Abstrakt
Celem artykułu jest zaprezentowanie intentio operis jako strategii interpretacyjnej wytworzonej przez sam tekst. Według Umberto Eco ta strategia może być pomocna przy przekroczeniu opozycji pomiędzy intentio operis a niepohamowaną wolnością interpretatora. Pomimo że intentio operis jest konceptem odnoszącym się do tekstów literackich, to wydaje się być interesującym konstruktem do zastosowania w interpretacji prawniczej, zwłaszcza że łączy strukturalny („jak skonstruowany jest tekst”) i pragmatyczny (aspekty komunikacji, takie jak: intencje komunikacyjne autora empirycznego, intencje komunikacyjne reprezentowane przez tekst) punkt widzenia interpretacji tekstu.
Bibliografia
Bondanella, P. (1997). Umberto Eco and the Open Text. Semiotics, fiction, popular culture, Cambridge University Press.
Choduń, A. (2018). Aspekty językowe derywacyjnej koncepcji wykładni prawa. Szczecin.
Eco, U. (1975). Trattato do semiotica generale. Milano.
Eco, U. (1979a). Eco, The Role of the Reader. Explorations in the Semiotics of Texts. Indiana University Press.
Eco, U. (1979b). Lector in fabula: la cooperazione interpretative nei testi narrative. Milano.
Eco, U. (1968). La struttura assente. Milano.
Eco, U. (1992a). Interpretation and history, [in:] S. Collini (ed.), Interpretation and Overinterpretation. Cambridge: 24–44.
Eco, U. (1992b). Overinterpreting texts, [in:] S. Collini (ed.), Interpretation and Overinterpretation. Cambridge: 45–66.
Eco, U. (1992c). Reply, [in:] S. Collini (ed.), Interpretation and Overinterpretation. Cambridge: 141.
Eco, U. (1992d). Between author and text, [in:] S. Collini (ed.), Interpretation and Overinterpretation. Cambridge: 67–88.
Frye, N. (1968). Anatomy of Criticism. New York.
Sarkowicz, R. (1995). Poziomowa interpretacja tekstu prawnego. Cracow.
Szajnert, D. (2011). Intencja autora i interpretacja – między inwencją a atencją. Łódź.
Todorov, T. (1987). Viaggio nella critica Americana. Lettera 4.
Zieliński, M. (2002). Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warsaw.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.