NGOs – czyli organizacje społeczne
Article Sidebar
Main Article Content
Abstrakt
Współczesne państwo typu zachodniego funkcjonuje z zastosowaniem zasady pomocniczości (subsydiarności). Hierarchiczna wizja państwa (oni na górze – my na dole) musi być zastąpiona całkowicie innym wyobrażeniem istoty państwa. Lepiej oddaje to horyzontalny układ koncentrycznych kół z obywatelem w epicentrum. Taki punkt odniesienia stawia w innej pozycji zarówno samorząd terytorialny, a szczególnie gminę, jak i organizacje pozarządowe (NGOs), które stają się niezastępowalnym elementem obywatelskiej organizacji państwa – funkcjonują bowiem w bezpośredniej bliskości tworzących je ludzi. NGOs to po prostu dobrze nam znane organizacje społeczne, do grona których wróciły w połowie lat 80. fundacje, dla których nie było miejsca w systemie tzw. realnego socjalizmu. Cywilizacyjna przerwa, której Polska doświadczyła w wyniku II wojny światowej, powoduje, że w szerokich kręgach społecznych fundacje budzą nadal podejrzenia. Wykorzystują to ci politycy, którym bliższa jest centralizacyjna wizja państwa poprzedniej epoki.
Downloads
Article Details
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Bibliografia
- http://www.kson.pl/attachments/article/1436/PolskieOrganizacje2015.pdf.
- Jan z Salisbury (2008), Policraticus, Lublin.
- Konstytucja 3 maja (Rozdział IV: Chłopi włościanie).
- Mistrz Wincenty (1996), Kronika polska, Ossolineum.
- Prawo o stowarzyszeniach z 1932 r., Dz. U. Nr 94, poz. 808.
- Regulski, J. (2014), Życie splecione z Historią, Ossolineum.
- Sieyѐs, E.-J. (2016), Esej o przywilejach, Warszawa.
- Tołstoj, L. (1954), Anna Karenina, tłum. K. Iłłakowiczówna, t. 2, PIW, Warszawa.
- Ustawa z 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, Dz. U. 2016, poz. 40.
- Ustawa z 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach, Dz. U. 1989, Nr 20, poz. 104 ze zm.