Abstrakt
Tematem artykułu jest tworzenie relacji wychowawczych w pracy nauczyciela polonisty. Owa relacja jest podstawą więzi między młodymi a dorosłymi i składa się z kilku elementów. Po pierwsze granice i konsekwencje, jako ramy postępowania obu stron. Po drugie czas, który nauczyciel powinien poświecić uczniowi. Trzecim elementem jest dialog, na który składa się formułowanie przyjaznego komunikatu, umiejętność wyrażania emocji i postawa nastawiona na słuchanie. Specyfikę relacji wychowawczej buduje również styl kierowania klasą, który może być oparty na postawie przyzwalającej, restrykcyjnej lub współpracującej. Całość wieńczy skuteczność działalności nauczyciela, oparta na konkretnych umiejętnościach i świadomości własnych działań.Bibliografia
Berne Eric, 1987, W co grają ludzie? Psychologia stosunków międzyludzkich, Warszawa.
Budniowski Adam., Dąbrowski Dorota, Gąsior Urszula, Macioł Stanisław, 2012, Pracodawcy o poszukiwanych kompetencjach i kwalifikacjach absolwentów uczelni – wyniki badań, www.e-mentor.edu.pl/artykul/index/numer/46.id/946 (dostęp: 13.10.2015).
Gordon Thomas, 1995, Wychowanie bez porażek w szkole, Warszawa.
Herbert Martin, 2005, Co wolno dziecku? Rozsądne ustalanie granic, Gdańsk.
Janowski Andrzej, 1995, Uczeń w teatrze życia szkolnego, Warszawa.
Janus-Sitarz Anna, 2008, Uwierzyć w potęgę wartości, w: Janus-Sitarz A. (red.), Wartościowanie a edukacja polonistyczna, Kraków.
Jull Jasper, 2014, Kryzys szkoły. Co możemy zrobić dla uczniów, nauczycieli
i rodziców, Podkowa Leśna.
Kupisiewicz Czesław, 1996, Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa.
MacKenzie Robert, 2008, Kiedy pozwolić, kiedy zabronić w klasie, Gdańsk.
Madalińska-Michalak Joanna, Góralska Renata, 2012, Kompetencje emocjonalne nauczyciela, Warszawa.
Montessori Maria, 2005, Domy dziecięce, Warszawa.
Montessori Maria, 1989, The Child, Society and the World, Oxford.
Rosenberg Marshall, 2008, Porozumienie bez przemocy. O języku serca, Warszawa.
Sujak Elżbieta, 2008, Psychologia komunikacji, Kraków.