Projekt „Literatura”

Abstrakt

Artykuł prezentuje refleksje związane z uniwersytecką dydaktyką literatury oraz koniecznością (uzasadnioną bądź nie) dostosowania metod kształcenia do możliwości współczesnego odbiorcy. Poruszone zostały w nim także kwestie dotyczącego definiowania nowego pokolenia studentów przez pryzmat cyfrowych technologii. Fundamentalne dla rozważań jest jednak zagadnienie akademickiej edukacji literackiej, która nierzadko nie wzbudza entuzjazmu wśród studentów, traktujących przedmiot jako mało praktyczny. W tekście odwołuję się do własnych doświadczeń dydaktycznych, wyrażając przekonanie, że odarta ze sztywnych reguł współczesnego kształcenia oraz uwolniona z konieczności urozmaicania dyskusji nowatorskimi metodami aktywizującymi studenta, literatura broni się sama, podlegając jednak w głównej mierze interpretacji przez pryzmat współczesności. Artykuł, zwracając uwagę na przemiany czytelnictwa, edukacji i historycznej pamięci, prezentuje stanowisko wyrażające potrzebę powrotu do klasycznych ścieżek edukacyjnych – dialogu i dyskusji o doświadczeniu czytelniczym.