Znaczenie badań historycznojęzykowych dla interpretacji zjawisk współczesnej polszczyzny
PDF (Język Polski)

Keywords

history of language
the contemporary Polish language
methodology
linguistic norm

How to Cite

Siuciak, M. (2015). Znaczenie badań historycznojęzykowych dla interpretacji zjawisk współczesnej polszczyzny. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 22(1), 223–234. https://doi.org/10.14746/pspsj.2015.22.1.14

Number of views: 219


Number of downloads: 158

Abstract

The article contributes to the discussion on the interpretation of processes taking place in the contemporary Polish language from two perspectives: diachronic and synchronic (ahistorical, to be precise). The author draws attention to the problem of not accounting for the achievements of diachronic linguistics, which is visible in the studies devoted to the analysis of the language used by the contemporary Poles. This leads to a situation in which the same research questions are not infrequently examined and interpreted in completely different ways in synchronic studies and those dealing with the history of language. Sometimes the differences are so vast that coherent scientific discourse becomes disabled.
Enriching the investigation of the processes occurring in the contemporary Polish language with conclusions drawn from analysing historical sources is thus an important claim. Considering the diachronic perspective could be particularly beneficial for discussing the issue of the norm. Since a number of problems with language correctness result from tendencies and processes which have been happening in language for centuries, only becoming acutely aware of them can bring a change in understanding codification and the linguistic norm.
https://doi.org/10.14746/pspsj.2015.22.1.14
PDF (Język Polski)

References

Bajerowa Irena (1977), Aktualne problemy polityki językowej, „Socjolingwistyka”, nr 1, s. 26–32.

Bajerowa Irena (1980), Zmiany fleksji zaimków w XIX-wiecznej polszczyźnie ogólnej (normalizacja i przekształcenia normy), „Język Polski”, z. 2–3, s. 105–114.

Bajerowa Irena (1986), Polski język ogólny XIX wieku. Stan i ewolucja, t. 1, Ortografia, fonologia z fonetyką, morfonologia, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.

Bajerowa Irena (2000), Polski język ogólny XIX wieku. Stan i ewolucja, t. 3, Składnia. Synteza, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.

Bajerowa Irena (2003), Zarys historii języka polskiego 1939-2000, PWN, Warszawa.

Bańko Mirosław (2002), Wykłady z polskiej fleksji, PWN, Warszawa.

Buttler Danuta (1976), Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny, PWN, Warszawa.

Derwojedowa Magdalena (2011), Grupy liczebnikowe we współczesnym języku polskim, Wydział Polonistyki UW, Warszawa.

Gaertner Henryk, Passendorfer Artur (1950), Poradnik gramatyczny. Zbiór wskazówek dotyczących poprawności językowej, przerobił i uzup. Witold Kochański, Książnica-Atlas, Wrocław–Warszawa.

Jadacka Hanna (2007), Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, PWN, Warszawa.

Kempf Zdzisław (1966), Problem częstości językowej, „Zeszyty Naukowe WSP w Opolu. Filologia Rosyjska”, z. IV, s. 45–59.

Klemensiewicz Zenon (1930), Liczebnik główny w polszczyźnie literackiej. Historia formy i składni, „Prace Filologiczne”, t. 15, s. 1–130.

Klemensiewicz Zenon (1937), Składnia opisowa współczesnej polszczyzny kulturalnej, PAU, Kraków.

Kleszczowa Krystyna (2012), Błąd i innowacja z perspektywy dynamiki języka, w: tejże, Tajemnice dynamiki języka. Księga jubileuszowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 173–182.

Kucała Marian (1978), Rodzaj gramatyczny w historii polszczyzny, Ossolineum, Wrocław.

Markowski Andrzej, red. (2002), Nowy słownik poprawnej polszczyzny, PWN, Warszawa.

Markowski Andrzej (2012), Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, PWN, Warszawa.

Pastuchowa Magdalena, Siuciak Mirosława (2014), Współczesne zmiany rekcji czasowników jako przejaw stałej tendencji w dziejach polszczyzny (na przykładzie dopełniacza i biernika), „Forum Lingwistyczne”, nr 1, s. 77–87.

Ringe Don, Eska Joseph (2013), Historical Linguistics. Toward a Twenty a Twenty-First Century Reintegration, Cambridge University Press, New York.

Rzepka Wojciech Ryszard (1973), Zmiany formy dopełnienia a rozwój gen.-acc. pl. męskich form osobowych w języku polskim, „Studia Polonistyczne”, Poznań, s. 103–124.

Rzepka Wojciech Ryszard (1975), Dopełniacz w funkcji biernika męskich form osobowych w liczbie mnogiej w polszczyźnie XVII w., Ossolineum, Wydawnictwo PAN, Wrocław.

Rzepka Wojciech Ryszard (1985), Demorfologizacja rodzaju w liczbie mnogiej rzeczowników w polszczyźnie XVI-XVII wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.

Siuciak Mirosława (2008), Kształtowanie się kategorii liczebnika w języku polskim, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.

Siuciak Mirosława (2009), Norma teoretyczna a rzeczywistość językowa – na przykładzie liczebników zbiorowych, w: Kształtowanie się wzorów i wzorców językowych, red. Anna Piotrowicz, Krzysztof Skibski, Michał Szczyszek, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, s. 95–101.

Siuciak Mirosława (2011), Wpływ oddziaływań kodyfikacyjnych na przebieg procesów językowych, w: Zielonogórskie Seminaria Językoznawcze 2010, red. Stanisław Borawski i Magdalena Hawrysz, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, s. 147–164.

Skibski Krzysztof, Szczyszek Michał (2009), Ponowoczesna dynamika zmian w normie językowej, „Język Polski”, z. 4–5, s. 285‒293.

Szober Stanisław (1966), Gramatyka języka polskiego, wyd. 7, oprac. Witold Doroszewski, PWN, Warszawa.

Walczak Bogdan (2011), Ewolucja języka a kodyfikacja normy, „Język Polski”, z. 2–3, s. 103–108.

Wojdak Piotr (2013), Wielorodzajowość wśród rzeczowników współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe US, Szczecin.

Zbróg Piotr (2011), Norma językowa a skodyfikowana norma językowa – propozycja obiektywizacji opisu, „Język Polski”, z. 2–3, s. 109–117.

Żelazko Kazimierz (1975), Czasowniki przechodnie o składni wielorakiej, Ossolineum, Wrocław.