Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest zweryfikowanie, w jaki sposób autorzy podręczników szkolnych proponują kształcić umiejętność słuchania na lekcjach języka polskiego. Autorka po omówieniu specyfiki słuchania w komunikacji interpersonalnej oraz szczegółowych sprawności percepcyjnych, wyznacza cele doskonalenia słuchowego odbioru w edukacji polonistycznej. Następnie przedstawia analizę zadań dydaktycznych sklasyfikowanych ze względu na rozwijaną sprawność percepcyjną. Artykuł kończy się ukazaniem modelu kształcenia umiejętności słuchania wyłaniającego się z wybranych podręczników szkolnych.
Bibliografia
Adler Ronald Brian i in., 2006, Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się, Poznań.
Bartmiński Jerzy, Niebrzegowska-Bartmińska Stanisława, 2009, Tekstologia, Warszawa.
Brześkiewicz Zbigniew W., 1996, Supersłuchanie. Jak słuchać i być słuchanym, Warszawa.
Gronbeck Bruce E. i in., 2011, Zasady komunikacji werbalnej, Poznań.
Kurkowski Zdzisław Marek, 1997, Audiogenne uwarunkowania zaburzeń mowy, „Audiofonologia”, t. 10.
Lipińska Ewa, 1994, Słuchanie – sprawność zaniedbywana, „Przegląd Polonijny”, z. 4.
Morreale Sherwyn P., Spitzberg Brian H., Barge J. Kevin, 2007, Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, Warszawa.
Nocoń Jolanta, 1997, Polecenia i pytania w podręcznikach do nauki o języku, Opole.
Patrzałek Tadeusz, 1997, Dobre słuchanie, „Polonistyka”, nr 6.
Patrzałek Tadeusz, 1998, Dobre słuchanie, „Polonistyka”, nr 2.
Przybyla Olga, 2012, Dźwiękowe funkcje języka w kształceniu kompetencji językowej uczniów – problemy, uwagi i postulaty, w: Niesporek- -Szamburska B. (red.), Wiedza o języku i kompetencje językowe uczniów, Katowice, s. 299-315.
Rocławski Bronisław, 1995, Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka,
Gdańsk.
Stróżyński Klemens, 2001, Słuchanie a komunikacja, „Polonistyka”, nr 7.
Uryga Zenon, 1996, Godziny polskiego. Z zagadnień kształcenia literackiego, Warszawa.