Abstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie potencjału ulgi na działalność badawczo-rozwojową jako wsparcia i aktywizatora polskich przedsiębiorstw do podejmowania działalności innowacyjnej, które mogą przyczynić się do wzrostu pozycji innowacyjnej polskich przedsiębiorstw. W artykule uwzględniona została pierwotna forma przedmiotowej ulgi oraz jej późniejsze zmiany. Autor wykorzystał w przeprowadzonych badaniach analizę porównawczą oraz analizę przypadku, a także posłużył się metodą dedukcji i indukcji. Innowacyjność polskich przedsiębiorstw, mierzona za pomocą Sumarycznego Indeksu Innowacyjności, od lat kształtuje się na jednym z najniższych poziomów osiąganych w krajach Unii Europejskiej. Ulga na działalność badawczo-rozwojową wprowadzona została do polskiego systemu podatkowego jako zachęta dla przedsiębiorców do podejmowania działalności, która ma przyczynić się do poprawy pozycji polskich przedsiębiorstw w rankingach innowacyjności. Przeprowadzona w artykule analiza mechanizmu, kryteriów oraz zakresu potencjalnych odliczeń w ramach ulgi pozwala stwierdzić, że jest ona narzędziem znacznie korzystniejszym dla przedsiębiorców niż funkcjonująca we wcześniejszym stanie prawnym ulga na nabycie nowych technologii. Na podstawie przeprowadzonej analizy można wnioskować o wysokim zainteresowaniu przedsiębiorstw skorzystaniem z ulgi i spełnianiu przez nią roli instrumentu wsparcia działalności innowacyjnej przedsiębiorstw, nie można jej jednak uznać za narzędzie bezpośredniej aktywizacji do podejmowania działań z tego obszaru.Bibliografia
Chesbrough, H.W. (2003), Open Innovation: The New Imperative for Creating and Profiting from Technology, Boston.
Glapiński, A. (2012), Schumpeterowska teoria przedsiębiorcy, czyli skąd się bierze pies, Konsumpcja i Rozwój 1(2): 3–12.
Górka, M. (2015), Wybrane poglądy na temat innowacji jako czynnika konkurencyjności podmiotów gospodarczych, Prace naukowo-dydaktyczne, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Krośnie, z. 68, Krosno: 31–55.
GUS (2016), Działalność badawcza i rozwojowa w Polsce w 2015 r., Warszawa: 1–4.
Kozioł-Nadol, K. (2015), Modele zarządzania innowacjami w XXI wieku, Szczecin: 295–302.
Kranicka, T. (2009), Innowacyjność przedsiębiorstw – uwarunkowania organizacyjne, Katowice: 165–179.
Mikołajczyk, B. (2014), Mierniki monitorowania innowacyjności w skali makro w krajach Unii Europejskiej, Studia Ekonomiczne 186, cz. 1: 282–292.
Misztal, A. (2017), Otwarte innowacje w polskich przedsiębiorstwach – ewolucja, Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie 33(1): 27–37.
Nowak, P. (2014), Preferencje podatkowe dla innowacyjnych przedsiębiorstw, Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego 28: 162–183.
OECD (2005), Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data, Oslo Manual, Paris.
Prystrom, J. (2015), Innowacyjność a konkurencyjność gospodarki Luksemburga, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu 41: 399–411.
Rojek, D. (2014), Otwarte innowacje jako model interaktywnego zarządzania innowacjami, Administracja i Zarządzanie 28 (ZN 101): 207–218.
Sikora, J., Uziębło, A. (2013), Innowacja w przedsiębiorstwie – próba zdefiniowania, Zarządzanie i Finanse 2(2): 351–376.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. 2018, poz. 200.
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób, t.j. Dz.U. 2018, poz. 1036.
Uzasadnienie do ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (2015), Druk 3286: 7.
Zagóra-Jonszta, U. (2015), „Teoria rozwoju gospodarczego” i „Twórczej destrukcji” Schumpetera oraz jej aktualność, Optimum. Studia Ekonomiczne 3(75): 30–31 [DOI:10.15290/ ose.2015.03.75.02, 215: 23].
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 WPiA UAM
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.