Polskie szkolnictwo wyższe wobec studentów nietradycyjnych. Strategie uczelni w obszarze kształcenia dorosłych jako problem badawczy

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza wyzwań stojących przed instytucjami szkolnictwa wyższego w Polsce w kontekście rozwoju form kształcenia całożyciowego (lifelong learning), m.in. studiów podyplomowych. Edukacja całożyciowa, w tym również ta ukierunkowana na nietradycyjnych studentów, staje się jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się obszarów kształcenia realizowanych przez uczelnie w całej Europie. Jego rola w działalności podmiotów edukacji wyższej to problem, który na polskim gruncie wydaje się wciąż stosunkowo słabo rozpoznany, a przynajmniej nie rozpoznany w stopniu proporcjonalnym do jego (rosnącego) znaczenia. W dostępnych źródłach brakuje odrębnego, systemowego spojrzenia na ten poziom kształcenia, choć stanowi on coraz istotniejszy element funkcjonowania różnego typu instytucji edukacyjnych (zwłaszcza niepublicznych). Niniejszy artykuł stara się wypełnić istniejącą lukę, pokazując zarówno rosnące znaczenie lifelong learning na poziomie polityki publicznej, jak również zarysować istotną, lecz niezbadaną dotąd problematykę odmiennych strategii instytucjonalnych w tym obszarze.