Abstract
Niniejszy artykuł analizuje przejawy dziedzictwa zrytualizowanej przemocy w rejonie Sumby Zachodniej w Indonezji na przykładzie jego dwóch tradycyjnych emblematów tradycyjnego noża parang oraz rytualnego turnieju wojny Pasola, które są charakterystyczne dla tej części wyspy. Autorka opisuje korzenie historyczne tego fenomenu, analizując jego różne funkcje kulturowe oraz przyczyn jego trwałej obecności we współczesnej przestrzeni społecznej Sumby Zachodniej.References
Adi Gunawan Meka V., Caci – przedstawienie walki na bicze w rejonie Manggarai na wyspie Flores. Teatr czy rytuał? (w:) Ogród sztuk Indonezji. Taman Seni Indonesia, red. M. Jarmułowicz, Górna Grupa 2015.
Coser L. A., Funkcje konfliktu społecznego, tłum. S. Burdziej, wprow. J. Mucha, P. Wróblewski, Kraków 2009.
Girard R., Sacrum i przemoc, przeł M. i J. Plecińscy, Poznań 1993.
Hoskins J., Predatory Voyeurs: Tourists and „Tribal Violence” in Remote Indonesia, „American Ethnologist”. Journal of the American Ethnological Society, November 2002.
Hoskins J., The Heritage of Headhunting. History, Ideology, and Violence on Sumba, 1890-1990, (w:) Headhunting and the Social Imagination in Southeast Asia, edited by J. Hoskins, Stanford, California, 1996.
Hoskins, The Play of Time. Kodi Perspectives on Calendars, History, and Exchange, Berkeley – los Angeles – Oxford 1997.
Ratajczakowa D., Galeria gatunków widowiskowych, teatralnych i dramatycznych, Poznań 2015.
Turner V., Teatr w codzienności, codzienność w teatrze, przeł. P. Skurowski, „Dialog” 1988, nr 9.