Słowa kluczowe
modele kształcenia
szkoły doktorskie
Jak cytować
Abstrakt
System kształcenia doktorantów w Polsce wymaga gruntownej przebudowy. Najbardziej efektywnym rozwiązaniem może być system oparty o tzw. szkoły doktorskie, prowadzone przez najlepsze uniwersytety. Szkoły takie mogłyby przyczynić się do poprawy jakości doktoratów i dzięki temu stać się istotnym elementem budowania reputacji i prestiżu uniwersytetu. Ich powstanie powinno przede wszystkim sprzyjać tworzeniu optymalnych warunków do prowadzenia badań naukowych przez doktorantów oraz ich wszechstronnego rozwoju. Szkoły doktorskie powinny mieć z jednej strony zapewnioną autonomię, z drugiej zaś – dobrze określony zakres odpowiedzialności. Zaproponowane tu rozwiązanie konfrontowane jest z różnymi modelami kształcenia doktorantów w Europie.
Bibliografia
Bosbach, E., Michalk, B. (red.) (2007). Quo vadis Promotion? Doktorandenausbildung in Deutschland im Spiegel internationaler Erfahrungen. Bonn: Gustav Stresemann Institut.
Cyranoski, D., Gilbert, N., Ledford, H., Nayar, A., Yahia, M. (2011). The PhD factory. Nature. 472: 259-260.
Izdebski, H. (red.) (2017). Propozycja założeń do ustawy regulującej system szkolnictwa wyższego. Warszawa: Uniwersytet SWPS. http://bit.ly/2rhW03G [29.06.2017].
Kola, A.M. (2011). Problemy kształcenia elit. Przypadek studiów doktoranckich w Polsce. Toruń: UMK (niepublikowana praca doktorska).
KRD (2014). Diagnoza stanu studiów doktoranckich 1.0. Najważniejsze problemy. Warszawa: Krajowa Reprezentacja Doktorantów.
Kraśniewski, A. i in. (2017). Kształcenie na studiach doktoranckich: Opracowanie programów studiów doktoranckich o zróżnicowanych profilach. Warszawa: NCBiR.
Kwiek, M. i in. (red.) (2016). Projekt założeń do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Poznań: Uniwersytet im. A. Mickiewicza. http://bit.ly/2pWOS95 [29.06.2017].
Najwyższa Izba Kontroli (2015). Kształcenie na studiach doktoranckich. Informacja o wynikach kontroli. Nr ewid. 187/2015/P/15/025/KNO. Warszawa.
RGNiSW (2015), Studia doktoranckie i mobilność młodych naukowców. Raport nr 3. Warszawa: Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Radwan, A. (red.) (2017). Plus ratio quam vis consuetudinis: Reforma nauki i akademii w Ustawie 2.0. Projekt założeń do ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Kraków: Oficyna Allerhanda. http://bit.ly/2qvYCtJ [29.06.2017].
Ustawa z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, Dz.U. 2016, poz. 64.
Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz.U. nr 164, poz. 1365.
Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, Dz.U. nr 65, poz. 595.
Ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, Dz.U. nr 96, poz. 615. Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 10 lutego 2017 r. w sprawie kształcenia na studiach doktoranckich w uczelniach i jednostkach naukowych, Dz.U.poz. 256.
Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów doktoranckich, Dz.U. poz. 558.
Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 września 2016 r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków przeprowadzania czynności w przewodzie doktorskim, w postępowaniu habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, Dz.U. poz. 1586.
Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 września 2016 r. w sprawie charakterystyk drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji typowych dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach szkolnictwa wyższego po uzyskaniu kwalifikacji pełnej na poziomie 4 – poziomy 6-8, Dz.U. poz. 1594.