Keywords
self-defence
breach of the inviolability of the home
interpretation of the law
legal language directive
How to Cite
Number of views: 575
Number of downloads: 275
Abstract
The polemic indicates that the interpretation of the criminal-law terms ‘dwelling’, ‘premises’ and ‘home’ in the context of Article 25 § 2a of the Penal Code should first of all be carried out not in the context of everyday (general) language, but in the context of legal language (the legal language directive): legal literature concerning the crime of the so-called breach of the inviolability of the home specified in Article 193 of the Penal Code. It is also pointed out that it is not justified to search for meanings for these terms in legal definitions found in non-penal branches of law (civil and administrative). The author’s assertion that the new Article 25 § 2a of the Penal Code may contribute to more frequent use of the legal justification of self-defence or other grounds for exclusion of criminal liability is also questioned.References
Bańko, M. (red.) (2005). Wielki słownik wyrazów bliskoznacznych. Warszawa.
Bojarski, T. (1989). Naruszenie miru domowego, [w:] I. Andrejew, L. Kubicki, J. Waszczyński (red.), System prawa karnego. Tom 4: O przestępstwach w szczególności. Część 2, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: 51–67.
Brożek, B. (2018). Umysł prawniczy. Kraków.
Doroszewski, W. (1963). Słownik języka polskiego. Tom 4. Warszawa.
Cieślak, M. (1995). Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia. Warszawa.
Dąbrowska-Kardas, M., Kardas, P. (2016). [Komentarz do art. 279 k.k.], [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom 3: Komentarz do art. 278–363. Warszawa: 76–95.
Dubisz, S. (red.) (2006). Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa.
Grześkowiak, A. (2018). [Komentarz do art. 25 k.k.], [w:] A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: 226–247.
Kluza, J. (2018). Nowe granice obrony koniecznej? Uwagi na tle nowelizacji Kodeksu karnego z 8 grudnia 2017 r. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 80(3): 87–96.
Królikowski, M., Sakowicz, A. (2017). [Komentarz do art. 193 k.k.], [w:] M. Królikowski, R. Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom 1: Komentarz do art. 117–221. Warszawa: 625–635.
Kurzowa, Z. (2004). Słownik synonimów polskich. Warszawa.
Lachowski, J. (2018). [Komentarz do art. 25 k.k.], [w:] V. Konarska-Wrzosek (red.), Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: 160–170.
Lelental, S. (1980). Analogia, [w:] J. Waszczyński (red.), Prawo karne w zarysie. Nauka o ustawie karnej i o przestępstwie. Łódź: 54–55.
Makarewicz, J. (1935). Kodeks karny z komentarzem. Lwów.
Marek, A. (2010). Kodeks karny. Komentarz. Warszawa.
Markowski, A. (red.) (1999). Nowy słownik poprawnej polszczyzny. Warszawa.
Nagórko, A., Łaziński, M., Burkhardt, H. (red.) (2004). Dystynktywny słownik synonimów. Kraków.
Pohl, Ł. (2017). Prawo karne. Wykład części ogólnej. Warszawa.
Pohl, Ł., Zieliński, M. (2011). W sprawie rzetelności wiedzy o wykładni. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 73(1): 5–19.
Siwek, K. (2016). Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej). Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 79(4): 69–79.
Siwek, K. (2018a). Błąd co do prawa a dyrektywa języka prawniczego. Przegląd Sądowy 3: 86–97.
Siwek, K. (2018b). O artykule 25 § 2a Kodeksu karnego – krytycznie. Przegląd Sądowy 6: 17–29.
Skorupka, S., Auderska, H., Łempicka, Z. (red.) (1968). Mały słownik języka polskiego. Warszawa.
Wolter, W. (1970). Stosowanie przepisów prawa karnego (wykładnia), [w:] K. Buchała, W. Wolter, Wykład prawa karnego na podstawie kodeksu karnego z 1969 r. Część I. Część ogólna. Zeszyt 1. Kraków: 31–38.
Zieliński, M. (2011). Osiemnaście mitów w myśleniu o wykładni prawa. Palestra 3/4: 20–31.
Zieliński, M. (2017). Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa.
License
Copyright (c) 2019 WPiA UAM
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.