inne wprowadzanie Utworu w postaci elektronicznej do Internetu, Intranetu, Extranetu lub innej sieci;
2.6. rozpowszechnianie Utworu w postaci elektronicznej w Internecie, Intranecie, Extranetu lub innej sieci, w pracy zbiorowej jak również samodzielnie;
2.7. udostępnianie Utworu w wersji elektronicznej w taki sposób, by każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, w szczególności za pośrednictwem Internetu, Intranetu, Extranetu lin innej sieci;
2.8. udostępnianie Utworu zgodnie z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons. - Autor zezwala Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na:
3.1. nieodpłatne korzystanie i rozporządzanie prawami do opracowań Utworu i tymi opracowaniami.
3.2. wysyłanie metadanych Utworu oraz Utworu do komercyjnych i niekomercyjnych baz danych indeksujących czasopisma. - Autor upoważnia i zobowiązuje Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu do udzielania osobom trzecim dalszych licencji (sublicencji) do Utworu oraz do innych materiałów, w tym utworów zależnych lub opracowań zawierających lub powstałych w oparciu o Utwór, przy czym postanowienia takich sublicencji będą tożsame z wzorcem licencji Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) lub innej wersji językowej tej licencji lub którejkolwiek późniejszej wersji tej licencji, opublikowanej przez organizację Creative Commons Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu wyłącznie w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami:
4.1. uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji;
4.2. na tych samych warunkach, wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej to tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny. - Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest zobowiązany do:
5.1. udostępniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym bez ograniczeń technicznych;
5.2. poprawnego informowania osób, którym Utwór będzie udostępniany o udzielonych im sublicencjach w sposób umożliwiający odbiorcom zapoznanie się z nimi.
Pozostałe postanowienia
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).