Abstrakt
n the article I shake a common conviction that the quasi-female mannequins fascinate us because they remind beautiful, real women in their unliving materiality they represent human bodies. Basing on psychoanalytical theories, I am proposing a thesis that in this fascination the representation of those alive (empirical) bodies is not meant, but a presentation of the aesthetic and especially erotic fantasies. The point of reference of this fascination is not a body of blood and bones, often imperfect, handicapped and ageing, but fantasies about the creation, embodiment, enlivening of the ideal woman whose symbol is the mythical Galatea sculpted by Pygmalion. The aesthetic-erotic fascination with mannequins is seen in many artworks and literary works. In this article I discover this phenomenon by analysing a fantastic story by Eugéne Melchior de Vogüé. However, the choice of this work does not mean that the fascination with the quasifeminine mannequins is exclusively a motif of fantastic prose. Just the opposite, for instance, it can be found in realistic novels like Emil Zola’s Ladies' Paradise, in which descriptions of mannequins in shop windows are saturated with erotic admiration connected with the category of luxury. However, due to the fact that fantastic literature is a particular field of play for fantasy and unconsciousness, this psychic energy being the consequence of the dramatised hallucination of displacing, my choice was Le manteau de Joseph Oléonine. Analysis of this work becomes a contribution to wider interpretations of the phenomenon of quasi-feminine mannequins in the West European culture of the turn of the 19th and 20th centuries.Bibliografia
Słownik wyrazów obcych PWN, red. H. Szkiłądź i in., Warszawa 1980, s. 449
J. Green, Manekiny, przeł. B. Durbajło, Warszawa 1985.
B. Jasieński, Bal manekinów, Warszawa 2006.
S. Žižek, Patrząc z ukosa. Do Lacana przez kulturę popularną, przeł. J. Margański, Warszawa 2003, s. 122-128.
E.M. de Vogue, Płaszcz Józefa Olenina, przeł. Z. Jachimecka, [w:] Fantastyczne opowieści, Krakow 1975, s. 69-91
E. Zola, Wszystko dla pań, przeł. Z. Matuszewska, Warszawa 1987, s. 8.
Z. Freud, Fetyszyzm, [w:] Ch. de Brosses, O kulcie fetyszów, przeł., wstępem i przypisami opatrzył M. Skrzypek, Warszawa 1992, s. 131-136.
J. Baudrillard, O uwodzeniu, przeł. J. Margański, Warszawa 2005, s. 9.
Owidiusz, Metamorfozy, przeł. A. Kamieńska, S. Stabryła, oprac. S. Stabryła, Wrocław– Warszawa–Krakow 1995, s. 263-264.
E. Hyży, Kobieta, ciało, tożsamość: teorie podmiotu w filozofii feministycznej końca XX wieku, Krakow 2003, s. 45.
W. Benjamin, Pasaże, przeł. I. Kania, Krakow 2005, s. 108, 324
Fotografia XX wieku Museum Ludwig w Kolonii, oprac. M. Bieger-Thielemann i in., przeł. E. Tomczyk, Kolonia 2001, s. 18-19.
E. Zola, Wszystko dla pań, s. 73.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Przestrzeniach Teorii” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgodę na publikację od uprawnionych podmiotów.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku „Przestrzeniach Teorii” tylko w calach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).