Abstrakt
Jan Kott wrote that in Tempest there is Ariel's music and Caliban's music and that there have not been a performance of The Tempest in which there would be no distinction between the two musics. Differentiation of various musics is not only a theatrical trick which serves greater dynamics the reception of the play, but it touches deeper and structural meanings. Opposition between Caliban's music and Ariel's music de facto reveals a clash of a civilisational character. For the culture of Italy rooted in the antiquity and in the "Dionysian" by its primordial character of Ariel’s culture the world of symbolism of Caliban's mother is both distant and alien. Like the witch Sycorax in the role of the queen of the island did not find common grounds with Ariel, neither can her son communicate with Prospero. Between Ariel's music and that of Caliban there is some fissure which makes it difficult to produce the state of mutual balance. On the one hand, harmony, however, unstable can be found in the relations between Prospero and Ariel. Their mutual harmony could be explained by the capability of their cultures to take up cooperation with division of the roles and with a peculiar specialisation. Prospero's "Appolinian", which is manifested in the indirect visual accounts found its complement Ariel's Dionysian culture, which was expressed directly in the recreation, in the musical symbol of the will. Thus, they were not in opposition to each other as elements of contradiction, but rather as two antithetic ways of its removal. While retaining their style, the music of Prospero and that of Ariel found unity in a common source: "the music of spheres*. Was Caliban's inability to enter a dialogue with representatives of other cultures caused by the character of his defiant anti-music? Or just the opposite, the reason is hidden in the dark past, in some hurt the memory of which makes the intercivilisational exchange and cooperation difficult?
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgodę na publikację od uprawnionych podmiotów.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku „Przestrzeniach Teorii” tylko w calach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).