Słowa kluczowe
zasada nullum crimen sine lege certa
ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 683
Liczba pobrań: 434
Abstrakt
Artykuł porusza problematykę ocennych i nieostrych znamion używanych w opisach różnych typów czynów zabronionych w kontekście gwarancyjnej funkcji prawa karnego i zasady nullum crimen sine lege certa. Analiza charakteru tych znamion została przeprowadzona w oparciu o przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii pod kątem dopuszczalnej rozpiętości tzw. pasa nieostrości i luzu decyzyjnego pozostawionego organom stosującym prawo. Wyniki tej analizy wskazują, że niejednokrotnie posłużenie się przez ustawodawcę znamionami ocennymi nadwyręża zasadę nullum crimen sine lege certa. W artykule poruszona została również kwestia możliwości udowodnienia w procesie karnym realizacji przez sprawcę poszczególnych znamion czynu zabronionego oraz problematyka zasady subiektywizmu prawa karnego na tle znamion ocennych. W konkluzji autorka proponuje możliwe rozwiązania problemu znamion ocennych użytych w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Bibliografia
Andrejew, I. (1959), Ustawowe znamiona przestępstwa, Warszawa.
Andrejew, I. (1978), Ustawowe znamiona czynu: typizacja i kwalifikacja przestępstw, Warszawa.
Andrejew, I. (1982), Zagadnienia typizacji przestępstw, Studia Iuridica 10.
Bojarski, T. (1979), Odmiany podstawowych typów przestępstw w polskim prawie karnym, Lublin.
Dębski, R. (1995), Pozaustawowe znamiona przestępstwa: o ustawowym charakterze norm prawa karnego i znamionach typu czynu zabronionego nie określonych w ustawie, Łódź.
Dębski, R. (2013), Typ czynu zabronionego (typizacja), [w:] System prawa karnego, t. 3: Nauka o przestępstwie. Zasady odpowiedzialności, red. R. Dębski, Warszawa.
Gardocki, L. (1982), Typowe zakłócenia funkcji zasady nullum crimen sine lege, Studia Iuridica 10.
Gensikowski, P. (2015), Materialnoprawne ujęcie przesłanek instytucji przewidzianej w art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Prokuratura i Prawo 10.
Jędrzejewski, Z. (2009), Bezprawność jako element przestępności czynu. Studium na temat struktury przestępstwa, Warszawa.
Kozioł, T. (2010), Znaczna ilość środka odurzającego, Prokuratura i Prawo 11.
Kozioł, T. (2013), Glosa do wyroku TK z dnia 14 lutego 2012 r., P 20/10, Państwo i Prawo 68(5).
Mamak, K. (2013), Niejasny opis typu czynu zabronionego a zasada nullum crimen sine lege, [w:] Sepioło I. (red.), Nullum crimen sine lege, Warszawa.
Pohl, Ł. (2012), Prawo karne. Wykład części ogólnej, Warszawa.
Srogosz, T. (2008), Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa.
Tobor, Z. (2013), W poszukiwaniu intencji prawodawcy, Warszawa.
Wolter, W. (1973), Nauka o przestępstwie, Warszawa.
Wróbel, W., Zoll, A. (2010), Polskie prawo karne. Część ogólna, Kraków.
Zieliński, M. (2010), Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa.
Ziembiński, Z. (1997), [w:] Wronkowska, S., Ziembiński, Z. (red.), Zarys teorii prawa, Poznań.
Zoll, A. (1982), Okoliczności wyłączające bezprawność czynu (zagadnienia ogólne), Warszawa.
Orzecznictwo
Wyrok SA w Krakowie z dnia 24 VII 1997, II AKa 94/97, Prokuratura i Prawo 1998, nr 5, poz. 20.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 IV 2000, II AKa 22/00, OSA 2001, nr 2, poz. 8.
Wyrok SA w Lublinie z dnia 17 XII 2002, II AKa 282/02, OSA 2003, nr 9, poz. 94.
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30 V 2003, II AKa 167/03, OSA 2003, nr 9, poz. 92.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 6 XI 2003, II AKa 56/03, Prokuratura i Prawo 2004, nr 11-12, poz. 32.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 12 XI 2005, II AKa 282/05, LEX nr 183871.
Wyrok SA w Krakowie z dnia 26 VI 2012, II AKa 92/12, LEX nr 122766.
Wyrok SA w Krakowie z dnia 8 XI 2013, II AKa 220/13, LEX nr 1466287.
Wyrok SN z dnia 17 VI 1999, IV KKN 813/98, Prokuratura i Prawo 2000, nr 1, poz. 2.
Wyrok TK z dnia 14 II 2012, P 20/10, Dz. U. z dnia 27 II 2012 r.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2016 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.