Słowa kluczowe
odpowiedzialność konstytucyjna
sędzia
gwarancje niezawisłości sędziowskiej
apolityczność
imcompatibilitas
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 658
Liczba pobrań: 637
Abstrakt
W artykule dokonano analizy statusu prawnego osób zasiadających w Trybunale Stanu celem ustalenia charakteru prawnego funkcji członka tej instytucji. Trybunał Stanu jest w Polsce w zasadzie instytucją martwą i zasadne było zbadanie przyczyn tego zjawiska. W związku z tym przeprowadzono badania dotyczące sposobu kreacji składu personalnego tego organu, niezawisłości zasiadającym w nim członków i ich apolityczności. Okazało się, że formuła prawna, na której opiera swe istnienie w Polsce Trybunał Stanu, jest mocno wadliwa; jego członkom nie zagwarantowano wszystkich gwarancji niezawisłości sędziowskiej. W konsekwencji osoby nim zasiadające – z wyjątkiem przewodniczącego tego organu – nie są sędziami i należy ich określać jako członków Trybunału Stanu. W pracy sformułowano również uwagi de lege ferenda.
Bibliografia
Banaszak, B. (2009). Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Warszawa.
Banaszak, B. (1999). Prawo konstytucyjne. Warszawa.
Bosek, L. (2016). Art. 199, [w:] M. Safjan, L. Bosek (red.). Konstytucja RP. Tom 2. Warszawa. Legalis.
Chauvin, T., Stawecki, T., Winczorek, P. (2009). Wstęp do prawoznawstwa. Warszawa.
Ciżyńska, A. (2018). Zasadność istnienia Trybunału Stanu w systemie organów państwa Rzeczypospolitej Polskiej. Przegląd Prawno-Ekonomiczny 2(43): 9–28.
Działocha, K., Zalasiński, T. (2007). Art. 199, [w:] L. Garlicki (red.), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Warszawa: 3.
Duszka-Jakimko, H., Jakimko, W. (2013). Budżetowa godność wynagrodzenia sędziego. Iustitia 3(13): 124–130.
Eckhardt, K. (2018). Odpowiedzialność konstytucyjna prezesa Rady Ministrów. Gdańskie Studia Prawnicze 40: 525–536.
Gardocki, L. (1998). Apolityczność sędziów. Rzeczpospolita 7 grudnia 1998.
Garlicki, L. (1999). Polskie prawo Konstytucyjne. Zarys wykładu. Warszawa.
Grabowska, S. (2016). Trybunał Stanu jako specjalny organ orzekający w sprawie odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta. Studia Politologiczne 42: 107–123.
Granat, M. (2006), Normatywny model odpowiedzialności konstytucyjnej w praktyce, [w:] W. Skrzydło (red.), Sądy i trybunały w konstytucji i praktyce. Warszawa: 140–142.
Jabłoński, M., Jarosz-Żukowska, S. (2003). Prawo konstytucyjne w formie pytań i odpowiedzi. Wrocław.
Kowalska, M. (2003). Polityczny wymiar odpowiedzialności konstytucyjnej członków Rady Ministrów. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio K, Politologia 10: 93–107.
Musiałowicz, E. (2014). Zagadnienie pracy i wynagrodzenia za pracę w Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. Przegląd Prawniczy, Ekonomiczny i Społeczny 4: 78–88.
Ławniczak, A. (2014). Art. 200, [w:] M. Haczkowska (red.), Komentarz. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Warszawa.
Prokop, K. (2009). Trybunał Stanu, [w:] M. Grzybowski (red.), Prawo konstytucyjne. Białystok.
Zawistowski, D. (2016). Niezależność sądów i niezawisłość sędziów z perspektywy prawa Unii Europejskiej. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 78(2): 7–13.
Zaleśny, J. (2004): Odpowiedzialność konstytucyjna. Praktyka III RP. Warszawa.
Zaleśny, J. (2004b): Odpowiedzialność konstytucyjna w prawie polskim okresu transformacji ustrojowej. Toruń.
Ziółkowska, K. (2014). Rola ławnika sądowego w polskim systemie wymiaru sprawiedliwości. Media – Kultura – Komunikacja Społeczna 10(4): 69–78.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.