Słowa kluczowe
use of language
silence
criminal law
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 267
Liczba pobrań: 219
Abstrakt
The aim of the article is to formulate a definition of linguistic crimes as a specific type of crimes penalised in Polish criminal laws and to categorise them according to the following criteria: the nature of the perpetrator’s enforcement activities; the use of language or failure to use it; the length of the linguistic enforcement activities; the authorship of statements; the nature of the legal good to be protected. Human behaviour, which is legally classified as a linguistic offence, is performative in nature and therefore has the legal effect of making the offender criminally responsible and of imposing criminal sanctions on him/her by the competent state authorities. In the article, the performative function of language will be extended to include the notion of passive performativity, resulting from an offence committed as a result of the failure to use language in situations where its use is required by the legal system.
Bibliografia
Źródła (wraz ze stosowanymi skrótami)
k.k. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, Dz.U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.
k.k.s. – Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy, Dz.U. Nr 83, poz. 930 z późn. zm.
Literatura
Austin John (1993), Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. Bohdan Chwedeńczuk, Warszawa.
Bojarski Marek, Giezek Jacek, Sienkiewicz Zofia (2020), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, Warszawa.
Everett Daniel (2018), Język jako narzędzie kultury, Kraków.
Gardocki Lech (2019), Prawo karne, Warszawa.
Konarska-Wrzosek Violetta, Marek Andrzej (2019), Prawo karne, Warszawa.
Kurzowa Zofia i in. (2008), Słownik synonimów, Warszawa.
Morawski Lecz (2004), Wstęp do prawoznawstwa, Toruń.
Nazar-Gutowska Katarzyna (2012), Groźba bezprawna w polskim prawie karnym, Warszawa.
Pieńkos Jerzy (1999), Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku, Warszawa.
Stanik Jan (2013), Psychologia sądowa, Warszawa.
Stefański Ryszard, red. (2020), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa.
Wróbel Włodzimierz, Zoll Andrzej (2014), Polskie prawo karne. Część ogólna, Kra¬ków.
Zagrodnik Jarosław i in. (2019), Proces karny, Warszawa.
Zieliński Maciej (2017), Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, Warszawa.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).