Umberto Eco - autobiograf?
PDF

Jak cytować

Lubas-Bartoszyńska, R. (2009). Umberto Eco - autobiograf?. Przestrzenie Teorii, (11), 131–153. https://doi.org/10.14746/pt.2009.11.7

Abstrakt

This text shows that U. Eco is an autobiographer in only some sense of the word. He has not written an autobiobiographical text in which he would present a segment of his life. However, he told the history of his novelistic work and presented his intellectual train of thought in his essays, interviews, introductions to his works. There also exists an indirect autobiographism in Eco, which expresses signs of the author's life and of his personality dispersed in his interpretative and theoretical writings on literature, aesthetics, history, in his feuilletons and in his novels. Five types of autobiographism have been distinguished in Eco as well as five autobiographical strategies within the indirect autobiographism. The first strategy - a strong presence of autorial I in the text - is not sufficient and requires support of some other of the strategies discussed.
https://doi.org/10.14746/pt.2009.11.7
PDF

Bibliografia

J.P. Eak in w Narrative and Chronology as Structure of Reference and New Model Autobiography, w: Studies in Autobiography, ed. by J. Olney, New York-Oxford 1988.

P. B o n d a n e lla , Umberto Eco. Semiotyka, literatura, kultura masowa, przeł. M.P. Markowski, Znak, Kraków 1997.

D. Ulicka , Ja czytam moje czytanie, w: Literaturoznawcze dyskursy możliwe, Universitas, Kraków 2007.

J. Lecarme , E. L e ca rm e -T ab on n e , L’Aautobiographie, ed. Armand-A. Colin, Paris 1999.

P. L e jeu n e , Signes de vie, Seuil, Paris 2005.

M.P. M a rk ow sk i, O teorii powieści, w: Anatomia ciekawości, Znak, Kraków 1999.

H. M a rk iew ic z , Badacze literatury jako literaci, „Dekada Literacka” 1993, nr 20.

K. Bartoszyński, Dwa modele powieści: Milan Kundera, Umberto Eco, „Teksty Drugie” 1996, z. 8.

U. Eco, Jak piszę, w: O literaturze, przeł. J. Ugniewska, A. Wasilewska, Wyd. Muza, Warszawa 2003 (Sulla Litteratura, Biompiani 2002).

E. Kuźma, Kategoria biografii w badaniach grupy literackiej i ruchu literackiego (na przykładzie ekspresjonizmu). Biografia. Geografia. Kultura, red. J. Ziomek, J. Sławiński, Wrocław 1975.

R. L u b a s -B a r to s z y ń sk a , Między autobiografią a literaturą, PWN, Warszawa 1993.

Umberto Eco. Labirynt świata. Biografia, przet. A. Szymanowski, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999.

J. G ritti, Umberto Eco, Editions Universitaires, Paris 1991.

U. Eco, W co wierzy ten, co nie wierzy, tłum. I. Kania, Wyd. W.A.M., Warszawa 1998.

W. S oliński, Recepcja pisarstwa Umberto Eco w polskiej kulturze literackiej, Ossolineum, Wrocław 2001.

E. R ybick a, Miejsce, pamięć i literatura (w perspektywie geopoetyki), „Teksty Drugie” 2008, nr 1-2.

J. Le Goff, Umberto Eco, forcement médiéval et terriblement moderne, „Magazine littéraire” 1989, nr 262, luty.

R. L u b a s -B a r to s z y ń sk a , L’histoire et ses interprétations abusives. Les templiers dans „Les Rois maudits” de M. Druon et dans „Le Pendule de Foucault” d ’U. Eco, w: Le roman de l ’histoire dans l ’histoire du roman, red. A. Abłamowicz, ed. US, Katowice 2000.

U. Eco, Wahadło Foucaulta, tłum. A. Szymanowski, PIW, Warszawa 1993.

U. Eco, Wyspa dnia poprzedniego, tłum. A. Szymanowski, PIW, Warszawa 1994.

U. Eco, Baudolino, przeł. A. Szmanowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2001.

U. Eco, Tajemniczy płomień królowej Laony, przeł. K. Zaboklicki, Noir sur Blanc, Warszawa 2008.

T. M a ru s z ew sk i, Pamięć autobiograficzna, Gdańskie Wyd. Psycholog., Gdańsk 2005.

P. R ico eur , La mémoire, l ’historié, l'oublie, Seuil, Paris 2000.

A. Z aw ad zk ieg o , Autor, podmiot literacki, w: Kulturowa teoria literatury, Universitas, Kraków 2007.

E. R y se r , Sous les étoiles du Rwanda à la lumière de la biographie d ’Evelyne Bloch-Dano, „La Faute à Rousseau” 2008, nr 48, juin.