Związek pomiędzy oceną ratingową a napływem bezpośrednich inwestycji zagranicznych
Main Article Content
Abstrakt
W niniejszym artkule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy oceny ratingowe stanowią punkt odniesienia dla inwestorów dokonujących bezpośrednich inwestycji zagranicznych w sytuacji wystąpienia kryzysu finansowego. W badaniach odniesiono się do kryzysu azjatyckiego z końca XX w., weryfikując powiązanie oceny ratingowej z udziałem bezpośrednich inwestycji zagranicznych w PKB przed i po kryzysie. Artykuł składa się z wstępu, trzech części zasadniczych oraz zakończenia. We wstępie zaprezentowano cel główny niniejszego artkułu oraz główną hipotezę badawcza. W pierwszej z części zasadniczych dokonano przeglądu literatury poświęconej relacjom występującym pomiędzy bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi oraz ocenami ratingowymi. W drugiej części zasadniczej zaprezentowano podstawy metodologii nadawania ocen ratingowych trzech najważniejszych agencji ratingowych na Świecie – Moody’s, S&P oraz Fitch. Trzecia część zasadnicza zawiera wyniki badań nad weryfikacją związku pomiędzy oceną ratingową oraz bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi. W zakończeniu autorzy opracowania ustosunkowali się do głównego celu oraz hipotezy badawczej, a także wskazali asumpty do dalszych badań. Przeprowadzone badania, z wykorzystaniem jednoczynnikowej analizy ANOVA i komplementarnej dla niej metody Tukeya, pozwoliły na pełną realizację celu głównego niniejszego artykułu. Wyniki potwierdzają hipotezę główną, stanowiącą, że po kryzysie azjatyckim kraje o wysokiej ocenie ratingowej charakteryzowały się relatywnie większymi napływami bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
Downloads
Article Details
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Bibliografia
- Aczel, A. (2000), Statystyka w zarządzaniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
- Asiedu, E. (2002), On the determinants of foreign direct investment to developing countries: is Africa different?”, World Development 30(1): 107–119.
- Balling, M. (2004), Objectives and theoretical foundations of the European Commission’s 1999 action plan concerning the framework for financial markets, Journal of International Banking Regulation 5 (3): 256–282.
- Bank Światowy, www.databank.worldbank.org/data/reports.aspx?source=2&series=BX.KLT. DINV.WD.GD.ZS [dostęp: 19.03.2018].
- Bannier, C. E., Pain, N. (2009), The economic function of credit rating agencies – What does the watchlist tell us?, Journal of Banking & Finance 34(12): 3037–3049.
- Barron, J., Ni, J. (2008), Endogenous asymmetric information and international equity home bias: the effects of portfolio size and information costs, Journal of International Money and Finance 27: 617–735.
- Biswas, R. (2002), Determinants of foreign direct investment, Review of Development Economics 6(3): 492–504.
- Blonigen, B. (2002), Tariff-jumping antidumping duties, Journal of International Economics 57(1): 31–49.
- Cai, P., Kim, S.-J., Gan, Q. (2016), The Effects of Sovereign Credit Rating on Foreign Direct Investment, 15th World Business Research Conference, Tokyo.
- Cantor, R., Packer, F. (1996), Determinants and Impact of Sovereign Credit Ratings, Economic Policy Review 2(2): 37–54.
- Dittrich, F. (2007), The Credit Rating Industry: Competition and Regulation, University of Cologne – Department of Economics.
- Fitch, https://www.fitchratings.com/site/re/901261, [dostęp: 21.03.2018].
- Gande, A., Parsley, D. (2004), Sovereign Credit Ratings and International Portfolio Flows, Joint ECB/IMF Workshop, 16–17 November 2004.
- Greenwood, J., Jovanovic, B. (1989), Financial Development, Growth and the Distribution of Income, NBER Working Papers, no. 3189.
- Groh, A.P., Wich, M. (2012), Emerging economies’ attraction of foreign direct investment, Emerging Markets Review 13: 210–229.
- Hatchondo, J. C. (2005), Asymmetric Information and the Lack of International Portfolio Diversification, Inter-national Economic Review 49(4): 1297–1330.
- IOSCO, 2015, Code of conduct fundamentals for credit rating agencies: Final Report.
- Janicki, H.P., Wunnava, P.V. (2004), Determinants of foreign direct investment: empirical evidence from EU accession candidates, Applied Economics 36: 505–509
- Kim, S-J., Wu, E. (2006), Sovereign Credit Ratings, Capital Flows and Financial Sector Development in Emerging Markets, Emerging Markets Review 9(1): 17–39.
- Levine, R. (1991), Stock Markets, Growth and Tax Policy, The Journal of Finance 46(4): 1445–1465.
- Levine, R. (1997), Financial Development and Economic Growth: Views and Agenda, Journal of Economic Literature 35.
- Moody’s, https://www.moodys.com/researchdocumentcontentpage.aspx?docid=PBC_104485 9, [dostęp: 21.03.2018].
- OECD, 2008, OECD Benchmark Definition of Foreign Direct Investment, 4th Edition.
- S&P, https://www.standardandpoors.com/ja_JP/delegate/getPDF;jsessionid=8186900B7B18B 39517F85DE271BD153A?articleId=1975930&type=COMMENTS&subType=REGULATORY, [dostęp: 21.03.2018].
- Sane, M. (2016), Determinants of Foreign Direct Investment Inflows to ECOWAS Member Countries: Panel Data Modelling and Estimation, Modern Economy 7: 1517–1542.
- Sinclair, T.J. (2005), The New Masters of Capital: American Bond Rating Agencies and the Politics of Credit-worthiness, Cornell University Press.
- Wheeler, D., Mody, A. (1992), International investment location decisions: the case of US firms, Journal of International Economics 33(1–2): 57–76.
- White, L.J. (2008), The Credit Rating Industry: An Industrial Organization Analysis, NYU Working Paper No. EC-01-02.
- Van Nieuwerburgh, S., Veldkamp, L. (2009), Information immobility and the home bias puzzle, Journal of Finance 64(3): 1187–1215.