Etos i polityka jakości w nauce

Abstrakt

Racjonalność polityki odnoszącej się do nauki i szkolnictwa wyższego opiera się na założeniu, że celem polityki jest jak najlepsza jakość badań i nauczania. Przyjmuje się przy tym, że owa jakość jest cechą stopniowalną i mierzalną. Określają ją przyjęte i ciągle doskonalone wskaźniki i parametry. Na ich podstawie dokonuje się ewaluacji dokonań placówek naukowych. Wyniki ewaluacji są podstawą finansowania. Lepszym – według przyjętych wskaźników – placówkom płaci się lepiej. Czy taka merytokratyczna zasada podziału pieniędzy poprawia jakość badań i nauczania? Według autora brak na to przekonujących dowodów. Na jakość badań i nauczania wpływa także etos nauki, określający wzory i wartości regulujące rolę nauczyciela i badacza. Końcowa część artykułu zawiera analizę związków między etosem akademickim a opartą na parametrach i wskaźnikach polityką tworzenia jakości.