Środowisko prawne funkcjonowania samorządu terytorialnego (czy tylko decentralizacja?)
PDF

Słowa kluczowe

decentralizacj
autonomia
samorząd terytorialny
samodzielność

Jak cytować

Szewczyk, M. (2020). Środowisko prawne funkcjonowania samorządu terytorialnego (czy tylko decentralizacja?). Ruch Prawniczy, Ekonomiczny I Socjologiczny, 82(4), 143–154. https://doi.org/10.14746/rpeis.2020.82.4.11

Liczba wyświetleń: 669


Liczba pobrań: 715

Abstrakt

Przedmiotem niniejszego artykułu jest próba ukazania środowiska prawnego, w którym może funkcjonować samorząd terytorialny. Autor stara się wykazać, że środowiskiem takim może być środowisko charakterystyczne dla decentralizacji administracji publicznej rozumianej jako samodzielność w zakresie stosowania prawa, bez jednoczesnej samodzielności w zakresie stanowienia prawa rangą równego ustawie zwykłej. Jednakże – w ocenie autora – równie dobrze samorząd terytorialny może funkcjonować w warunkach autonomii, obejmującej samodzielność nie tylko w zakresie stosowania prawa, lecz także samodzielność w zakresie stanowienia aktów rangą równych ustawie zwykłej, jak działo się to w województwie śląskim w czasach II Rzeczpospolitej, a współcześnie w Republice Włoskiej oraz w Królestwie Hiszpanii. Wreszcie samorząd może funkcjonować także w warunkach quasi-autonomii. Tę z kolei autor charakteryzuje w ten sposób, że poszczególne jednostki samorządu terytorialnego zostały wyposażone bezpośrednio przez ustawodawcę konstytucyjnego w prawo do artykułowania własnych zadań – w granicach określonych w przepisami Konstytucji RP oraz do określania swych struktur wewnętrznych, bez konieczności powoływania – jako podstawy prawnej – upoważnień zawartych w ustawach zwykłych oraz bez konstytucyjnych gwarancji nieingerencji w te dwie sfery przez ustawodawcę zwykłego.

https://doi.org/10.14746/rpeis.2020.82.4.11
PDF

Bibliografia

Bauer, H., L. Hajasch (2017). Vom passiven Untertanen, über den Wutbürger zum aktiven Citoyen in der Bürgerkomune, [w:] H. Bauer, Ch. Büchner, L. Hajasch (Hrsg.), Partizipation in der Bürgerkommune. Potsdam: 15–32.

Dolnicki, B. (2016). Samorząd terytorialny. Wydanie 6. Warszawa.

Gern, A. (1992). Kommunalrecht für Baden-Wirtemberg. Baden-Baden.

Izdebski, H. (2014). Glosa do wyroku WSA w Olsztynie z 14 maja 2013 r., II S.A./Ol 196/13. Samorząd Terytorialny 24(1/2):

Jagoda, J. (2011). Sądowa ochrona samodzielności jednostek samorządu terytorialnego. Warszawa.

Jakimowicz, W. (2002). Publiczne prawa podmiotowe. Warszawa.

Kasznica, S. (1947). Polskie prawo administracyjne. Poznań.

Kisiel. W. (2010) [w:] P. Chmielnicki (red.), Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz. Warszawa: Leoński, Z. (1992). Prawo administracyjne. Warszawa.

Lübking U. (2017). Rechtliche Grundlagender Bürgerbeteiligunge, [w:] H. Bauer, Ch. Büchner, L. Hajasch (Hrsg.), Partizipation in der Bürgerkommune. Potsdam: 33–44.

Makowski, W. (1939). Nauka o państwie. Część 1: Teoria państwa. Warszawa.

Panejko, J. (1926). Geneza i podstawy samorządu europejskiego. Paryż 1926.

Sypniewski, Z., Szewczyk, M. (2018). Wzorcowy statut gminy. Poznań.

Szewczyk, M. (2018). Quasiautonomia statutowa jednostek samorządu terytorialnego, [w:] K. Małysa-Sulińska, M. Stec (red.), Konstytucyjne umocowanie samorządu terytorialnego, Warszawa: