Terminologia prawa rzeczowego w aspekcie tłumaczeniowym chińsko-polskim

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza podstawowej chińskiej terminologii prawnej i prawniczej związanej z prawem rzeczowym przetłumaczenie badanych terminów na język polski. Materiał badawczy stanowiła księga druga polskiego Kodeksu cywilnego z 1964 r. („Własność i inne prawa rzeczowe”) oraz chińska Ustawa o prawach rzeczowych z 2007 r., a także literatura prawnicza z zakresu prawa rzeczowego. Autorka skupia się głównie na terminach dotyczących praw rzeczowych w ogólności oraz przedmiotach i podmiotach poszczególnych praw rzeczowych. Z uwagi na fakt, że w języku prawnym i prawniczym dużą rolę odgrywają określone zwroty, dlatego też analizie poddane zostały nie tylko pojedyncze słowa, ale i całe syntagmy – terminy przedstawione zostały głównie wewnątrz fraz. Choć instytucje chińskiego i polskiego prawa rzeczowego w pewnym stopniu się różnią, terminologia zdaje się być dość zbieżna. Jednakże tłumacz powinien zachować ostrożność w poszukiwaniu odpowiedniego ekwiwalentu, ponieważ dosłowne tłumaczenia nie zawsze pokrywają się z polskimi ekwiwalentami ustawowymi.