Abstrakt
W artykule wstępnie analizuję zagadnienie przekazywania małym dzieciom, wychowanym w rodzinach nieżydowskich, wiedzy o Zagładzie. Sięgam w tym celu po przykład siedmioletniej córki, która pod wpływem mojej pracy nad monografią twórczości ocalałej Irit Amiel zainteresowała się Holokaustem, jego historią, oddziaływaniem na biografie pojedynczych ludzi oraz literaturę. Dzięki zebranemu wywiadowi staram się zrozumieć, które z obiektów łączących się z osobą pisarki i dlaczego oddziałały na siedmioletnie dziecko, i czy można moje własne doświadczenie uczynić pomocnym w edukowaniu innych małych dzieci.
Bibliografia
Amiel Irit, 2010,Kartka z pamiętnika, w: Osmaleni, Głowiński M. (posł.), Warszawa.
Amiel Irit, 2016, Nie zdążyłam, w: Spóźniona / Delayed, Kazmierski M. (przeł.), Frymorgen B. (przedm.), Kraków – Budapeszt.
Mitzner Piotr, 2011,Biedny język. Szkice o kryzysie słowa i literaturze wojennej, Warszawa.
Montessori Maria, 2019, O kształtowaniu się człowieka, Krolczuk-Wyganowska L. (przeł.), Camarda S. (red. nauk.), Warszawa.
Patalas Agata, 2018, Proza Irit Amiel wobec „sublokatorstwa” jako kategorii kulturowej („osmaleni” wobec „sublokatorek” i „sublokatorów”), w: Historia najnowsza w literaturze i kulturze a edukacja polonistyczna, Janus-Sitarz A., Kania A. (red.), Kraków, s. 199-216.
Wieviorka Annette, 2015, Czym było Auschwitz. Rozmowy z moją córką, Tarasewicz P. (przeł.), Gdańsk.