Abstract
According to the Polish Infertility Treatment Act, single women do not have access to medically assisted reproduction (MAR). Nevertheless, many single women had taken part in third-party reproduction before the Infertility Treatment Act came into effect. Under the current legal regulations, they are not entitled to have their embryos, which were created from their oocytes and anonymous donors’ semen, implanted. Given that Polish Law prohibits destroying embryos, the embryos will be stored for 20 years and after this time they will be donated to other couples without the single woman’s consent or knowledge. This means that a donor-conceived child will be brought up by non-genetic parents instead of their genetic mother, who wanted to give birth to a child and be responsible for him or her. The aim of this article is to analyse the risks associated with the above problem. The Polish Constitutional Tribunal’s proposal of 18 April 2018 (S 2/18) recommends the consent of the family court to embryo implantation in the cases of single women
who took part in third party-reproduction using MAR before it became illegal. In this article I present some weaknesses of this solution and present another proposal which gives a chance to protect the involved parties’ interests, and which is consistent with the current legal regulations.
References
Bączyk-Rozwadowska, K. (2018). Prokreacja medycznie wspomagana. Studium z dziedziny prawa. Toruń.
Calhaz-Jorge, C., De Geyter, Ch., Kupka M.S., Wyns, C., Mocanu E., Motrenko, T., Scaravelli, G., Smeenk, J., Vidakovic, S., Goossens, V. (2020). Survey on ART and IUI: legislation, regulation, funding and registries in European countries: The European IVF-monitoring Consortium (EIM) for the European Society of Human Reproduction and Embryology (ESHRE). Human Reproduction Open 1: 1–15.
Haberko, J. (2014). Zagrożenia dla instytucji przysposobienia wobec projektu rozwiązań legislacyjnych w zakresie leczenia niepłodności. Forum Prawnicze 4: 3–15.
Haberko, J. (2016). Ustawa o leczeniu niepłodności. Komentarz. Warszawa.
Hudson, N., Culley, L., Blyth, E., Norton, W., Rapport, F., Pacey, A. (2011). Cross-border reproductive care: a review of the literature. Reproductive BioMedicine Online 22: 673–685.
Krzekowska, K. (1988). Inseminatio artificialis a sytuacja prawna dziecka. Państwo i Prawo 43(6): 101–109.
Krasnowolski, A., Dragan, A., Korzeniowska-Linkowska, D.M., Stawicka, A., Woronowicz, S. (2015). Przepisy prawne dotyczące zapłodnienia pozaustrojowego obowiązujące w wybranych krajach. Warszawa.
Krawczak, A., Damska, A. (2015). Bocian sprawdza kliniki. Pierwszy pacjencki monitoring polskich ośrodków leczenia niepłodności. <http://www.nasz-bocian.pl/pliki/monitoring_pacjencki_NB_2015.pdf> [dostęp: 31.10.2020].
Papis, K., Lewandowski, P., Wolski, J.K., Kozioł, K. (2013). Dzieci urodzone z zarodków przechowywanych w stanie zamrożenia przez 10 lat. Analiza 5 przypadków. Ginekologia Polska 84: 970–973.
Piechocki, S. (1983). Aspekty prawne sztucznego zapłodnienia i implantacji embrionu. Nowe Prawo 6: 68–.
Radkowska-Walkowicz, M. (2016). To wielkie zwycięstwo polskiej wolności”? Nowa ustawa regulująca leczenie metodą in vitro w Polsce w perspektywie antropologicznej. Prawo i Medycyna 62(1): 123–140.
Radwański, Z. (1985). Stanowisko prawne dziecka w następstwie sztucznego unasiennienia matki. Studia Iuridica Silesiana 6: 182–.
Safjan, M. (1990). Prawo wobec ingerencji w naturę ludzkiej prokreacji. Warszawa.
Shenfield, D., Mouzon, J. de, Pennings G., Ferraretti, A.P., Nyboe Andersen, A., de Wert, G., Goossens, V. (2010). Cross border reproductive care in six European countries. Human Reproduction 25(6): 1361–1368.
License
Copyright (c) 2021 WPiA UAM
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.