Słowa kluczowe
Live Action Role-Playing games
edukacja
teatralne gry fabularne
aktywizujące techniki nauczania
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł jest wynikiem analizy zaobserwowanych uczniowskich przemian uczestników 27 teatralnych gier fabularnych, które miały miejsce w latach 1999–2017 w liceum ogólnokształcącym w Łochowie. Wydzielono siedem obszarów obserwacji przemian: 1) trudność wprowadzania techniki larpu w szkole; 2) atrakcyjność dobrowolnego uczestnictwa; 3) występowanie mowy nienawiści; 4) granie nastawione na samą przyjemność płynącą z uczestnictwa a granie nastawione na mierzalny wynik/realizację misji; 5) stosunek uczniów do realiów historycznych a do konwencji fantasy; 6) typ zaangażowania: nastawienie na historię prywatną a na udział w wielkich wydarzeniach społecznych; 7) postawy uczniowskie: zaangażowanie po stronie zła a po stronie dobra; dobór metod moralnych a niemoralnych w osiąganiu celów. Autorzy starali się formułować hipotezy dotyczące prawdopodobnych powodów przemian (lub ich braku) oraz wyciągać wnioski.Bibliografia
Aleksandrzak, M., Gajewska-Głodek, I., Nowicka, A., Surdyk, A. (2002). Współpraca dydaktyczna na poziomie zaawansowanym: cele, zasady i formy. In: W. Wilczyńska (ed.), Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej (pp. 85–107). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Bøckman, P., Hutchison, R. (eds.). (2005). Dissecting Larp. Knutepunkt, Oslo. Online: <http://knutepunkt.laiv.org/kp05/dissectionlarp.pdf>. Access date: 23 November 2018.
Busse-Brandyk, A., Chmielewska-Łuczak, D. (2009). Narracyjne gry fabularne jako droga do nieświadomości. Homo Ludens, 1(1), 61–73. Online: http://ptbg.org.pl/dl/8/Aleksandra%20BUSSE-BRANDYK,%20Dorota%20CHMIELEWSKA-%C5%81UCZAK%20-%20Narracyjne%20gry%20fabularne%20jako%20droga%20do%20nie%C5%9Bwiadomo%C5%9Bci.pdf. Access date: 23 November 2018.
Chmielewska-Łuczak, D., Matkowski, C. (2007). Archetypiczna podróż bohatera w grach fabularnych. In: A. Surdyk, J. Szeja (ed.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (vol. 2, pp. 247–254). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Chmielewska-Łuczak, D., Matkowski, C. (2008). Kilka uwag o NIEwchodzeniu w rolę. Homo Communicativus, 3(5), 199–211.
Chmielnicka-Kuter, E. (2003). Gry fabularne: prezentacja i psychologiczna analiza zjawiska na gruncie teorii wartościowania H. J. M. Hermansa. Roczniki Psychologiczne, 6(1), 151–171. Online: http://dlibra.kul.pl/Content/21046/RPsych_2003_vol06_151-171_CHMIELNICKA-KUTER.PDF Access date: 23 November 2018.
Chmielnicka-Kuter, E. (2004a). Gry fabularne w badaniach psychologicznych. Polskie Forum Psychologiczne, 9(2), 124–138. Online: https://repozytorium.ukw.edu.pl/bitstream/handle/item/867/Chmielnicka%20Kuter%20Gry%20fabularne%20w%20badaniach%20psychologicznych.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Access date: 23 November 2018.
Chmielnicka-Kuter, E. (2004b). Od autonarracji do dialogu w sobie: studium przypadku. In: E. Dryll, A. Cierpka (eds.), Narracja. Koncepcje i badania psychologiczne (pp. 277–284). Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.
Chmielnicka-Kuter, E. (2005a). Role-Playing Game Heroes as Partners of Internal Dialogues. In: P. K. Oleś, H. J. M. Hermans (eds.), The Dialogical Self. Theory and Research (pp. 231–243). Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Chmielnicka-Kuter, E. (2005b). Wyobrażone postacie i ich autorzy. Analiza wzajemnych odniesień na przykładzie zjawiska gier fabularnych. Przegląd Psychologiczny, 48(1), 53–73. Online: https://www.kul.pl/files/714/media/1.48.2005.art.3.pdf..pdf. Access date: 23 November 2018.
Dawidowicz, O. (2001). Gdy pisarzem staje się grupa, a pisaniem gra. RPG jako model grupowej twórczości literackiej. Przegląd Humanistyczny, 45(1), 79–93.
Fritzon, T., Wrigstad, T. (eds.). (2006). Role, Play, Art: Collected Experiences of Role-Playing. Stockholm: Knutpunkt. Online: http://jeepen.org/kpbook/kp-book-2006.pdf. Access date: 23 November 2018.
Gade, M., Thorup, L., Sander, M. (eds.). (2003). As Larp Grows Up. Frederiksberg: Projektgruppen KP03.
Galińska, E. (2007). Odgrywana postać a własne „ja” graczy RPG. In: A. Surdyk, J. Szeja (ed.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (vol. 2, pp. 255–268). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Glinka, M., Surdyk, A. (2002). Autokontrola w procesie kształtowania się strategii komunikacyjnych. In: W. Wilczyńska (ed.), Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej (pp. 273–286). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. Online: https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/1535/1/Autokontrola%20w%20procesie%20kszta%C5%82towania%20si%C4%99%20strategii%20komunikacyjnych.pdf. Access date: 23 November 2018.
Gra jako medium, tekst i rytuał (vol. 1, pp. 91–98). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM. Online: https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/1581/1/Od%20Tolkiena%20do%20glottodydaktyki%20czyli%20o%20technice%20gier%20fabularnych%20w%20dydaktyce%20j%C4%99zyk%C3%B3w%20obcych%20i%20gustach%20literackich%20student%C3%B3w.pdf. Access date: 23 November 2018.
Surdyk, A., Szeja, J. Z. (2007c). (red.). Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (vol. 1). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Surdyk, A. (2008a). Autonomizująca funkcja techniki gier fabularnych. Języki Obce w Szkole, 52(6). 167–174. Online: https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/1587/1/Autonomizujaca%20funkcja%20techniki%20gier%20fabularnych.pdf. Access date: 23 November 2018.
Surdyk, A. (2008b). Klasyfikacja interakcji w grach typu role-playing games oraz relacje komunikacyjne i dydaktyczne w technice gier fabularnych. Homo Communicativus, 2(4), 115–125.
Szeja, J. Z. (2000). Nowe formy kształcenia: narracyjne gry fabularne. Polonistyka, 377(7), 401–405.
Szeja, J. Z. (2004). Gry fabularne – nowe zjawisko kultury współczesnej. Kraków. Rabid.
Szeja, J. Z. (2011a). Teatralna gra fabularna (LARP). Polonistyka, 483(2), 54–60.
Szeja, J. Z. (2011b). Teatralne i narracyjne gry fabularne jako aktywizujące metody nauczania, Homo Ludens, 3(1), 215–235. Online: http://ptbg.org.pl/dl/74/Jerzy%20Zygmunt%20SZEJA%20-%20Teatralne%20i%20narracyjne%20gry%20fabularne%20jako%20aktywizuj%C4%85ce%20metody%20nauczania%20.pdf. Access date: 23 November 2018.
Zarzycka, A. (2007). Paladyn u babci, księżniczka na zakupach. Kreacja postaci w narracyjnych grach fabularnych a wzorce osobowe we współczesnej kulturze zachodniej. In: A. Surdyk, J. Szeja (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (vol. 2, pp. 297–306). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.