Abstrakt
The article is devoted to a linguistic analysis of sale advertisements for women’s clothing. The main purpose of the article is to identify the means used by the authors of advertisements for women’s clothing in order to encourage the customers to make purchase. The study concentrates on the linguistic and visual aspects of the discussed microtexts. Firstly, the conducted studies have showed that the authors of advertisements try to establish dialog with an addressee of their message by the use of question forms or imperative mode. Secondly, a macroact which is the advertisement of clothing, can be composed of at least nine microacts that are intended to encourage, praise, advise or promise. In order to achieve this, the advertisers use statements, abuse exclamations, emoticons, create messages that are informatively worthless. Thirdly, the authors of advertisements attach great attention to the aspect of credibility of the message, and because of that often direct attention to well-known persons, institutions or the terms of warranty. The conducted study has demonstrated that language is a basic and most important tool in constructing effective advertising messages.Bibliografia
Bralczyk J., Język na sprzedaż, Gdańsk 2004.
Doliński D., Psychologiczne mechanizmy reklamy, Gdańsk 2003.
Gajda J., Język mediów jako system komunikacji i jego kulturowe uwarunkowania, w: Kultura i język mediów, red. M. Tanaś, Kraków 2007, s. 15-25.
Goślicki J., Sztuka reklamy, Kraków 1994.
Grybosiowa A., Destrukcja tradycyjnego, polskiego modelu grzeczności. Nowe formuły globalne, w: Przemiany języka na tle przemian współczesnej kultury, red. K. Ożóg, E. Oronowicz-Kida, Rzeszów 2006, s. 31-37.
Grzenia J., Strona WWW jako forma dialogowa, w: Dialog a nowe media, red. M. Kita, Katowice 2004, s. 22-32.
Kall J., Reklama, Warszawa 2002.
Karwowski S., Słownictwo specjalistyczne w sferze usług motoryzacyjnych (analiza semantyczna), w: Język, biznes, media, red. A. Rypel, D. Jastrzębska-Golonka, G. Sawicka Bydgoszcz 2009, s. 77-84.
Lewiński P.H., Retoryka reklamy, Wrocław 1999.
Marcjanik M., Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa 2007.
Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Warszawa 1996.
Nowińska E., du Vall M., Komentarz do ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Warszawa 2001.
Pałka P., Perswazja w dyskursie handlowym – wpływ obcych wzorów, w: Przemiany języka na tle przemian współczesnej kultury, red. K. Ożóg, E. Oronowicz-Kida, Rzeszów 2006, s.117-130.
Skowronek K., Reklama. Studium pragmalingwistyczne, Kraków 2001.
Szczęsna E., Poetyka reklamy, Warszawa 2001.
Witosz B., Lingwistyczne koncepcje tekstu wobec wyzwań komunikacji wirtualnej, w: Tekst (w) sieci, red. D. Ulicka, Warszawa 2009, s. 15-26.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).